Obudziłem się wyjątkowo wcześnie, uznałem, że jakoś wykorzystam ten czas. Zszedłem po schodach do kuchni, podszedłem do mojego Boga- lodówki- znalazłem w niej jajka, później zacząłem sięgać do szafek i znalazłem mąkę i cukier. Zacząłem rozbijać jajka, następnie dodałem resztę składników. Wyszedł mi z tego piękny omlet, gdy byłem mały robiła mi taki moja kuzynka Vicky, tylko, że były w nim banany (potem jej powiedziałem, że ich nie lubię) i był zawsze spalony.
Usmażyłem to wybitnie trudne danie, akurat wyszły dwie porcje, a następnie jedne zjadłem, a na drugich zostawiłem karteczkę "Jestem u Josha, Zobaczymy się pózniej". Wyszedłem z domu i pojechałem moim cichym samochodem do szpitala.
- Jest i mój ukochany- powiedział Josh i oboje się zaśmialiśmy- ale tak na poważnie, mógłbyś mnie chociaż pocałować w czoło.
-Dobrze mój ukochany- podszedłem do chłopaka który wystawił mi policzek. Czułem jak moje usta się powoli zbliżały, ale Jish szybko przechylił głowę, więc pocałowałem go w usta.
- I prawidłowo- powiedział chłopak i śmiesznie poruszył brwiami.
- Pamiętasz, że mam dziewczynę?
- A ty pamiętasz, że... kurde, mocny argument... Właśnie! A ty pamiętasz, że mam chorą nóżkę i potrzebuje pocałunków- gdy to mówił był taki uroczy, że aż go przytuliłem. Uścisk niestety nie trwał długo, bo weszła pielęgniarka.
- Przepraszam panie Joseph, że zepsułam pana moment z Dunem, ale czy nie ma pan dziewczyny?- zapytała, a mnie aż zatkało, była wścibska, ale podobało mi się to.
- Mam, mam- szepnąłem- ale Josh jest ważniejszy- jeju, czemu ja to powiedziałem? Poczułem jak robię się cały czerwony. Poczułem wzrok chłopaka i kobiety na sobie, chwilę pózniej oboje wybuchnęli głośnym śmiechem.
- Ale ty jesteś uroczy, ale wiesz, że jeszcze nie czas- lekko przygasił mnie Jishiwa- najpierw się pozbędziemy Milly.
|-/
Tak wiem, rozdział króciutki, ale miałam trochę mało czasu, przepraszam za ten brak, ale rozdział będzie w środę. Obiecuje
Stay Alive Frens xoxo
