GÜNEŞTE DEMLERİM SENİN ÇAYINI

Ve ben gidiyorum

İdam mangası köye geldiğinde
Usulca titredi bacaklarım.
Güneşi beklerken bir şafak vakti,
Ölüme şahit oldu gözlerim.

Öyle uzak durma sevgilim.
Bilirsin ben çok özlerim.
Kömür karası gözlerinden
Süzülüp de geldim.

Zaman ile ayrıldık birbirimizden.
Adı hasret adı yokluk
Adı kavga oldu sevdamızın.
Bir mavzer yatağında depreşen.

Gece çökerken bir karabasan gibi
Ben yinede ölümün kıyısından köşesinden
Bir parça 'Ben' bırakıyorum,
Kaldırımlara.

Bir ayrılık şarkısı daha çalıyor,
Kulakları sağır edercesine.
Ve topyekûn sağır olmuş insanlık.
Sesimi duymuyor kimseler.

Ben gidiyorum.
Hasret bildiğim ölüm vuslat gibi
Özlemlere son ayrılıklara son
Ben gidiyorum uzak bildiğim ölüm yanı başımda.