"Kızmadım kuzey zorlama istersen"
"Ya ama babaanne..."
Harbiden çocuk gibiydi su an.
Dudağını büzmüş, kolarını bağlamış önündeki tabağa bakıyordu.
Heyt be zonguldak'ta gördüğüm meteor çocuk şimdi olmuş bir ana okulu çocuğu. yaptığı bu hareketlere sadece sırıtarak tepki veriyodum takki sırıtmalarım korkunç bir kahkaha olup beni utandırana kadar.
Gözlerini tabagından ayırıp bana baktı utanmıştım.
Yüzümü yere eyip saçlarımın yüzümü kapatmasına izin verdim.
Birden bacağımda hissetiğim tekme şidetli bir ağrıyla sonuç buldu.
Eğdiğim kafamı kaldırıp tek kaşım havada ona bir bakış attım.
O da bana sanki "git,, der gibi bir bakış attı.
Tamam sofra harika olabilir ama ben istenmedigim yerde duracak kadar yüzsüz değildim. Belki de öyleyim ama şu an deil.
"İzninizle ben kalkıyım."
Nee ? Ilk defa birine karşı kibar olmayı denedim bence gayet başarılıydım.
"Nereye bari tabağını bitirseydin kızım"
Kendimi ağlamamak icin zar zor tutarak "geç kalıyorum" diyerek oturduğum sandalyenin kenarında duran çantamı alıp hızlı adımlarla evden çıktım.
Bura bir apartmandı ve heryerde daireler tam ortada duran kocaman bir asansör vardı.
Asansorun gelmesi için düğmeye basarken sağ gözümden bir yaş ılık ılık akarken peşinden şidetle akmaya baslayan diğer göz yaşlarımda ilk yaşlarıma eşlik etti.
Omuzumdaki elli hisettiğimde omuzumu kıpırdatarak eli geri çekmesini istedim ama o elli yerine beni çekti.
Ağladığımı görmemesi için yüzümü yere eydim.
Beni omuzumdan tutan kişiyi görmemiştim ama kesin kuzey'di. Baska kim olabilirki .
Gözüme giren saçlar arasından bir bacak görmüştüm gri eşortmanlı bir bacak artık emindim bu kuzey'di. Ben bu çocuğun adını nerden biliyordum? Gercekten merak konusu. Ama şu an daha önemli bir sorun vardı bu çocuk benden ne istiyordu.
Saçlarımın arasında elini gördüğümde kafamı kaldırdım.Anlamıştım ne yapmak istediğini çenemden tutup kafamı kaldırcaktı.
Buna izin veremezdim bir yabancının yüzüme dokunmasına izin vermezdim.
Kafamı yukarı kaldırdığımda bana değişik bir surat ifadesiyle bakıyodu.
Parmaklarımı gözlerime bastırarak yaşlarımı sildim.
"Çok mu sert vurdum bunun için mi ağlıyosun?"
"Salak mısın sen? sence ben aciz bir insandan tekme yedim diye ağlıyacak biri ne mi benziyorum?"
"Peki neden aglıyosun?"
Asansör gelmişti tam asansöre adim atmıştım ki elini bileğimde hisettim."
"Neden ağladığını anlatmadan hiç bir yere gidemezsin!"
Söylediği sözler beni sinirlendirmişti bu çocuk kendini ne sanıyordu ha?
Arkami dönüp"seni ilk ve son kez uyarıyorum bana bidaha dokunma!" Diyip tutuğu kolumu çektim.
"Bu soruma cevap değil."
"Baslarim soruna da sanada annammısın babamı!"
İlk defa anne ve baba kelimesini bir arada kullanmıştım bu sizin için gayet normal olabilir ama benim için pek alışılagelmiş bir olay değil.
Asansöre binip hızla düğmeye bastım.
Kapalı alan beni bunaltmıştı asansörün kapısı açılır açılmaz kapiya doğru yürüdüm.
Kapiyi açıp dışarı çıktım.
Havayi içime çekip bir adım attım.
Çantamı sırtımdan indirip içinden sigra paketini çıkartım.
İçinden bir dal alıp çakmağın yardımıyla yaktım.
Aslında pek sık sigara içmezdim amA bu şehir beni boğuyodu ve sigara bana iyi geliyodu en azından bu şehiri dahada katlanılabilir bir yer yapiyodu .
Nereye gidiceğimi bilmiyodum sağımda bir yol vardı solumda da öyle.
Sağ herzaman hayırlıdır diyerek sağıma doğru yürümeye başladım.
Biraz daha yürüdükten sonra yolun solunda bir taksi duragı görüp oraya doğru ilerledim.
Gecekondu tarzindaki yerden göbekli bir adam çıkıp"taksimi lazım kızım" dedi.
Yok amca ben markette gelmiştim burayada bir uğruyayım dedim.
Bazen insanlar saf olabiliyodu ya da ben sinirli olduğum için böyle geliyordu.
Kafamı olumlu anlamda sallayıp çalıştırdığı arabaya bindim.
Halla kaldığım yurdun yerini tam olarak bilmediğimden telefonumu cikarip konumunu abiye göstericektim.
Gösterecektim göstermesinide bir türlü telefonumu bulamıyordum.
Son çare olarak taksinin koltuğuna çantamın içindekileri döktüm.
Taksici abiyi birden durdurup
Arkasina dönerek "bisey mi oldu kızım ?"dedi.
"telefonumu bulamıyorum gideceğim yeride bilmiyorum" sesim oldukça ürkek çıkmıştı ve bundan nefret ediyorum.
Taksici abi bana dahada dikatli bakıyordu bunun nedenini tabikide çantamda duran musta, bıçak ve sigaradan kaynaklanıyordu.
"Sey... bu şehri bilmiyorum o yüzden bunlar koruma amaçlı"
Dedim. Aslında ben kimseye hesap vermezdim ama şimdi polisi falan arayabilirdi ne biliyim işte bi şeyler yapardı bunlara hiç gerek yok.
Çantamı toplayıp taksiden indim.
Telefonumu büyük ihtimale az önceki evde unutmuştum.
Aman ne harika(!)
Muhteşem(!)
Kendinize iyi bakın bulutlar💕🌸💓
Vote ve yorum yapmayı unutmayın please🌟🌼
