adult ➳irwin

ONE

Każde spojrzenie na rodziców przysparza mi ból. Razem są szczęśliwi, nie jestem im potrzebna. Chyba mnie kochają, ale ja tego nie odczuwam. Brakuje mi typowego pytania "Jak było dziś w szkole?" i nawet jeśli miałabym odpowiedzieć samo "dobrze", nic by się nie stało.

- Pomóc wybrać ci sukienkę? - w progu staje moja mama. Jest naprawdę ładną kobietą o łagodnej urodzie i jak na czterdziestolatkę zgrabnej sylwetce. Miałam problem z wybraniem stroju na coś w stylu balu organizowanego przez rodziców żony mojego wujka.

Kiwam głową zadziwiona pytaniem i podchodzę do dużej, białej szafy, którą otwieram. Ukazują się nam w większości jasne sukienki.

- Kiedy przestaniesz ubierać się jak mała dziewczynka? - pyta, wzruszam ramionami. Sięga po najbardziej odległą sukienkę i wciska ją w moje ręce. Oglądam ją - jeszcze nigdy jej nie miałam na sobie. Ma według mnie trochę zbyt duży dekolt, ale to kwestia upodobań. Jest biała i do połowy łydki.

- Niech będzie  - mówię w końcu i wyganiam z pokoju mamę, aby móc się przebrać. Dobieram do sukienki małą kopertówkę, do której nie zmieści się nic prócz telefonu i drobnych pieniędzy. Tak ubrana, z butami pod pachą, schodzę na dół.

- Wyglądasz świetnie, ale brakuje ci makijażu. - komentuje mama i łapie mnie za dłoń, po czym zabiera do sypialni rodziców. Rzadko tutaj bywam. Bez marudzenia siadam na krzesełku przed lusterkiem i pozwalam zrobić sobie smoky-eye. Ma rację, wyglądam dobrze, makijaż dodał mi paru lat.

- Tata już na nas czeka?

- Tak - mówi szybko. - Musimy się pośpieszyć.

Wychodzimy z domu, przed którym stoi już samochód. Todd, w pewnym sensie nasz ochroniarz, już czeka, aby otworzyć nam drzwi. Uśmiecham się do niego chcąc trochę umilić mu pracę.

- Obie wyglądacie... nieziemsko, na pewno będziecie zwracać na siebie uwagę. - mówi tata. Siadamy na czarnych fotelach w środku pojazdu. Rumienię się na kolejny komplement. Todd wyjeżdża z naszego podjazdu, pochylam się trochę do przodu, aby o coś spytać.

- Ile czasu zajmie nam dojazd?

- Obawiam się, że conajmniej trzydzieści minut - odpowiada. - Mam dla panienki ulubione cukierki, pani Palmer sama mi to zaproponowała.

Moje źrenice automatycznie się rozszerzają na widok fioletowej paczki ze Skittlesami wyciągniętej ze schowka. Szybko dziękuję mężczyźnie i od razu po otwarciu nabieram kilka do ust.

- Nie zjedz od razu całych, brzuch cię rozboli. - mówi mama, a ja patrzę na nią poirytowana. W takim razie po co mówiła o tym Toddowi? Ignoruję ją i jej niechęć do wszelkiej i wszelkich słodyczy.

Nareszcie docieramy na miejsce. Bal ma się odbyć w ogromnej rezydencji rodziców wcześniej wspomnianej. Wysiadamy z samochodu, ja rozglądam się po ich ogrodzie, co nie jest zbyt łatwe, bo słońce już zaszło. Rozpoznaję różnorakie drzewa i krzewy oświetlone małymi ogrodowymi lampkami oraz duży garaż.

- Razem z twoim ojcem stwierdziliśmy zgodnie, że pozwolimy ci na trochę szampana. - z zamyślenia wyrywa mnie kobiecy głos. Nie wiem, czy podziękować, więc zostaję cicho. Po okazaniu zaproszenia wchodzimy do środka wypełnionego ludźmi.

- Jestem ciekaw, czy w tym roku również będzie grał jakiś zespół. - tym razem odzywa się mój ojciec. Z powodu choroby nie mogłam przyjść tutaj w zeszłym roku, a poza tym uważali mnie jeszcze za dziecko. Rozglądam się po sali i widzę same obce twarze, z niewielkimi wyjątkami. Chodzę za rodzicami jak pies, raz biorę od przystojnego kelnera szampana i trochę upijam. Przeciskamy się przez niewielki tłum ludzi ubranych w garnitury i sukienki droższe od niektórych samochodów. Sam wystrój jest nieziemski i zdecydowanie właściciele się postarali.