TEK ÇAREM

O Çok Farklı

Rüzgar'dan
Bu kız çok farklıydı. Ben ben bi kıza ilk defa bu kadar açık konuşmuş ve ve... Bağlanmıştım. Harika biriydi. Gevezeliği bile çok güzeldi. Ne biliyim anlatamadığım kadar ilgimi çekiyordu. Hiç bi kız ile bu kadar mutlu gözükmemiştim. Ve o da beni seviyordu. Bu kızarmasından bile anlaşılıyordu. Ama ben onu sevdiğimi kabullenememiştim. Hayatta hiç bir kıza,kadına güvenememiştim. Annem dahil. Babamı bırakıp gitmişti ben küçükken. Sonra zaten karşıma çıkmadı. Çıksada birşey değişmez. Bunu bilerek davransa güzel olabilir. Neyse umrumda değil demek biraz yalan olabilir. Sonuçta annemDİ. Eskiden... Peki ya Okyanus'da beni bırakıp giderse? Babam gibi olmak hayatta istediğim son şeydi. Okyanus'u tanımak için oldukça kısa bir süre yeterliydi. Ama ben o süreyi uzatmalıydım. Bir sürü kızla takılmıştım hayatım boyunca. Sayamadığım kadar. Ama içlerinde bir tek Okyanus ile bu kadar takılmıştım. Takıldım da neydi? İşte bilmem. Takılmak değilde. Adını bilmediğim bişey. Ama gerçekten dilimi yutuyordum sanki onun karşısında. Onun duyguları nasıldı? Belliydi işte o da konuşamıyordu karşımda. Peki ya hangimiz konuşucaktık? Aklımda bir sürü soru vardı. Ama cevaplayacak kişi kimdi? Ah yine bir soru. Yarın için özel planlar kurmuştum. Ama bugünki ben yarınki ben ile aynı olucak mıydı? Bir fikrim yoktu. Ben değişebiliyordum. Ne yaşadığımı bile bilmiyordum. Ani hareketlerim tavırlarım falan beni korkuttuğu gibi karşımdaki kişiyide korkutuyordu. Ve ben Okyanus'un korkmasını istemiyordum. Yarını hem iple çekiyor hem de nasıl olucağımı düşünmekten sıkılıyordum. Yarın belki her şeyi belirticekti. En iyisi düşünmemekti...