The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑ

" This is love..."

'' Έλα μέσα...'' λέω με ένα μισό χαμόγελο.

Μου χαμογελάει ελαφρά και μπαίνει μέσα.

Καθόμαστε δίπλα δίπλα στον καναπέ και η αμηχανία πλανάτε παντού γύρω μας.

'' Λοιπόν...'' ξεκινάει μετά από λίγο

'' Άρη πίστεψε με-''

'' Άσε με να ολοκληρώσω, σε παρακαλώ...'' λέει και νεύω καταφατικά.

'' Το σκέφτηκα πολύ εχθές και σήμερα και πραγματικά αυτό που έκανες με πλήγωσε. Με στεναχώρησε. Νόμιζα πως ήξερα τα πάντα για εσένα αλλά τελικά έκανα λάθος σωστά;'' Λέει και κατεβάζω το κεφάλι μου. Μπλέκω τα χέρια μου νευρικά μεταξύ τους.

'' Τέλος πάντων. Πάντως νομίζω... βασικά, δεν ξέρω άμα μπορώ να-''

'' Εντάξει εντάξει, κατάλαβα! Τέλος! Τελειώσαμε!'' λέω και σηκώνομαι όρθια. "Και θέλω να σου πω ξανά συγνώμη που πρόδωσα την εμπιστοσύνη σου αλλά δεν ήξερα ότι θα δημιουργούσα τόσο κακό... Και αλήθεια νιώθω ηλίθια και χαζή και έχεις κάθε δικαίωμα να πιστεύεις τα χειρότερα για εμένα και-''

'' Ηρώ περίμενε.'' Λέει και με διακόπτει.

'' Άρη δεν πειράζει. Τι το χειρότερο μπορεί να μου συμβεί τώρα; Εσένα σε έχασα, την κολλητή μου την έχασα. Δεν υπάρχει κάτι-''

'' Σςςς'' λέει και βάζει τα δάχτυλα του πάνω στα χείλη μου.

'' Άρη μην το κάνεις δυσκολότερο απλά άσε με''

'' Απλά ήθελα να σου πω, πως δεν ξέρω άμα μπορώ να σε αφήσω να φύγεις από την ζωή μου έτσι απλά, και πως δεν ξέρω άμα θα αντέξω μία ημέρα χωρίς να σου μιλήσω ή πως δεν ξέρω άμα θα αντέξω ένα λεπτό παραπάνω χωρίς να σε φιλήσω.'' Λέει και με σπρώχνει απαλά πάνω στον τοίχο.

Παίρνει τα χέρια μου και τα βάζει στην μέση του. Τα δικά του τα βάζει απαλά στα μάγουλα μου. Πλησιάζει τα χείλη του στα δικά μου και με φιλάει με τον οικίο απαλό τρόπο του.

Τυλίγω τα χέρια μου στον λαιμό του και βάζοντας το ένα μου χέρι πίσω από το κεφάλι του τον τραβάω ακόμα πιο κοντά.

Χωρίς να διακόψει το φιλί μας βάζει τα χέρια του κάτω από τα γόνατα μου και με σηκώνει έτσι ώστε τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του.

Μας κατευθύνει προς το δωμάτιο μου.

Κάθεται στο κρεβάτι με εμένα στην αγκαλιά του.