Was It Love

Deel 20

Bart:

Vandaag is het zover. De ouders van Ilse en mijn ouders komen bij ons op visite en dan gaan we ze vertellen dat Ilse zwanger is. Ik kijk naar Ilse die nog lief op mijn borst slaapt. Ik strijk even door haar blonde haren heen. Wat ben ik trots op haar! Ze wordt zeker een hele goede moeder, ook al denkt ze dat zelf niet. Ze voelt het echt als verraad. Was het de verkeerde beslissing toen de tijd? Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik Lynn en Sierra in mijn armen had. Ilse naast mij. We voelde ons toen zo gelukkig! Ook al wisten we dat ze een paar dagen later uit ons leven zouden verdwijnen. Voorgoed. Die dag was de ergste dag uit ons leven, maar we wisten dat we met onze 18 jaar niet goed voor ze konden zorgen. We zaten allebei nog op school en we hadden geen werk of andere inkomsten om hun een goed leven te bieden. Ik kijk weer naar Ilse en voorzichtig geef ik een kusje in haar haar. Langzaam opende ze haar ogen en dan kijk ik weer in die lieve blauwe ogen waar ik nog steeds ontzettend verliefd op ben."Goedemorgen liefje" zeg ik, maar antwoord krijg ik niet, want Ilse schiet uit bed en rent de kamer uit. Blijkbaar naar de badkamer, want een paar seconden later hoor ik haar overgeven. Ochtendmisselijkheid, hoort bij de zwangerschap en het gaat ook nog wel even duren voordat dat voorbij is."Liefje, gaat het?" Vraag ik als ik de badkamer inloop. Ilse knikt en als ze met haar gezicht omhoog komt, zie ik de tranen in haar ogen staan."Schat, wat is er?" Vraag ik rustig als ik haar in mijn armen trek."Ik ben bang" fluistert ze."Dat hoef je niet te zijn lieverd. We gaan dit samen doen. Ik laat je niet alleen." Ik hou haar nog steviger tegen me aan en ik voel dat ze langzaam kalmeert. "Dank je wel" glimlacht ze."Ik had dat even nodig." Ik glimlach ook."Graag gedaan!"

Ilse:

Een paar uur later zitten Bart en ik zenuwachtig op de bank. Zometeen komen Bart zijn ouders en de mijne. Hoe gaan die reageren? Toen we 18 waren niet zo goed. Dan gaat de bel en Bart en ik lopen naar de deur en doen die open."Hey schat!" Hoor ik mama zeggen."Hey mam!" Zeg ik als ik haar een knuffel geef. Ook begroet ik mijn vader en de ouders van Bart. Even later zitten we met zijn allen aan de koffie en thee en de zenuwen beginnen bij mij nu toch wel hoog op te lopen. Hoe gaan ze reageren? Vinden ze het wel leuk? Ik kijk Bart hulpeloos aan, om te vragen of ik het mag zeggen. Ik wil er echt vanaf zijn! Bart knikt en pakt mijn hand stevig vast."Oh, moeten wij iets weten" grinnikt papa die blijkbaar het oogcontact tussen Bart en mij heeft opgemerkt. Ik lach."Nou, eigenlijk wel ja." Ze kijken ons verbaasd aan."Niet schrikken, maar ik ben zwanger!"