Kelimelere ihtiyaç duymuyorum seni severken. Ne bir sese ne bir söze ihtiyaç duyuyorum. Yanında sadece salt huzura bulanıyorum. Gözlerinde ki karmaşa dolu denizin huzuru bu. Kim bilebilir ki seni benim bildiğim kadar yaradan dışında. Sen ufku görünmeyen bir deniz, sonu olmayan bir galaksi. Içinde herşeyi barındıran sen. Ve sende kaybolan ben...
Suskun simdi herşey ne karanlık bir yer ki burası, sonrası olmayan bir tan vakti sanki. Sensizlikle geldi tüm bu karmaşa tüm bu sessiz yalvarışlar.
Ben sendeki bulamadıkları, göremedikleri o seni buldum ve gördüm. Ufuk çizgisine, geçmişe-geleceğe ve o galakside ki her bir yıldızın ardına sakladığın seni buldum. Huzuru, korkuyu, karmaşayı tamamen seni sevdim. Hoş geldin sevdiğim, benim bilinmezliklerle dolu senle dolu olan yoluma... Tekrar bak işte senin bu yolunda seni bulduğum bu yollarda soluksuz kalsamda koşacağım, korksamda sende cesaret bulacağım sana yol alacağım.
Her olmaz da, her çıkmaz da, her sevda da olduğu gibi senin yolunda sensizliğe göz yumacağım...
Geceye karışacağım...
Bunları bildiğinde buna yol aldığında sana bir tek bir sey söyleyeceğim.
''Hoş Geldin sevdiğim sensizlikle dolu sen yoluma.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Ruhum
PoetryAşk o nedir bilir misin ya o bilmediğin denizler de kaybolsaydın ne yapardın çırpınır mıydın yoksa akışına mı bırakırdın?
