Badboy Zayn

Hoofdstuk 17

Mama staart me aan. "Hey, hoe was het bij Zayn?", ze glimlacht gemaakt. Ze meent de glimlach niet, ik weet dat ze Zayn een slechte jongen voor mij vind en nu snap ik het! Zayn is gewoon een slechte jongen voor mij! Mijn moeder heeft altijd al gelijk gehad over Zayn. "Goed! We zijn de stad in gegaan...", vertel ik. Mijn moeder kijkt me aan met haar doordingende blik. "Ik dacht dat jullie schoolwerk gingen maken?", vraagt ze. Shit dat is waar ook! Ik had gezegd dat we voor school naar Zayn gingen! "Euhm, ja. Dat hebben we ook gedaan! Na ons schoolwerk zijn we de stad ingegaan...", lieg ik. Hopelijk geloofd ze me! "Euhm, oké! Wat hebben jullie gedaan in de stad?", vraagt ze me. "Gewoon wat rondhangen enzo..", lieg ik AGAIN! Als er iets is dat ik haat is dat wel liegen tegen mijn moeder! "Oké! Hopelijk was het leuk liefje!", zegt mijn moeder lief maar met een ik-geloof-je-nu-maar-ik-hou-je-in-de-gaten-blik. "Ja het was heel leuk!", zeg ik en ik krijg een glimlach van mijn moeder. "Kom, het eten is klaar! Dek jij de tafel?", vraagt mijn moeder en mijn een geïrriteerde blik loop ik naar de kast waar ik de borden, glazen en het bestek uitpak. Mijn moeder zet een grote pot vol met spaghetti op tafel en schept onze borden vol. Ik eet rustig mijn spaghetti op. "Oh ja, Liam is hier net nog geweest!", begint mijn moeder. Oh ja shit! Ik moet ook nog het contact met Liam en Niall verbreken! "Waarom was hij hier?", vraag ik voorzichtig. "Hij wou je even zien denk ik. Hij vroeg waar je was en toen ik vertelde dat je bij Zayn was, keek hij mij bezorgd aan. Hij is toen naar huis gerend.", verteld ze. "Oh oké, ik zal hem morgen wel spreken...", "Zou je zometeen niet even bellen? Hij klonk erg bezorgd!", Ik knik. "Oké, ik zal hem zometeen bellen!", zeg ik en ik ga verder met eten.

Na het eten loop ik naar mijn kamer. Ik nestel me in mijn zetel die op mijn kamer staat en pak mijn gsm uit mijn broekzak en ja hoor! Ik heb 5 sms'en van Liam en 3 gemiste oproepen! Ik scroll door mijn contactenlijst opzoek naar het nummer van Liam. Ik bel hem en al snel neemt hij op.

L: Met Liam Payne

E: Hey Emily hier!

L: Emily! Waar was je in godsnaam?!, Liam klinkt redelijk boos maar ook opgelucht.

E: Bij Zayn.. Mijn moeder had het je toch verteld?

L: Ja, waarom laat je niets weten? Ik heb je zeker 3 keer gebeld en ik heb genoeg sms'en gestuurd!

E: Sorry, mijn gsm stond stil... Euhm Liam?

L: Wat is er Ems? , Oh my god! Wat smelt ik bij die bijnaam! Het maakt het alleen maar erger!

E: We moeten praten! Morgen avond? 

L: Oké! Kom naar mij! Ik ben heel de avond thuis!

E: Oké, ik zie je dan!

L: Bye Ems!

Pff, morgen is het voorbij! Bye Liam! Dan moet ik het contact met Niall ook nog verbreken! God, dit is moeilijk! Ik kan het best zo snel mogelijk doen! Ik stuur een sms'je naar Niall.

Kan ik morgen na school even langskomen?

Al snel heb ik antwoord:

Tuurlijk babe! Dan zullen we samen naar mij fietsen? X

Ik stuur nog een instemmende sms en zet mijn gsm af. Maar wat moet ik tegen Niall en Liam zeggen? Dat ik Zayn leuker vind als hen? Of de waarheid? Dat ik het contact moet verbreken van Zayn en Harry? Dat ik nu een badgirl ben geworden? Dat ik gisteren bij Zayn was en dat we iets hebben gestolen? Nee tuurlijk kan ik dat niet zeggen! Dan stapt Liam of Niall misschien naar de politie! En dan vragen ze van wie ze die informatie hebben, en zo komen ze bij mij terecht! Dan loop ik ook gevaar! Ik moet mezelf en de jongens veilig houden! Ik kan niets zeggen! Helemaal niets! Ik ga aan mijn bureau zitten en start mijn pc op. Ik check mijn mail en tot mijn verbazing heb ik een e-mail. Oké, niet dat ik verbaasd ben omdat ik nooit mails krijg maar het e-mailadres ken ik niet.  Ik open de mail en begin te lezen:

Hey, 

Je kent me niet en ik jou ook niet echt maar een vriend van je heeft me gecontacteerd, Niall. Hij maakt zich zorgen om je, in verband met... Zayn. Wel, ik heb een band met Zayn gehad! Een band die ik nooit zal vergeten! Ik ben euhm.. de ex van Zayn, Perrie. Wat Zayn me allemaal heeft aangedaan is onvergetelijk! Zayn en zijn vriend Harry zijn niet te vertrouwen. Ik wil je spreken. Geloof me, ik ben goedaardig :p ik ben niet iemadn met slechte gedachten. Ik wil je gewoon waarschuwen, ik wil je spreken en vertellen wat Zayn me heeft aangedaan. Kan je overmorgen om 14u in de Starbucks in het centrum zijn?

Groetjes Perrie Edwards

Wat? Niall heeft ene Perrie gecontacteerd omdat hij zich zorgen om mij maakt? Who the fuck is Perrie? Oh wacht, is Perrie niet het meisje dat van school is veranderd? Dat zal wel zijn, wie is er anders nog misbruikt door Zayn en Harry? Overmorgen om 2uur in de Starbucks.. Oké, is dat wel zo slim? Met een vreemd iemand afspreken? Uiteindelijk zal ze me enkel willen waarschuwen maar toch! Ik besluit toch te gaan en antwoord het volgende:

Oké, ik zal overmorgen om 14u in de Starbucks zijn! Je zal me herkennen aan mijn rode jas die ik aan zal hebben. Groetjes Emily

Oké een kort en duidelijk antwoord. Ik heb Perrie nog nooit gezien en zij mij ook niet, dus ik zou niet weten hoe ze eruit ziet! Ik probeer me Perrie voor te stellen: ik zie een meisje met lange bruine krullen, een bril en een lichte huisdkleur. Ze heeft ook een paar sproeten op haar wangen. Oké, nee. Zo kan Perrie er niet uitzien! Ik begin te grinniken over het beeld dat ik had van Perrie. Perrie zal wel mooi zijn. Ik kleed me om en poets mijn tanden. Ik plof neer in mijn bed en pieker nog een tijdje over wat er allemaal is gebeurd. Mijn kleren moeten ook in de was, ze stinken naar sigaretten. Dat mijn moeder het niet gemerkt heeft! Die kleren kan ik beter wegdoen! Die stank gaat nooit meer weg! Na lang gepiekerd te hebben over vanalles, val ik uiteindelijk in een diepe slaap.

"Hey babe! Ben je er klaar voor?", vraagt Harry. Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. Hij grijpt mijn hand en trekt me mee een steegje in. "Hey Harry! Lang geleden! En wie is dit mooie meisje?", hoor ik een gast zeggen. Ik herken de jongen niet maar ik schat hem een jaar of 20. "Emily, ze doet mee vanaf nu!", zegt Harry tegen de jongen. "Welkom bij de bende, Emily!", zegt de jongen al lachend. "Ik ben Michael trouwens!", ik kijk hem aan. Hij steekt zijn hand uit als teken dat ik hem de hand moet schudden. Ik schud zijn hand en kijk naar Harry. Het enigste wat hij doet is knipogen. Michael duwt een pakje in mijn handen. "Wat is dat?", vraag ik aan Michael. "Dat is pasta! Wat denk je zelf? Drugs natuurlijk... Je hoort nu bij ons! Je bent Harry's vriendin dus moet je bij ons in de bende komen.", legt hij uit. Ik kijk Harry aan. Hij slaat zijn arm om me heen en kust mijn wnag. "Don't worry babe, het komt wel goed. Je moet alleen dit pakje naar een man gaan brengen. Hij woont in het centrum van de stad.", ik kijk hem nog steeds geschrokken aan. Hij drukt een kusje op mijn lippen. "G-ga je mee?", vraag ik en Harry knikt. "Tuurlijk ik ga mijn meisje niet alleen laten!", zegt hij en hij trekt me mee de auto in. We vertrekken naar de man die drugs wou, en die drugs moet ik gaan brengen!

Ik schiet wakker. Pfioew, het was maar een droom! Maar what the fuck? Harry's vriendin? Michael? Drugs dealen? Heu? Ten eerste: ik zou nooit Harry's vriendin willen zijn, ten tweede: wie is Michael? en ten derde: Drugs dealen? Ik wil helemaal niet in de drugswereld terechtkomen! Maar.. Dromen zijn bedrog! Toch? Ik kijk op mijn wekker. Drie uur 's nachts!  Nog 4 uur tot ik moet opstaan! Ik draai wat in mijn bed, ik vind geen goede houding om in slaap te vallen. Ik blijf aan de vreemde droom denken. Waarom was ik Harry's vriendin? Waarom lijkt het dat ik die Michael al eens heb gezien? Waarom was mijn droom zo gedetailleerd? Ik bedoel, ik herkende de straat waar we waren, ik herkende het steegje, ik herkende alles! Ik hoop echt dat dit puur bedrog was! Dat dit nooit gaat gebeuren! Dat dit nooit werkelijkheid gaat worden! Rond 4uur val ik terug in slaap.