Kasinungalingan

Lie 8

Lyndon's Pov

I thought everything was perfect. Pero kahit sa storya ng wattpad, may problema din palang dumadating.

One more week and gagraduate na ako ng senior high school. I'm currently practising my speech when  dad approach me.

"Hey. Wag ka na mag practise, ang galing mo na nga oh"

"Tss. You know dad, ikaw talaga ang bad influence sa akinn. Syempre I need to have a perfect speech para mas lalong maging proud kayo sa akin at lalo na si Mary. Dad, sana sagutin na nya ako dad noh. Hindi naman sa nagmamadali ako  pero ahy maghihintay nalang pala ako" lito kong sabi. Kasi diba nakakakilig kaya yun. Haha

Tumingin ako kay daddy habang nakangisi ngunit biglang sumeryoso ang tingin nya.

"Lyndon, you're both young. There are greater things ahead of you. I know what you feel pero maraming pwedeng mangyari. Maybe you should think more about your future so that you could give her everything soon right?" Sabay tapik nya sa akin,

"Dad naman. Wag mo naman i discourage ang lovelife ko. But you're right. Handa naman akong maghintay hanggang ready na sya. And I'm still confuse if where school should I enrol next school year. Pero mas gusto kong dito lang sa malapit. Maybe Corjesu College nalang. I'm planning to take the entrance exam na  nga dad".

"Ahm. About your school Lyndon, kasi your mom and I decided to live in Manila for your safety na rin. Lately, I've been recieving death threats and I can't forgive myself if something bad will happen to both of you kaya gagawin ko lahat para ligtas kayo?  Sa summer lilipat na tayo." Pinal na sabi nya

"What? Ba't kayo lang ? Paano na ang buhay ko dito? Isn't it safer here kasi nasa probinsya tayo? Dad we've been here for how many months now pero wala namang nangyari." Pagalit na sabi ko

"You don't understand iho. Please try to get my point". Mahinahon na sabi nya

"I can't understand dad, gusto ko dito. And i'm fucking tired of running away or leaving. Simula pagkabata ko palagi nalang kaming nagpalipat lipat ni nanay. Hanggang ngayon ba naman?" Padabog akong umalis at hindi na pinansin ang tawag ni daddy,

Bullshit! Di pa nga ako nasasagot, lalayo na pala ako. Nakakainis. And I know what I did earlier won't change dad's mind. Ganun sya eh. Napaiyak ako pagkalito. Tinawagan ko si Mary.

"Hi. Si Marian Rivera po ito.--"
Ayan na naman si Marian Rivera nakiki fc. Tss nasaan ba yung Mary na yun.

I dialled Marie's number
"Hi lyndon, kumusta? Okay ka lang ba? Kumain ka na? Do you want me to eat with you? Treat ko na since graduating ka na. "
Mahabang sabi nya. Grabi talaga ang bibig nito walang preno.

"Grabe. Bibig mo uy. Parang machine gun, nonstop. Ahh. Nandyan ba si Mary? Hindi ko ma contact eh."

"Ahh. Naku. She's not feeling well daw. "

"Ganun ba. Puntahan ko na lang kaya dyan" naku. Napano na naman yun.

"Ah-h kasi kabilin bilin nya na hindi daw magpapasok sa kwarto nya".

"Ganun ba. Naku nag aalala na ako"_

"Ano ka ba. Baka nag eemote lang yun, tss mas malala pa nga ako pag hinihika eh kaya wag na mag worry. So ano , lunch na tayo don-don". Mapilit din eh.

"Fine. I'll fetch you nalang. Pero di na ako papasok".

"Okay sige. Magbibihis lang ako ah. Salamat sa pag aya mo ng date lyndon".  At agad naputol ang tawag.
Anong trip non ako pa nag aya ah. Feeling maganda dim yun ah.