Data 3 Shtator,dita e pare e shkolles.Pas shume debatesh Eva halla e Perles e bindi te atin per shkollimin e vajzes.Ajo po behej gati nxitimthi per te dale pa bere zhurme.Rruga e shkolles iu duk teper e shkurter sepse e donte ate vend sepse vetem aty ndihej mire.Mir per te mos e ekzagjeruar fare fare dhe per te mos e ber Perlen nje engjell ajo nuk ishte shume nxenese e mire.Mesonte sa mudte dhe zyshat e vleresonin ate per ate qe ajo bente.Te pakten perpiqej,ndersa ne letersi ishte e para.Gjithmone thoshte se jeta e kishte rritur para te tjereve dhe dinte shume mire te bente ese te pafundme per jeten,per trishtimin,gezimin etj.Mesueset ne te ardhme donin ta shikonin tek behej e famshme,por mendja e sj nuk deshironte dicka te tille,asnjehere.Hyri ne klasen e saj plot siguri ne vetvete.U ul ne banken e fundit si gjithmone vetem.Askush si afrohej j se nuk e donin por sepse e dinin se Perla adhuronte te qendronte ne vetmi.Pas saj erdhen te gjithe femijet e tjere dhe klasa gumezhinte nga zerat.Me vone erdhi mesuesja.Nje grua e embel me sy kaf,floke si ngjyre geshtenje deri mbi sup.İshte e holle dhe e gjate.E quanin Ela.
-Mire nxenes te dashur-tha ajo duke buzeqeshur-shpresoj tja kalojme mire kete vit shkollor.
Te gjithe pohuan ne kor me fjalen:'Po'.
Femijet vazhduan te tregojne per pushimet e tyre.Radha i erdhi Perles e cila u ngrit,buzeqeshi paksa me zor dhe tha:
-ishin pushimet me te paharrueshme.Keto pushime me mesuan shume,po shume gjera.
Nxenesit kishin mbetur me sy nga Perla.
-Pse je veshur me te zeza?-e pyeti Oksiana.
-une....u...une...Me pelqen ngjyra e zeze.
Perla u ul dhe gati gati sa nuk po qante.Dita e pare iku ne merzitje gjithsesi te gjithe ditet e jetes se saj ishin te zeza,si rrobat qe ajo mbante mbi trup.Po i afrohej shtepise por kembet i shkonin mbrapa.Vuante,vuante sepse ishte vetem,pa mbrojtjen e askujt.Sapo hyri ne shtepi pa copa xhami mbi dysheme.Vazhdoi ti mblidhte si gjithmone kur shtepia kthehej ne nje shesh beteje.İshte mesuar,ishte mesuar te duronte padrejtesite,por kurre s'do ishte vone kur ajo te ikte larg shume larg dhe kur babai i saj te trokiste ne deren e shtepise ajo tja mbyllte ne fytyre.Atehere ajo do te ndihej e lumtur.Megjithese e urrente e urrente pa mase donte te mos ishte ajo kaq e ashper me te,por kur rritesh midis gjaku do te te duhet te marresh gjak.
