Yorgun uyanmalardan bıktım. Yüzüm asık selam almaktan,dost sohbetlerinde yalandan gülümsemelerden,yokluğunu etrafıma hissettirmemeye çalışmaktan, hayatın sensiz de yaşanabileceğini kanıtlamaya çalışmaktan...Bıktım işte!
Sen nasılsın bilmiyorum.Aynı işkence senin de ruhuna kancalarını saplıyor mu? Ciğerlerine kadar talaş doldurulmuş ve tutuşturulmuş gibi ama dumansız içten içe yanıyor musun sen de?Söyle ne olursun.Aynı şarkılarda ağlamıyormuyuz şimdi?Kadehlerin son yudumu inerken gırtlağımızdan acımız boğazımızda düğümlenmiyor mu?İlmek ilmek örmüyor mu kader ağlarını?Ve gittikçe arttırmıyor mu sancılarımızı?Aynı şarkılarda ağlıyoruz, aynı zamanlarda iç çekiyoruz belki.Belki inanır mısın aynı anda belki diyoruz belki.Ama gittikçe tükeniyoruz belli ki.
..Sen benden gidiyorsun ben senden gidiyorum besbelli.Belli derdim ama besbelli...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRGIN
RomanceSen giderken ardında ne bıraktığını bilmeden gittin.Gitmenin sadece sırtını dönüp uzaklaşmak olduğunu sanıyordun.Seni bu kadar sevdiğimi sen bile bilmiyordun.
