This Town | Niall Horan

Deux,

DÜZENLENDİ 20/10/2017

Arzaylea'nın Gözünden,

İki gün olmuştu. Onun, İrlanda'da olduğunu gördüğüm fotoğrafın üzerinden koskoca iki gün geçmişti.

İlk gördüğümde inanmak istememiştim. Tüm bu yaşananların bir şaka olmasını dilemiştim. Bunu bana yapmaya hakkı yoktu değil mi? Tabii eğer hâlâ beni hatırlıyorsa. Bundan bile şüpheliydim çünkü. 

İki gün boyunca eve kapanıp, Melanie ile birlikte dedikodu yapıp film izlemiştik. Ama sonsuza dek evde saklanamazdım, en azından Niall'ın olmasa bile benim gitmem gereken bir işim ve okulum vardı. Ondan üç yaş küçüktüm, ve çalıştığım yıllar boyunca da onun kadar rahat para kazanamamıştım. 

Bazen keşke onun kadar yetenekli olsam diyordum kendi kendime, onun kadar fark edilebilsem keşke... Ama sonra bu düşüncelerin hepsini kafamdan silip atıyordum çünkü gençliğini bu şekilde geçirdiği için bir yandan da ona acıyordum.

Başımı iki yana sallayarak bu düşüncelerimden hızla kurtuldum ve yatağımın içinde birazcık daha kıvrandıktan sonra sonunda ayağa kalktım ve tuvalete doğru yöneldim. Rutin işlerimi hallettikten sonra odama geri döndüm ve üzerime dar bir siyah kot pantolon ve bol bir kazak giydim. Saçlarımı da topuz yaptıktan sonra çantamı elime aldım ve odamdan çıktım.

Merdivenlerden aşağı indiğimde, annemin elinde kahvesiyle birlikte gazetesini okuduğunu gördüm. ¨Günaydın.¨ dedim kısaca, o da bana aynı şekilde karşılık verdikten sonra başını kaldırdı ve gözlerini gözlerime sabitledi.

¨Niall şehre geri dönmüş diye duydum, doğru mu bu?¨ merakla sorduğunda bu konunun bir daha açılmasıyla karnıma bir ağrı saplandı. İsmini duyduğum her an daha da çok geriliyordum.

¨Galiba doğru, bana da Melanie söyledi.¨ diye kısaca kesmeye çalıştım, fakat annemin bu konuşmayı uzatmak istediği bakışlarından belliydi.

¨Onunla görüşecek misin?¨ tepkimi ölçmek için bakışlarını üzerimde dolaştırdı.

¨Neden soruyorsun?¨ söylediği şeye sinirlenmemek için ellerimi yumruk haline getirdim. 

¨Bence hemen görüşmelisiniz, Lea.¨ diye alayla konuştu.

¨Asla vazgeçmeyeceksin değil mi?¨ dedim gözlerimi kaçırırken. 

Annem, Niall konusunda benim ne kadar saf olduğumu yüzüme vurmaktan hiçbir zaman çekinmezdi. Her seferinde ona nasıl inanıp, güvendiğimi bunun için çok iyi niyetli ve her şeye kanan bir kız olduğumu söylerdi.

Haklı olduğunu inkar edemezdim tabii ki de. Gördüğünüz gibi, gayet de haklıydı. Günlerce, haftalarca hatta aylarca onu beklemiştim. Onun tek bir sözüne inanıp, kendimi helak etmiştim. Aylarca ruh gibi dolaşmıştım...

¨Asla vazgeçmemek ile alakası yok bunun Lea, fakat seni şimdiden uyarayım onunla görüşmeni yasaklıyorum.¨ diye sertçe konuştu. 

¨Beni hatırlamıyordur bile, merak etme.¨ dedim omuz silkerek. 

¨Seni hatırlamaması mümkün mü sence? Yıllarca beraber büyüdünüz siz.¨ dedi gazetesini masaya bırakırken. ¨Buraya adımını attığı andan beri seni deli gibi aradığına kalıbımı bile basabilirim.¨

Bu dedikleri karşısında gülmemek için dudaklarımı ısırdım. ¨Beni ne yapsın anne? Muhtemelen birkaç haftalığına babasını ziyaret etmek için falan gelmiştir.¨ 

¨Neyse ne, sonuç olarak bir süreliğine belki de uzun bir süreliğine burada. İlk işi tabii ki de yakınlarını, aile dostlarını görmek olacak Arzaylea.¨ kahvesinden bir yudum aldı ve yutkundu. ¨Peki ya sonra? Seni görmek isteyemeyeceğini, sana ulaşmak istemeyeceğini gerçekten de düşünüyor olamazsın?¨

¨Buna izin vermem.¨ diyerek hızla kaşlarımı çattım.

¨Öyle yapsan iyi edersin. Çünkü kızımı bir kez daha bir erkek için ağlarken görmek istemiyorum.¨ beni bir kez daha uyardıktan sonra konuşmamızın sonlandığını anladım ve çıkışa doğru yöneldim.

***

Y/N: Herkese tekrardan merhaba! Yine uzun bir ara sonra yeni bölümle karşınızdayım, umarım okuduğunuz bölüm hoşunuza gitmiştir... Eğer hoşunuza gittiyse vote vermeyi, hikâye hakkındaki eleştirilerinizi de yorum olarak bırakmayı lütfen unutmayın! Özellikle sizce Niall ve Lea yakın zamanda karşılaşacaklar mı? Bunu da yorumlarda cevaplamayı unutmazsanız çok sevinirim...

Hepinizi çok seviyorum, en kısa zamanda yeni bir bölümde görüşmek üzere,

Naira.