We meet by accident.

Ερωτευμένη για πρώτη φορά.

Η τηλεόραση αντηχούσε στο δωμάτιο, σπάζοντας την νεκρική σιγή. Έξω έβρεχε και βροντούσε. Πήρα το βλέμμα μου πάνω από το βιβλίο μου και κοίταξα τον ασθενή να κοιμάται, κουκουλωμένος με την άσπρη κουβέρτα του ψηλού κρεβατιού του. Χαμογέλασα αχνά. Ήταν τόσο ήρεμος και γαλήνιος όταν κοιμόταν που μπορούσες άνετα να τον θαυμάζεις ώρες. Η καρδιά μου χτυπούσε πάλι δυνατά, κάνοντας με να αναπνέω αργά. Δεν ήξερα τι μου συνέβη... γιατί ποτέ μου δεν είχα νιώσει έτσι για κάποιον.

Εκεί που πήγα να συνεχίσω το διάβασμα, η πόρτα χτύπησε ώστε έτσι σηκώθηκα γρήγορα και την άνοιξα σιγά-σιγά.

Ε:"Ορίστε."Είπα ψιθυριστά, χαμογελώντας στον διευθυντή.

Δ:"Έλα, πρέπει να φύγουμε..." Είπε με τον ίδιο χαμηλό τόνο ενώ κοίταζε πίσω μου.

Ε:"Σε 2 λεπτά θα είμαι κάτω." Χαμογέλασα, του υποκλίθηκα και ξανά έκλεισα την πόρτα σιγά.

Τότε άρχιζα να μαζεύω τα πράγματα μου, χωρίς να κάνω θόρυβο, ώσπου πήγα να πάρω τα ακουστικά μου που ήταν συνδεδεμένα με το κινητό του, και με σταμάτησε ένα χέρι. Τον κοίταξα αιφνιδιασμένη, ο οποίος με κοίταζε με απορία.

Κ:"Θα ξανά έρθεις;" Με ρώτησε γεμάτος ελπίδα.

Ε:"Ίσως αλλά..." Με διέκοψε. Εγώ κοίταξα το μεγάλο χέρι του να σφίγγει το δικό μου αδύνατο χέρι.

Κ:"Θα σε περιμένω..." Μου χαμογέλασε και μου απελευθέρωσε το χέρι μου. Υποκλίθηκα, κοιτάζοντας κάτω και τέλος βγήκα γρήγορα από το δωμάτιο.

Καθώς κατέβαινα τα σκαλιά για να πάω στην έξοδο, τα λόγια του κλωθογύριζαν όλη την ώρα μέσα στο μυαλό μου. Μα... εσύ φεύγεις κ'όλας το βράδυ.

Μόλις έφτασα στο σημείο συνάντησης, άρχισα να ψάχνω μέσα στο πλήθος την Ράνια, ώσπου κάποιος στα ξαφνικά μου τσίμπησε την μέση.

Ε:"Aish~~" Γύρισα και κοίταξα ενοχλημένη την Ράνια που γελούσε.

Ρ:"Θες να πάμε σπίτι μου για μεσημεριανό;" Με ρώτησε, αφού σταμάτησε να γελάει και με κοίταξε σοβαρή, βγάζοντας τα κλειδιά της από την τσέπη του δερμάτινου μπουφάν της.

Ε:"Βρέχει..." Κοίταξα έξω από την τζαμόπορτα, μπερδεμένη.

Ρ:"Ποιος σου είπε ότι θα πάμε με το μηχανάκι;" Μου χτύπησε απαλά το κούτελο και έφυγε τρέχοντας προς τον διευθυντή που στεκόταν δίπλα στην ρεσεψιόν. Αυτό το κορίτσι με κάνει να ξεχνάω τα πάντα... Την κοίταζα χαμογελαστή που έτρεχε.