TEK ÇAREM

Okulun İlk Gününün Yarısı .d

(Multide canım sevgilimle biz varız ayol kıskanın .d)
Evett babam beni okula bıraktı tabiki sap gibi kaldım ortada. Kimseyi tanımıyordum sonuçta. Bi çocuk geldi.
"Selam güzellik. Yenisin galiba."
"Selam. Evet bu okuldaki ilk günüm."
"Ben Mert. Tanıştığıma memnun oldum."
Tonoştoğomo momnon oldom. Halla halla ben hiç olmadım ne yapıcaz. Allah ım ilk günden kavga etmeye hiç niyetim yoktu.
"Ben Okyanus. Memnun oldum."
"Heh oldun yeme beni. Sürtük sandın dimi beni. Merak etme öyle biri değilim. Tanıdıkça anlarsın. Gel gezelim biraz."
Deniz ortalıkta gözükmüyordu. Nereydi şimdi tam da zamanı hee. Mecbur gitmek zorunda kalmıştım. Orada mal gibi bekleyemezdim her halde. Of be Deniz'im. Neredesin sen? Çaktırmadan aramaya çalıştım ama açmadı gıcık kız yav djfk ama ende sevdiğim öyle demeyelim şimdi. Neyse sessizliği sonunda Mert midir ne o çocuk.
"Ee nasıl buldun burayı?"
Nasıl bulucam iğrenç bir okul işte.
Kapa çeneni be artık iç sesim çok gıcıksın.
"Güzel yani. İdare eder."
"Alışırsın. Merak etme."
"Alışmaya bi niyetim yok. Kısa sürede buradan gitmeyi düşünüyorum.
"Nasıl yani?"
"Boşver. Önemsiz. Buradakiler senin gibi sıcakkanlı mı?"
"En fazla 5-6 tanesi bana benzer. Ama diğerleri hep soğuktur içine kapanır. Onları tanıyamazsın böyle. Kardeşin olsa bile içini çözemezsin ya hani işte öyle."
"Bu anlattığın kişiliğe tüm okul sahip olamaz bence."
Mantıklı konuşmuştum ilk defa. Felaket yaklaşıyor olmalıydı.
"Tabikide tüm okul değil."
"Bunların tamamına uyan biri var mı peki?"
"Var."
Yüzü solmuştu.
"Kim?"
"Rüzgar. Onu tanısan dahi çözemezsin. Sırlarla doludur. Fakat okul peşinden koşar. Onu çözmeye çalışanlar veya değiştirmeye çalışanlar hep yenilirler."
"Baya tanıyor olmalısın. Bu sırlarla dolu kişiyi?"
"Yani herkes gibi işte."
"Anladım. Arkadaşın mı?"
"Genelde bizle takılır."
"Siz kimsiniz?"
"Biz okulda farklı bir taraftayız siz farklı."
"Nasıl yani?"
"O tatlı beynini bunlara yorma. Tatsız olmasın güzel kafan güzelim."
Ne dicektim ki şimdi hem laf sokmuştu hem de iltifat etmişti. Haydi Okyanus kaldın işte yine. Ön bahçeye doğru yürüyorduk. Sonunda Deniz ve yanındaki çocuk (tanımadığım çocuk) ilgimi çekti. Koşarak yanlarına gittim. Mert anlam veremedi tabi ani hareketime .d kahkaha atma isteğimi dişlerimi sıkarak durdurmaya başladım. Denizlerin yanlarına ulaştığımda Deniz'i öldürdüm resmen. Bunun acısını çekerdim kesin o da beni boğucaktı. Onu tanıyorsam yapardı sjfj canım bebeğim be💞.
"Okyonoss!"
"No vorrr?"
"Oloyorom doorr!"
"Tomomm."
"Boğdun beni sakin ol biraz."
"Özledim kızım nen yapıyım yani zor iş sensiz kalmak."
"Ah bebeğim bende çok özledim acısını çekiceksin biliyosun değil mi?"
"Bilmez miyim be kuzum?"
Kahkaha attıktan sonra kaş göz işaretlerimle yanındaki çocuğa baktım. Sonunda Deniz beni anlayıp çocukla beni tanıştırdı.
"Deniz bu Mete. Mete bu Deniz."
Birbirimizin elini sıkıp selamlaştıktan sonra Deniz'i köşeye çektim.
"Evet dinliyorum."
"Neyi?"
"O kimdi? Neden geç kaldın? Bir sorun mu var? Beni kıskandırmaktan bıkmadın mı? Çatladım burada. Neler oldu bilemezsin. Merak etsene yav!"
Soluk soluğa kalmıştım. Sonunda nefes almak çok güzel gelmişti. Derin bir nefes aldıktan sonra "Hem..."
Lafımı kesti. Evet doğru canımın içi bu benim .d
"Biraz sakin ol. Yavaş gelsen diyorum hani. Bende insanım. Lütfen..."
İçimde kahkaha tufanı koparken dışım sinirli ama sırıtan bir yüze dönüşmüştü. Sonunda içimdeki kahkaha dışarı çıktı. Ve Deniz'i de güldürmeyi başardım tabiki. Canım sevgilim. Bu kızı hala neden bu kadar sevdiğimi açıklayan olmadı evet.

Canımlar daha yazıcaktım ama çok uykum geldi yarın sabah devam edicem artık multide de çok benziyoruz sevgilimle ama aynı kız değiliz yani djfk neyse bebekler iyi geceler öpüldünüz🙈