"Vakitsiz seyrediyorum gidişini, unutmak çaresizliğin çözümsüz denklemi. Gitme sen, vakit esir düşer sonbahara, açmaz gönül pencerem başka aşklara,
gözüm uzakları izler dalarım hatıralara."
Gece Seheri düşünerek uyuya kaldı. En büyük hastalıktır düşünmek o yüzden delilik cazip gelir,seçilmiş kişilere ve o yüzden deliler daha akıllıdır düşünenden. Sabah olmuştu. Bir arama sesiyle irkildi günaydın uykusundan, arayan seherin annesiydi. "Seher hastanede Ömer, dün gece eve gelmedi.Bizde seninledir diye rahatsız etmedik. Az önce hastaneden bir hemşire aradı ve gelmemiz gerektiğini söyledi."
Ömer : (Allahım sana emanet.) Hangi hastane de ?
Emel hanım : Beykoz araştırma hastanesinde, biz yoldayız. Sende hemen çık gel.
Ömer : Tamam çıkıyorum.
(Telefonu Kapattı.)
Telaşlı bir şekilde cebine koyduğu araba anahtarları ve üstüne aldığı montla kapı dışına attı kendini. Arabaya binip hastane yoluna girdi yarım saatlik yolu 150 ile giderek 15 dakkikada tamamladı. Hastane koridorlarına girdiği zaman danışman masasına elini sertçe vurarak.
Ömer : Seher Yılmazın odası ne tarafta.
Danışman : 2 kat soldan 3 oda.
Merdivenlerden birer ikişer çıkarak seherin odasının önüne geldi. Nefesi tıkanıyordu ve odasına girip herşeyin iyi olmasını umuyordu.
Odanın kapısını açtı. İçerde doktoru ve anne-babasını gördü. En son sehere baktı. Seher onu şaşkın gözlerle izliyordu.
Seher : Sizde kimsiniz ? Yardım edin bana lütfen kayboldum ben.
Ömer önce rahatladı. Durumunun iyi olduğunu görünce sonra şaşkın bir bakış atarak.
Ömer :Ne yani kim olduğumu hatırlamıyor musun?
Seher : (baş sallayarak) Malesef hayır.
Doktor ömerle özel görüşerek "alzheimer başlangıcı tipik belirtileri bunu tetikleyen ise..."
Ömer : Ne oldu doktor anlatsana.
Doktor : Dün öğlen buraya getirdiklerinde kaza sonucunda kafatasından ciddi hasarlar almıştı. Ayrıca bilinci dün geceden beri kapalıydı. Bu sabah gözlerini açtı.
Ömer : Kaza mı ? Böyle birşey nasıl olabilir.
Doktor : Nasıl olduğu konusunda pek bir fikrim yok ama bundan sonra daha zor bir hayatınız olacağına eminim. Sabırlı olmanız gerek bu hastalığın tek çözümü hatırlatıcı telkinlerde bulunmak. Anlık olan herşeyi unutabilir ayrıca size düşen yükte ağır. Bu hastalığın şuan çaresi yok malesef, geçmiş olsun. Bu arada polis ile bir görüşme yapılacak yani yanında olsanız daha iyi olacak.
Ömer : Peki teşekkürler
Odasına ağır adımlarla gitti. Polislerde içerdeydi ve seher ile konuşuyorlardı.
Polis : Kaza ilgili neler anlatabilirsiniz?
Seher :Hiç birşey hatırlayamıyorum. Yalnızca birinin toplayarak önüme geldiğini görüyorum uykuya daldığımda. Oda gerçek mi onu bile bilemiyorum.
Ömer : (Korkmuş Bir şekilde sordu.) Peki yüzünü gördün mü Seher nasıl biri olduğunu tanımlayabilir misin ?
Seher : Yalnızca tek gördüğüm elinde bir baston ve topallayarak arkasını dönmüş gidiyordu. Tabi bu yalnızca rüyada olabilir. Sen kimdin bu arada annem, sevgilim olduğunu söyledi.
Ömer : Şuan kolu kanadı kırılmış bir serçe gibiyim ellerimin içinden ikinci kez kayboluyorsun bu hafıza kaybın ve adını bile zor telafuz edebildiğim garip bir hastalığın var ama hepsini atlatacaz biz ne zor günlerden geçtik buda onlardan biri.
- Polis "Şimdilik dinlenin daha sonra merkeze uğrayında size yardımcı olabilelim. Görgü tanıklarına göre size çarpan araç kaçmış."
