Όλα αυτά για ένα στοίχημα

part 2

Ο ένας απο τους τεσσερις ηταν ο Ντειβιντ.

" Αυτος εκει ειναι ο Ντειβιντ" ειπα στης αλλες γυριζοντας αποτομα το κεφαλι." Με μια μελαχρινη . Χριστε κι Αποστολε, ειναι ηδη με αλλη!"

"Ξεχνα τη μελαχρινη" ειπε η Λιζα." Δες τον τυπο στη μεση. Παντος μοιαζει να βαριεται θανασιμα τον Ντειβιντ".

Επιθεωρισα ξανα την εισοδο μοσοκλεινοντας τα ματια. Ο τυπος με το μπλε σκουρο κουστουμι ηταν ψηλοτερος απο τον Ντειβιντ και ειχε πιο σκουρα και πιο πυκνα μαλλια, αλλα κατα τα αλλα, απο πισω , φαινοταν λιγο πολυ σαν ενας Ντειβιντ νουμερο δυο.

" Το εχω ξαναδει το εργω" δηλωσα, και πανω στην ωρα εκεινος εστριψε.

Μαυρα ματια , εντονα ζυγωματικα, κλασικο πιγουνι, φαρδιοι ωμοι, σμιλεμενα χαρακτηριστικα και ολα αυτα συνοδευομενα απο μια ανεση.

Κρατησα την αναπνοη μου, καθως ολα τα κυτταρα του κορμιου μου ζωντανευαν, και ψιθυρισε μεσα μου: Αυτος ειναι.

Γυρισα αλλου το βλεμμα προτου με τσακωσουν να τον κοιταζω με το στομα δυο πηχες πηχες ανοιχτο απο θαυμασμο. Αυτος ο αντρας θα μπορουσε να εχει οποια θελει στο κρεβατι του .

"Νοστιμουλης" σχολιασα.

"Οχι"ειπε η Λιζα."Αυτο ακριβως ειναι το ζητημα. Ο τυπος δεν ειναι νοστιμουλης . Νοστιμουλης ειναι ο Ντειβιντ. Αυτος αγαπη μου μοιαζει με ΑΝΤΡΑ" ειπε τονιζοντας τι τελευτεα λεξει."Ο τυπος με το μπλε κουστουμι διαθετει αρχοντια. Πες της και εσυ , Μπονι".

"Δεν συμφωνω" ειπε η Μπονι και το γλυκο προσωπακι της σκοτινιασε."Τον γνωριζω, εβγαινε με την ξαδελφη μου τη Γουεντι. Αλλα..."

"Επομενως ειναι διαθεσιμος" ειπε η Λιζα.

"... ειναι απο αυτους που αλλαζουν γυναικες σαν τα πουκαμισα" ειπε η Μπονι ολοκληρωνοντας τη φραση της." Απ' ο,τι λεει η Γουεντι, θαμπωνει την εκαστοτε φιλεναδα του για κανα δυο μηνες και ενα ωραιο πρωινο την αφηνει μπουκαλα και παει γι' αλλα".

" Το τερας" ειπε ειρωνικα η Λιζα.

" Σου λεω οτι ο τυπος τις κανει να τον ερωτευονται και μετα τις παραταει συξυλες"εξηγησε η Μπονι."Εγω αυτο το θεωρω απανθρωπο".

"Οπως ο Ντειβιντ" προσθεσα.

"Ωρα ειναι να μας πεις οτι αγαπησες τον Ντειβιντ" ειπε η Λιζα.

"Τουλαχιστον το προσπαθησα" ειπα.

"Ουτως ή αλλως, ολα αυτα δεν εχουν σημασια. Εσυ χρειαζεσαι απλως εναν συνοδο για τον γαμο. Αν το τερας σκοπευει να μεινει μαζι σου δυο μηνες μεχρι να σε παρατησει, εισαι καλυμμενη. Επομενως πηγαινε εκει πανω και..."δεν αφισα τη Λιζα να τελιοση και ειπα "Οχι".

Γυρισα την πλατη στις φιλες μου προσπαθοντας να σκεφτω. Φοβομουν να παρω ενα τετιο ρισκο. Βεβαια, το να εισαι γυναικα ηταν απο μονο του υψηλο ρισκο. Αυτος ηταν πιθανως ο λογος που δεν υπηρχαν γυναικες τζογαδοροι . Το να ζεις με αντρες ειναι απο μονο του τζογος . Επνιξα την επιθυμια μου να γυρισω να κοιταξω ξανα το τερας. Πραγματικα, η εξυπνοτερη κινηση που θα μπορουσα να κανω στη ζωη μου ηταν να σταματισω να βγαινω ραντεβου και να παρω γατα.

"Σιγα μην παει να του μιλησει" ελεγε τωρα η Μπονι στη Λιζα.

"Χεστα αυτα". Η Λιζα μου εδωσε μια σκουντια χυνοντας μου το ποτο μου. "Φαντασου τη μαμα σου ετσι και της φερεις στον γαμο τετοιο κελεπουρι".

Στραφηκα στην Μπονι και τη ρωτησα " Πως τον λενε;".

"Καλβιν Μορισεϊ" απαντησε η Μπονι.