Badboy Zayn

Hoofdstuk 2

Eindelijk! Het is middag! Ik loop het klaslokaal uit en doe mijn jas aan. 'Hé, heb je vanavond iets te doen?', hoor ik Zayn achter me vragen. Ik draai me om en kijk hem aan. 'Nee, waarom?', 'Wel, ik dacht. Misschien kan ik je Londen laten zien..', stelt hij voor. 'Oké!', zeg ik en hij glimlacht. Zayn is best aardig! Maar hij heeft volgens mij ook een duister kantje. 'Ik moet even weg, Emily. Ik zie je zo nog wel!', zegt hij en hij loopt naar buiten. Fijn! Nu moet ik alleen op de speelplaats staan! Ik besluit om even naar mijn locker te gaan. Van Niall heb ik niets meer gehoord. Sinds hij mij naar de les heeft gebracht negeerd hij me. Ik dacht dat hij echt aardig was, maar dat blijkt dus niet. Ik zit met mijn gedachten bij Niall, die me achterliet. Tot ik handen op mijn schouder voel. 'Hey!', roept Liam. 'Laat me niet zo schrikken!', zeg ik al lachend. 'Sorry, ik wou je niet laten schrikken!', grijnst hij. 'Hé, kan ik vanavond langskomen?', vraagt hij. 'Euh.. Ik ga met Zayn op stap.', zeg ik en ik zie verbazing in zijn ogen. 'Zayn?', vraagt hij me verbaasd en bezorgd. 'Ja.', 'Let op voor hem! Hij is niet zo'n goede jongen als je denkt!', 'Wat bedoel je?', vraag ik maar ik krijg geen antwoord. 'Let gewoon op voor hem! Ik wil niet dat hij je pijn doet!', ik snap er niets meer van. Ik wil vragen wat hij bedoelt maar hij verandert van onderwerp. 'Hoe was je dag tot nu toe al?', 'Gaat wel, Niall liet me zitten bij wiskunde dus ging ik alleen aan een tafeltje zitten en toen kwam Zayn naast me zitten.', vertel ik hem. 'Ik dacht dat Niall aardig was, niet dus.', zeg ik erachter. 'Niall is gewoon vreemd. Hij kan heel aardig en lief zijn maar hij is verlegen en durft vaak niet uit zichzelf bij iemand te gan zitten of staan.', 'Dus je bedoeld dat Niall bij die jongen is gaan zitten omdat hij verlegen is?', vraag ik verbaasd. 'Ja, waarschijnlijk wel. Ga maar gewoon bij hem zitten en dan lukt het wel. Dan zal hij heel aardig zijn.', zegt Liam en ik glimlach breed. 'Zal ik doen!', 'Ga je mee eten?', vraagt Liam en ik knik. We lopen samen naar de cantine. We gaan aan een tafeltje zitten en ik zie Niall voorbij lopen. Ik zie hem alleen aan een tafeltje gaan zitten en ik kijk Liam aan. 'Doe maar, vraag maar.', zegt hij. Hij begrijpt me. 'Hé Niall. Waarom kom je niet hier zitten? Bij ons?', vraag ik hem en hij glimlacht breed. Hij staat op van zijn tafeltje en komt bij ons zitten. We praten en lachen veel. Dan komt Zayn aanlopen. Hij komt bij ons staan. Het lijkt alsof Niall en Liam plots zijn versteend. 'Mag ik?', vraagt hij terwijl hij naar de stoel wijst. Ik kijk niet naar de blikken van Niall en Liam. Ik knik en Zayn gaat naast me zitten. We praten wat. Wie je we kunt noemen.Eigenlijk praat ik met Zayn, Niall en Liam zitten er maar wat bij. 'Ik moet weg, ik heb een afspraak met mevrouw Schuiters.', zegt Zayn en hijstaat op. 'Doei!', zeg ik nog en dan loopt hij de cantine uit. Ik kijk meteen naar Niall en Liam. 'Wat is er aan de hand?', vraag ik ze. Ze zijn niet meer 'versteend'. 'Je moet opletten voor hem!', zegt Niall. Hij ook al? Eerst zet Liam dat ik moet oppassen en nu Niall. 'Waarom?', vraag ik. 'Hij is niet te vertrouwen!', zegt Liam. Niall knikt instemmend. 'Hij houd zich bezig met foute zaakjes!', zegt Niall. 'Ik geloof er niets van! Zayn is aardig!', zeg ik tegen ze maar ze knikken afkeurend. 'Dan geloof je het niet! Maar we hebben je gewaarschuwd hé!', zegt Liam en ik knik. 'Er gebeurt heus niets!', zeg ik maar Niall en Liam kijken me met ongeloof aan. 

Ik loop het klaslokaal terug in. Engels! Gatver! Na het gesprek in de cantine ben ik naar mevrouw Schuiters gegaan, voor Zayn. Maar vreemd genoeg zat hij er niet. Ik ben terug bij Niall en Liam gaan staan, toen ging de bel en nu sta ik hier. Ik ga terug achteraan zitten. Niall komt naast me zitten. We praten wat. Dan kom ook Zayn het lokaal binnen. Hij kijkt jaloers naar Niall. Niall trekt er zich niets van aan. We praten rustig verder tot Mr Weers binnenkomt. Hij begint een saaie les. Het duurt enorm lang voor het lesuur om is! Wanneer eindelijk de bel gaat, haast ik me het lokaal uit. Dan zie ik Zayn, ik loop er naartoe. 'Hé! Waar was je?', vraag ik. 'Bij mevrouw Schuiters. Dat zei ik toch?', 'Hoe komt het dan dat ik je niet heb gezien?', vraag ik. Hij kijkt me vragend aan. 'Ik ben gaan kijken. Maar jij was er niet. En toen ik aan mevrouw Schuiters vroeg of ze wist waar je was, zei ze dat ze je niet had gezien.', hij kijkt me betrapt aan. 'Nou? Waar was je?', vraag ik nogmaals. 'Euh... Wel ik was iets aan het regelen voor vanavond.', zegt hij. 'Echt?', 'Ja.', zegt hij niet echt overtuigend. Ik laat het daar maar op. Ik geloof hem wel. 'Is het goed dat ik je thuis kom ophalen?', vraagt hij me. Ik kijk hem vragend aan. 'Vanavond...', 'Oh ja! Is goed!', zeg ik. 'Ik kom je om half 6 ophalen!', zegt hij en ik knik. 'Ik sms je mijn adres wel.', hij glimlacht. 'Ik heb er zin in!', en ik lach. 'Ik heb geen idee wat we gaan doen, maar het wordt vast wel leuk.', zeg ik. 'Emily, het wordt leuk! Geloof me maar!', zegt hij met een grijns. 'Mag ik wel je gsm nummer? Als ik je mijn adres moet doorsturen...', vraag ik. Hij knikt en zegt zijn gsm nummer. Ik sla zijn nummer op in mijn gsm. Gelukkig mogen we gsm's op school hebben! denk ik bijmezelf. 'We moeten naar de les', zegt Zayn en ik knik. Samen lopen we naar de volgende les.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~