What Was My Fault??

Chapter 3

:The Day

Vince Mendoza's P.O.V

Naglalakad na ako papasok sa aming skwelahan ng makita ko si Cheskalene kaya sinabayan ko na sya papasok.

"Good morning students"ang sabi sa lahat ng etudyante ng aming principal habang nag flaflag ceremony.

"I just want to congrats all of you,because you had a good choice of school" sabi ng aming principal.

......

Wow nakatabi ko kanina sa pila yung magandang babae na nakakabunggo ko lagi pero as usual hindi ko nanaman nakuha yung pangalan nia lakas ng trip.

bat ganun nakakainis naman.

Kaninang 1:31pm naka salubong ko si somi na nag mamadali mukang may humahabol sa kanya ,na yun pala ay binubully sya,huh bakit sya binubully? sa ganda nia na yun may mag tatangkang mambuli sa kanya.

Nalaman kong Kampon nanaman pala ng Mr.lopez na yan ang nang bubully.

"Somi ok lng?" sinabi ko sa kanya habang sya ay iyak nang iyak.
"Wait, how do you know my name?" sabi nito saakin.At kinikilig pa sya ah,anung nangyayri..
Ikinagulat ko ang pag hawak nia sa aking kamay na para bang nanghihingi sya ng tulong."Ala lng narinig ko lng kasi na Somi ang pangalan mo"kumaripas din sya ng takbo na parang yung nakakabunggo ko.

Pag takbo nito syempre sumobra ako ng kilig dahil sa paghawak nito sa aking kamay,halos malusaw ako sa kilig kaso ala akong magawa dahil hindi kami close.

"Wait, saan ka pupunta".
Tumingin lang saakin ito at kumaripas na sya uli ng takbo.

Sayang hindi ko sya naging kaibigan pero i promised tomorrow will be the day dapat maging kaibigan ko na sya bukas.

Nakita ko nanaman yung babaeng nakabunggo ko na dahan dahan nag lalakad papasok sa aming school canteen na animoy parang may tinataguan.

"Hoy" hiyaw ko na ikinagulat nia.
Napatulala sya at tumakbo nanaman.sabi na eh tatakbo nanaman sya kaya ayun wala nanaman akong naiuwing pangalan ng babaeng yun.

Ako ay nakarating na sa aming bahay nang madatnan kong walang katao tao sa aming bahay.

Nay! nay! nanay!

wala akong narinig na sagot ng aking ina,pero meron akong naamoy na masarap na pag kain sa lamesa namin,pag tingin ko nakapatong din don ang isang sulat na diko makakalimutan kahit kailan.

Anak,kailangan kong magtrabaho sa malayung lugar upang ikaw ay makapag aral pa mabuti buksan mo nalang ang iyong kabinet at makikita mo doon ang iniwan kong pera para pang gastos mo,tumutulo ang aking luha habang binabasa ito.

Bakit bakit nia kailangang gawin toh eh maayos naman kami.

At matapos nun di ko na muling nakita ang aking ina na sa palagay ko ay sa ibang bansa na sya nag tratrabaho.

Pumasok ako ng skwelahan ng namumutla ang aking mata at walang kagana gana.

"Oh vince,bat ganyan ka,ok ka lang ba?" tanung ni che. saakin.
"Oo ok lng ako" mabilisang sagot ko naman sa kanyang tanung.
"Ah eh cge,Halika sabay na tayo pumasok" sambit nito saakin.

Isang bagong guard ang bumungad saamin sa gate ng SSA.

"Dalian nio malelate na kau!" hiyaw nito saamin kaya agad na kaming tumakbo ni che. papasok sa aming silid aralan.

Yown nabigyan nanaman ng kulay at ligaya ang buhay ko nang makabi ko nanaman sa pila ang nakabunggo ko....

..............................

Himala bat hindi nag paparamdamang kapun ni Mr.Lopez

Umabot ang mahigit isang linggong hindi nag paparamdam ang grupong ito.

At kalaunan na't

Dumating ang araw na nag paramdam nanaman ang mga ito.