Gözlerimi açtığımda yine yetimhanedeydim. Yanı başımda da bir sürü kağıt ve bir kalem duruyordu. Kendini iyi hissetmeye başladığında yazmaya da başlarsın artık yazılı bir not gördüm. O yazmıştı kendi elleriyle, mis gibi kokuyordu kağıt tıpkı onun gibi...
Aldım elime kağıtları başladım birşeyler karalamaya, önce normal bir giriş yaptım kendimi tanıtma türünden sonra düşündüm böyle yazmak kendimi tanımaktan çok hayata karşı önyargımı anlatmış olacaktım; vazgeçtim.
Utanarak söylüyorum benim annem hayat kadınıymış hiç görmedim kendisini babamı bilmiyorum var mı yok mu? Acıyor herkes bana hem yetim öksüz olduğum için hemde sakat olduğum için... Evet arkadaşlar benim sol kolum yok; nasıl olmuş nerde olmuş bana da pek anlatmazlar ama yetimhanede bir aletin pervasiyle oynarken kaptırmışım kolumu. Benimde sorunum bu işte, hepinize çok normal bir Olay gibi gelsede yaşamayan bilmez. Bunları yazdım sadece kağıda; bukadar şey bilmeniz bile yeterli bence daha fazlasında benden nefret ederdiniz gerçekten. Ertesi sabah aldım yazdıklarımı, verdim.
...
Sonuçlar gelmişti!!! Bir zarf vardı. Açtı başladı okumaya.
Arkadaşlar çok kısa oldu biliyorum ama derslerden bu kadar fırsat bulabildim umarım beğenirsiniz 😃
