The winter I lost you

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΡΙΑ

" It’s a little bit of everything, "

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που πήγα στο νοσοκομείο.

Αυτές τις εβδομάδες τις πέρασα στην σχολή, στο πρόγραμμα με τον Στράτο και σε φυσικοθεραπείες.

Όταν μάλιστα στολίσαμε για πρώτη φορά το σπίτι μας για τα Χριστούγεννα εγώ καθόμουν σαν την κλώσα στα αυγά μου μην μπορώντας να βοηθήσω πουθενά.

Το μόνο που με άφησαν να κάνω τελικά ήταν να βάλω το αστέρι στην κορυφή!

Τουλάχιστον θα βοηθήσω αυτήν την εβδομάδα που θα στολίσουμε τα ξύλινα σπιτάκια στο πανεπιστήμιο μιας μου δεν θα έχω πια τις πατερίτσες.

Επίσης φέτος είναι και η πρώτη φορά που δεν θα κάνω Χριστούγεννα με την μαμά μου, αλλά με όλους τους φίλους μου.

Το καλό είναι ότι θα πάει στην μαμά την Κλειώς οπότε δεν θα είναι μόνη της.

'' Ηρώ τελειώσαμε και για σήμερα! Τα λέμε τώρα την Δευτέρα'' λέει ο Χρήστος ο φυσικοθεραπευτής μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

Ευχαριστώντας τον και χωρίς τις πατερίτσες πια βγαίνω από το κτήριο και μπαίνω στο πρώτο ταξί που βρίσκω.

Πάω στο πανεπιστήμιο για να βοηθήσω τα παιδιά.

'' Άντε σιδερένια!'' φωνάζουν όλοι μόλις με βλέπουν!

'' Που να βοηθήσω;'' Λέω και ο Στράτος μου δίνει με ένα χαμόγελο ένα κουτί με χρυσές μπάλες.

Τις κρεμάω εναλλάξ με κάτι κόκκινες στην γιρλάντα που βρίσκεται στο τραπέζι όπου θα είναι τα μεγάλα δοχεία με τα ροφήματα.

Ο Στράτος με τον Αχιλλέα στολίζουν την άκρη της σκεπής πάνω σε μία σκάλα, η Κλειώ κάνει ένα μικρό δέντρο και ο Θωμάς με τον Τέο, αν και δεν είναι στο πρόγραμμά μας βοηθάνε και αυτοί.

Μετά από λίγη ώρα τελειώνουμε και φεύγουμε από τον χώρο του πανεπιστημίου, ο οποίος είναι ακόμα γεμάτος παιδιά που στολίζουν.

'' Γειά σου Στράτο!'' ακούω την Δανάη να φωνάζει και ο Στράτος την χαιρετάει με ένα νεύμα και ένα χαμόγελο.

Εφόσον όλοι είμαστε κουρασμένοι πάει ο καθένας σπίτι του.

Έτσι κι αλλιώς αύριο από το πρωί θα είμαστε στο Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ!

Από το πρωί γίνεται ένας χαμός! Κόσμος βγαίνει, κόσμος μπαίνει!

Όλοι λένε πως περιμέναμε κόσμο αλλά όχι τόσο πολύ.