Ghost Rockers - Volg Je Gevoel (Julex)

vi. De Puzzel Klopt

AN: Ik wil graag dit deel opdragen aan Julex_GhostRockers 😘

"Ik weet zeker dat ik op jongens val." Fluisterde Alex. "Hoe kom je erbij?" vroeg Jules even stil.

Alex ademde diep in voor hij fluisterend antwoordde: "Door jou." Hij keek naar zijn handen. "Sorry Jules. Ik voel me zo op m'n gemak bij jou maar ondertussen gaat mijn lijf helemaal tekeer als ik bij jou in de buurt ben. Mijn hart slaat op hol, ik heb vlinders in m'n buik en ik krijg het warm en koud tegelijk." Ratelde Alex, te bang om Jules aan te kijken.

Alex keek op. Hij was opnieuw gefascineerd door Jules' ogen, alhoewel hij ze niet kon lezen. Alex zag Jules hand in zijn ooghoek en sloot zijn ogen toen Jules zachtjes langs zijn wang streelde. "Ik krijg hetzelfde gevoel bij jou." Gaf Jules toe terwijl hij nog wat dichter bij Alex ging staan. Alex' hart klopte in zijn keel. "Echt?" vroeg hij. Jules glimlachte. "Echt."

Alex sloot zijn ogen en ademde diep in toen hij Jules' adem op zijn lippen voelde. Hij had zijn ogen gesloten, maar Alex voelde dat Jules' lippen op nog maar enkele millimeters van de zijne verwijderd waren.

Ze hoorden iemand kloppen op de deur die meteen werd opengesmeten. De twee jongens schoten uit elkaar. Het was Alex' moeder. "Lukt het repeteren wat?" vroeg ze. "Ik heb jullie wat te eten gemaakt." Ze zette het dienblad met eten op Alex' bureau. "Ja, het gaat goed, mama." Antwoordde Alex. "Bedankt, mevrouw." Zei Jules. "Iris, Jules. Niet mevrouw." Knipoogde Alex' moeder en ze verlaatte Alex' kamer weer.

"Jah, waar waren we gebleven?" vroeg Alex terwijl hij zijn script opnieuw opensloeg. Jules zuchtte teleurgesteld.

*

Alex had een teleurgesteld gevoel in zijn maag toen hij dacht aan de vorige avond. Ze hadden bijna gekust! Waarom moest zijn moeder net binnenkomen?

Toch was hij ook gelukkig. Zijn twijfels en zijn gevoelens luidop uitspreken had hem deugd gedaan. Hij dacht met een verliefde glimlach terug aan het moment waarop Jules hem bijna kuste. Hij voelde de vlinders opnieuw in zijn buik.

Hij werd uit zijn gedachten gehaald door Mila. "Aan wie zit jij te denken?" vroeg ze grijnzend. Alex humde vragend. "Volgens mij kunnen ze je verliefde glimlach zien tot in Tokio." Plaagde Mila. Alex bloosde. "Ik ben helemaal niet verliefd. Het is net gedaan met Emma!" antwoordde hij. Mila keek hem ongelovig aan. "Ik ken je, Alex. Die glimlach was niet zomaar een glimlach." Zei Mila en ze liep van hem weg. "Ik kom het nog wel te weten!" riep ze hem plagend na. Alex lachte.

*

Alex had in de les muziek een gitaar gekregen waar hij simpele akkoorden op moest leren. Hij had geen zin gehad om thuis in zijn kamer te oefenen, dus was hij naar het park gereden.

Hij keek rond zich. Het was mooi weer, maar er was bijna geen volk. Hij zette zich neer op een bankje en haalde zijn gitaar uit zijn hoes. Alex glimlachte terwijl hij de vingerzetting aan het zoeken was. Alhoewel gitaar niet zijn instrument was, genoot hij echt van het muziek spelen. Alex juichte kort toen hij de drie akkoorden zonder te haperen na elkaar kon spelen.

"Doe je goed." Hoorde hij naast zich. Hij keek geschrokken op. Naast hem stond een breed glimlachende Jules. "Hey." Glimlachte Alex. Jules zette zich naast Alex terwijl Alex zijn gitaar terug in zijn hoes stak. "Wat doe je hier?" vroeg Alex. "Wandelen. Even wegvluchten van mijn drukke zusje." Knipoogde Jules. Alex lachte en keek naar zijn handen. Er was even een ongemakkelijke stilte.

"Jules." "Alex." Zeiden de twee jongens tegelijk. Ze lachten en keken elkaar aan. "Waarom zijn we zo awkward aan het zijn?" vroeg Alex. Jules lachte en keek weer even naar zijn handen voor hij Alex opnieuw aankeek. "Omdat ik echt verliefd op je ben." Gaf Jules toe. Alex voelde zijn hart in zijn keel kloppen en een zekere zenuwachtigheid kneep zijn maag samen. "Ik kan niet stoppen met denken aan gisteren." Bekende Jules. Alex glimlachte. "Ik ook niet." Gaf hij toe. "Ik vond het eigenlijk echt jammer dat mijn moeder net op dat moment binnen kwam."

Jules nam Alex' hand in de zijne. "Ik ook." Glimlachte hij. De jongens keken elkaar in de ogen. Alex kon het niet helpen. Jules had hem al gefascineerd van het eerste moment dat hij hem had gezien, en de fascinatie was enkel groter geworden. Vooral het gevoel was groter geworden. En duidelijker. Zo duidelijk dat hij geen moment langer twijfelde. Alex bracht zijn gezicht dichter naar die van Jules. Hij sloot zijn ogen toen hun gezichten nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd waren.

Alex voelde opnieuw Jules' adem op zijn lippen en glimlachte. Nog nooit had hij zijn hart zo hard voelen kloppen, nog nooit had hij zo veel vlinders in zijn buik gevoeld, nog nooit had hij zich zo gelukkig gevoeld. En Jules' lippen waren nog altijd enkele millimeters van de zijne verwijderd.

Ze sloten die laatste ruimte tussen hen in en Jules drukte zijn lippen teder op die van Alex. Alex liet zich helemaal meevoeren in de kus. Jules had zijn handen in Alex' haar terwijl Alex zijn handen op Jules' dijen liet rusten. Hun lippen bewogen langzaam over elkaar. De vlinders in Alex' buik waren helemaal gek geworden.

Hij genoot met volle teugen van deze eerste kus. Eindelijk wist Alex wat het was om echt verliefd te zijn. Eindelijk wist hij wat die vlinders waren waar ze in films en boeken altijd over spraken. Hij glimlachte in de kus.

De jongens onderbraken de kus toen ze allebei zuurstof nodig hadden. "Wow." Fluisterde Alex. Jules glimlachte. "Inderdaad. Wow." Antwoordde hij. Het was even stil, maar deze keer was de stilte alles behalve ongemakkelijk.

"Wil je mijn lief zijn?" Vroeg Jules fluisterend. Alex glimlachte en knikte. "Graag." Antwoordde hij met een brede glimlach. Jules lachte en nam Alex' gezicht in beide handen. "Je maakt me nu al zo gelukkig." Fluisterde hij en hij drukte zijn lippen weer op die van Alex.

Er was maar één ding dat Alex kon denken: hij had zijn puzzelstukje gevonden.