Farkı yok günlerin birbirinden.Sakallarım uzamış biraz,biraz şişmiş göz altlarım, biraz sitem vurmuş dilime,kağıdıma kan damlamış biraz.Biraz seni anmışım,yine sana kanmışım,biraz unutmaya çalışmışım,başaramamışım.Ekmeğin ucundan bölmüşüm,bir iki zeytin atıştırmışım, kurumuş peynirden bir parça almışım.Bir sigara yakmışım sonra içine tüm hayallerimi de sararak.Pencereyi açmışım sonra,sağıma soluma avare bakmışım.Sonra gökyüzüne kaldırmışım başımı, içimden seslenmişim ;"Şimdi kim bilir nerdesin?".
Her terkedilen sorarmış bu soruyu.Benim de sormamam olmazdı haliyle.Çünkü hakkıyla terkedilen yüzüstü bırakılan birkaç kişi varsa yeryüzünde birisi de benimdir muhtemelen.Kaldırımda yürürken yanından bile geçsem özlemim bir nebze dinebilirdi,belki erken uyuyabilirdim bugün,ya da adamakıllı bir ziyafet çekerdim kendime,belki sigarayı tek pakete düşürürdüm.Ne bileyim daha iyi olmak için tutunacak bir sebep bulurdum.Gülümseyerek uyanabilirdim,yataktan fırlayarak kalkabilirdim,saçımı tarayıp en güzel giysilerimi giyebilirdim.Kapıdan çıkarken komşuma selam verebilirdim.Bu ihtimallerin hepsini silen sen şimdi kim bilir nerdesin.
Şu hale düştüğüme bile üzülemiyorum yokluğundan.Varlığımı unutturdun yokluğunu düşündürmekten.El ele bir çift görsem başımı çeviriyorum şimdi,kahkaha atanlara şaşakalıyorum.Kitap okuyorum ara sıra,seni hatırlatan bir cümle denk geliyor kitabı kapatıyorum.Neye elimi atsam sen,nereye dokunsam parmak izin.Sanki hâla ensemde nefesin.Ve ben sende silinip giden bir izim.Onu bunu boşver de ŞİMDİ KİM BİLİR NERDESİN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRGIN
RomanceSen giderken ardında ne bıraktığını bilmeden gittin.Gitmenin sadece sırtını dönüp uzaklaşmak olduğunu sanıyordun.Seni bu kadar sevdiğimi sen bile bilmiyordun.
