Badboy Zayn

Hoofdstuk 14

"Emily, wakker worden! Je hebt je overslapen.. Kom je moet naar school!" hoor ik mijn moeder zacht maar verstaanbaar zeggen. "mmh?" mompel ik. "Kom opstaan! Liam is er zo!" zegt ze iets luider. Ik open voorzichtig mijn ogen en kijk naar mijn moeder die aan mijn bed staat. Ze glimlacht zacht maar al snel verandert haar blik. "Kom, Zometeen is Liam er en je bent nog helemaal niet klaar! Huphup! Naar beneden! Ik heb een ontbijt voor je gemaakt!", zegt ze gestresseerd. Ik probeer zo snel mogelijk uit mijn bed te geraken maar dat lukt niet erg. Je kent wel het gevoel, dat je heel snel wil lopen maar eigenlijk even snel als een slak loopt. Wel, nu weet je hoe ik me voel! Ik loop op mijn snelste tempo naar beneden. Omdat het ochtend is, kan je wel raden dat mijn snelste tempo slenteren is! Ik kom beneden en zie al direct een kom cornflakes staan. Omdat ik moet opschieten en honegr heb, begin ik meteen te eten. Nog geen 10 minuten later is het op. Oké, ik heb nog wel geteld een kwartier de tijd voordat Liam hier is! Ik spurt naar boven. Ja, ik ben nu klaarwakker dus kan ik naar boven spurten! Ik kleed me snel om. voor een gewone scholdag voldoet een rood topje met een wit shortje. Het is maar school! Je hoeft er niet perfect uit te zien! Ik doe snel even wat mascara op en loop dan naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en kam mijn haren, die ik vervolgens in een vlecht doe. Mijn lange blonde haren zijn er perfect voor! Nadat ik de vlecht heb gemaakt gaat de bel. dat is pas getimed! Ik loop naar beneden en open de deur. "Hey!", zegt een opgewekte Liam. "Hey, heb je nog 5 minuten? Ik moet mijn schoenen en vest nog aan doen. En dan mijn fiets gaan halen. Kom maar even binnen anders!", zeg ik snel achter elkaar. liam knikt en komt de gang binnen. "Wacht hier anders even! Ik ben zo terug!", zeg ik terwijl ik terug naar boven loop. Ik loop mijn kamer in en pak mijn witte sandalen. Wat een pracht weer is het ook! Het is echt geweldig weer! De zon schijnt fel, geen wolkje aan de hemel en zo zou het toch nog een tijdje blijven! Met mijn sandalen aan loop ik naar mijn kast en pak er een vest uit. Ik trek hem aan en haast me weer naar beneden. "Ik ga mijn fiets halen. Wacht anders buiten op mij! Ik kom naar daar!", weer knikt Liam en gaat nu terug naar buiten, terwijl ik me naar de garage haast. Al snel sta ik met mijn fiets buiten. Mijn rugzak hangt over mijn rug en Liam begint te glimlachen. "Is het altijd zo stressie bij jullie thuis?", "Nee, hoezo?", vraag ik toch wat verbaasd over zijn vraag. "Wel, je rende van hier naar daar en van boven naar beneden. Ik kon je nauwelijks volgen!", legt Liam uit. "Oh dat bedoel je... Nee, ik had me overslapen dus was ik inderdaad nogal haastig.", vertel ik en hij lacht. "Zorg maar dat je morgen optijd opstaat! Haast is niet goed voor je!", ik knik en glimlach kort naar Liam. "Zullen we gaan?", vraag ik en Liam knikt. We gaan op onze fiets zitten en fietsen de straat uit. Op naar een nieuwe dag school! Een nieuwe week! Een week waar veel in zal gebeuren vrees ik! Het zal de eerste keer zijn dat ik Zayn zie, na het vooral. Ik gebruik het woord voorval in plaats van bijna-verkrachting. Ik haat dat woord! Ik had er nooit moeite mee, maar omdat ik het zelf heb meegemaakt... hoef ik het woord niet meer te horen. Zodra ik dat woord hoor krijg ik rillingen. 

"L-liam?", vraag ik al stotterend. "Wat is er?", vraagt hij bezorgd omdat ik wat stotter. "W-Wil je vandaag bij mij blijven? Ik moet Zayn terug zien.. En dat wil ik niet! Ik wil niet dat hij me iets aandoet! Kan jij me niet beschermen ofzo?", vraag ik met enige trilling in mijn stem. "Ja, tuurlijk! Ik blijf heel de tijd bij je! En we vragen hetzelfde aan Niall! Ik aan een zijde en Niall aan de andere! Dan zijn wij je bodyguards!", het laatste zegt Liam al lachend. Hij kan me altijd weten opvrolijken! "Super! Ik wil echt niet dat er iets gebeurt! Echt niet!", "Dat gebeurt ook niet, Ems. Niall en ik blijven heel de tijd bij je! We gaan geen seconden van je vandaan! Zayn zal niet eens de kans krijgen om bij je te komen!", zegt hij duidelijk van plan om het niet te laten gebeuren. Ik voel me een pak veiliger, nu dat ik weet dat Niall en Liam bij me blijven. Zayn was het al die tijd al van plan! Daar waraschuwde Niall en Liam me voor! Hij had het nog al eens gedaan. 

"Liam, het spijt me! Dat ik je niet geloofde! Toen je zei dat Zayn niet te vertrouwen is. Je had gelijk! En Niall ook! Maar ik moest natuurlijk weer zo koppig doen!", "Geeft niet! Ik ben blij dat je het nu wel inziet! Zayn heeft het al eens eerder uitgeprobeerd! Met een meisje, Perrie heet ze. Perrie is van school verandert. Ze was depressief geworden. Ze was zo bang van Zayn dat ze het niet meer aankon!", legt Liam uit en ik staar hem met open mond aan. Ik denk niet meer na en fiets bijna tegen een lantaarnpaal aan. "W-wat?", krijg ik er met moeite uit. "Je hebt me wel gehoord, Emily! Niall en ik waren het al vanaf het begin eens dat we je gingen beschermen. Het mocht niet gebeuren bij je! We wisten gewoon dat je het perfecte doelwit was voor Zayn! Waarom zou Zayn een meisje nemen die al heel zijn geschiedenis weet? Dan kon hij inderdaad veel beter een meisje nemen dat hier nieuw was! En jij was toenvallig dat meisje. Of je bent toenvallig dat meisje. Want Zayn kennende? Die geeft niet zo gemakkelijk op!", vertelt Liam en het lijkt alsof er een brok vast zit in mijn keel. Ik focus me op de weg en zie dat we een straat van school verwijdert zijn. Zometeen zie ik Zayn. Ik wil het niet! Ik wil het echt echt echt echt niet! En het ergste is, dat ik niet weet hoe hij zal reageren als hij me ziet. Zal hij kwaad zijn? Of wil hij het slim aanpakken en doen alsof hij bezeten was door een of ander virus. En dat hij het wil 'goedmaken'. Ik ga dood van de zenuwen! Ik wil Zayn niet zien! Ik wil zijn duistere kant, zijn vele tattoos en zijn cheeky grijns niet zien! 

Daar gaan we dan, we fietsen de school binnen. op naar de fietsenstalling. Zometeen gebeurt het! Zometeen zie ik hem weer! Zodra mijn fiets op slot is loop ik naar Liam en ga tegen hem aanstaan. Ik duw hem zowat omver en ik sta te trillen op mijn benen. "Emily, niet zo duwen! Zometeen vallen we!", zegt Liam en ik leun minder hard tegen hem aan. "Het komt goed Emily! Ik beloof het!", zegt hij terwijl hij mijn hand vastneemt. Ik knijp zachtjes in zijn hand. Ik weet het zeker! Ik laat deze hand voor geen seconde los vandaag! "Auw! Niet zo knijpen!", zegt Liam wat luider. Ik luister niet naar hem. Daar loopt hij! Zayn. "L-Liam.. hij is daar.", zeg ik en Liam kijkt Zayn's richting uit. Zayn ziet ons en kijkt me aan. Zijn gezichtsuitdrukking is niet al te vriendelijk! Ik wete nu welke manier hij gaat gebruiken om me duidelijk te maken dat ik fout was door niet thuis te zijn. Hij is woedend! Ik zie Zayn op ons aflopen. Zijn blik is echt woedend. Zijn spieren zijn gespannen. Alsof hij wil gaan vechten. Liam ziet het. "Ssht.. Als er iets met me gebeurt, ren je naar Niall. Hij staat daar aan de wc's. Ik heb hem gesms't dat hij daar moet wachten. Voor als er iets gebeurt. Ik kijk naar Niall en hij kijkt ons bezorgdaan. Zayn is nu nog maar 5m van ons verwijderd. En zijn lichaamstaal voorspelt niet veel goeds!