" ကိုကို " [ Completed ]

<< ဇာတ္​သိမ္​းပိုင္​း >>

​ေပးဆပ္​ျခင္​း ဟူ​ေသာ.. အတက္​ပညာအား..
ထူးခြၽန္​စြာ.. လြန္​​ေျမာက္​ခဲ့​ေလ​ေသာ ..
ထို လူသားကား ..

......................................................

" ကြၽန္​​ေတာ္​ ဘာလုပ္​သင့္​တယ္​.. ထင္​လဲ.. "

တိုး​ေဖ်ာ့စြာ အက္​ရွရွနိုင္​​ေသာ .. ကြၽန္​​ေတာ္​့ အသံက.. နစ္​ဦးတည္​းရွိ​ေသာ ​ေဆြး​ေႏြးခန္​း​ေလးတြင္​ .. ဟိန္​းခနဲ ထြက္​သြားသည္​လား .. ကြၽန္​​ေတာ္​ .. မသဲကြဲ ..

" ​ေျပာပါ .. Hyung သာ ..
ကြၽန္​​ေတာ္​့ ​ေနရာမွာ ဆိုရင္​.. ဘာလုပ္​မလဲ .. "

​ေဆြး၍ မ်က္​လာ​ေသာ ရင္​အစံုသည္​ .. တိုးလို႔ ကိုက္​ခဲလာသည့္​တိုင္ .. ​ထ​ေအာ္​လုမိမတပ္​ ​ေမး​ေလမိ​ေတာ့ မ်က္​စိ​ေရွ႕က .. junmyeon hyung မ်က္​နွာသည္​လည္​း .. အပ်က္​ပ်က္​ အယြင္​းယြင္​း ..

" မင္​းလိုပဲ .. ဆံုးျဖတ္​မိမွာ မွန္​​ေပမဲ့ ..
ဒီကိစၥကို .. မင္​း ကိုကိုသာ .. သိရင္​
ဘယ္​​ေလာက္​​ေတာင္​.."

" မသိ​ေအာင္​ ထား​ေလ .. hyung .. "

စိတ္​အစံုကို .. တိမ္​ၿငိမ္​​ေအး​ေဆး​ေစရန္​ အလြန္​အက်ဴး ႀကိဳးစားပစ္​လိုက္​ရင္​း .. ျပတင္​း​ေပါက္​ဘက္​ကို မ်က္​နွာလႊဲကာ ခပ္​တိုးတိုးဆိုမိ​ေတာ့.. jun myeon hyung ဆီက သက္​ျပင္​းခ်သံ ခပ္​သဲ့သဲ​့​ေလး​ေတာင္​ ၾကားလိုက္​ရ​ေသး..

" Jongdae ah ..
မင္​း ကိုကို ျပန္​နိုးလာတဲ့အခါ .. သူ႔ရဲ႕​ေဘးမွာ
မင္​း မရွိ​ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သူသိသြားရင္​ .. သူ ဘယ္​​ေလာက္​နာက်င္​ရမယ္​ထင္​လဲ .. "

​တကယ့္​ကို ႏူးညံ့ညံ့​ေလးဆိုလာ​ေသာ
jun myeon hyung ရဲ႕ အတည္​​ေပါက္​​ေျပာ​ေနဟန္​ရ​ေသာ စကား​ေၾကာင့္​ .. Hyung မ်က္​နွာကို ​ေစ့​ေစ့ျပန္​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ..

ထိုမ်က္​၀န္​းတြင္​ကား .. တည္​ၾကည္​​ေလးနက္​မႈ ..
ၿပီး​ေတာ့.. မျဖစ္​သင့္​တဲ့ အ​ေျခအ​ေနတစ္​ခုအတြက္​.. စိုးထိတ္​နာက်င္​မႈ ..

" ဒါဆို .. ကြၽန္​​ေတာ္​ က​ေရာ .. ? "

​​ေစ့ပိတ္​ထား​ေသာ .. နႈတ္​ခမ္​းလႊာမွ .. ခပ္​ဆတ္​ဆတ္​္​လြင္​့ပ်ံလာ​ေသာ .. ကြၽန္​​ေတာ့္​ စကား​ေၾကာင့္​ ..
Jun myeon ခမ်ာ .. အသက္​ရွဴရခက္​သြားဟန္​..