Lanetli Sınıf

-1-

Selamm :D :D Evet ilk bölüm gelmiş bulunmakta.İlk önce karakterleri tanıtacağım ve sonra giriş. :D :D Yeni bölüm ilk boş bulduğum vakitte gelecek.Sizden tek istediğim vote :D :D Ayrıca bu ilk bölümü yazmamda bana çook büyük yardımları dokununan sevgili arkadaşım ve aynı zamanda kardeşim diyebileceğim insana çok teşekkür ediyorum.Adı A.C.Ö (ismini vermemi istemedi -_-).Nese iyi okumalar :D :D 

Lanetli kız=Andy

Ben Andy Kindi..Çok çalışkan bi o kadar da zeki bır kızdım.Arkadaşlarım tarafından çok seviliyor ve değer veriliyordum.Hiç sevgilim olmadı.Kimseyi de sevmedim.Belki sevebilirdim ama izin vermediler.Öldüğüm gün yine normal bir sabaha uyandığımı sanarak banyoya gittim.İşimi hallettikten sonra hazırlandım ve kahvaltımı yapıp okula doğru yürümeye başladım.Evimiz ve okulumuz yakın olduğu için yürüyerek okula gidiyordum.Yine klasik sıkıcı bir sabahtı.Annem ve babam işe çok erken gittikleri ve geç geldikleri için onları pek göremiyordum.Nese okula yaklaşmıştım.Tam karşıya geçeceğim sırada kendimi havada buldum.Tek hatırladığım Clair'in yüzüydü.O sürtük beni hiç sevmezdi..Şİmdide bana arabayla bence bilerek ama başkaları için kaza olacak bir şekilde çarpmıştı.Yere sertçe düştükten sonra gerisini hatırlamıyorum.Dediğim gibi en son hatırladığım Clair'in yüzü...

Okula yeni gelen çocuk=James

Annemlere artık sıkıldım diye bağırırken aynı zamanda yemek yemeye çalışıyordum.Klasik bir aile olarak değilde bir göçebe gibi yaşıyorduk.Babamın işi yüzünden sürekli şehir değiştirmek zorunda kalıyor ve başka yerlere taşınıyoduk.Bu 5. olmuştu ve artık gerçekten çok sılıkmıştım.Zaten utangaç bir yapım varken bi de sürekli yeni insanlarla tanışıyor bir süre yalnız kalıyor ve tam arkadaş edinmişken taşınıyorduk.Babama nefretle bağırırken onlar sadece izliyorlardı.Zaten yapabilecek başka bişi de yoktu.Babam için işi mükemmel otesiydi ve bi daha böyle bir iş bulması çok zordu.o yüzden işini kaybetmemek için yine taşınmak zorundaydık ve benim bağırışlarım yine işe yaramayacaktı.Kendimi söylenerek odama attım.Henüz 8. sınıf olmama rahmen sürekli taşınmamız ve diğer şeyler beni büyütmüştü.Kendimi daha büyük hissediyordum.Yatağa uzandım ve düşünmeye başladım.Ben kimdim? Bu sefer yeni okula alışmak için daha farklı bir yol izlemem gerekiyordu.Düşündüm.Ben James Blair..Utangaç,karamsar, biraz inek,asosyal ve dışlanan biri.Bu imajdan her ne kadar sıkılsam ve taşınmaktan her ne kadar nefret etsem de bu bana kendimi farklı tanıtmak için yeni bir şans oluyor ama yine aynı imaja sahip oluyordum.Düşüncelerimi her zaman ki gibi annem böldü:

-James sana söylemeyi unuttum.Yarın sabah taşınıyoruz.Biz evi ve diğer işleri daha önceden halletmiştik.Sen sadece eşyalarını hazırla.

-Nee! Hemen yarın sabah mı? Bunları yaptığınızdan benim niye haberim yok?

-Zaten yeterince yoğunduk sana söyleyemedik.Hadi hazırla eşyalarını.

-Tamam ya çok güzel -_-

Evet ya hayatım şu an çok güzel...Hemen valizlerimi çıkardım zaten buna alışmışdım.Dolaptan giysilerimi çıkarıp özenle katlayıp bavula koyduktan sonra benim için özel olan eşyaları da başka bir çantaya doldurdum.Son olarak kırılacak eşyaları özenle gazeteye sarıp annemin kapımın önüne bıraktığı koliye yerleştirdim.Geriye fazla bişey kalmamıştı.Madem her şeyi düşündünüz bunları da siz toplarsınız dedim kendi kendime ve geriye fazla bişi kalmasada onları annemlere bırakıp yattım.Zaten çok geç olmuştu ve yarın yorucu olacaktı.

Taşınma günü

Sabah yorgun kalktım ve bıkmış bir şekilde banyodaki işlerimi halledip kahvaltıya indim.Annem telefonla konuşuyordu.Dediklerine bakarsak nakliyecilerdi.1-2 saate gelebileceklerini söyledi annem ve telefonu kapattı.Sonra bana dönerek günaydın dedi ve sırıttı.Hale sırıtıyo bide.Nese James sinirlerini bozma.Her zamanki taşınma işi.Kahvaltımı ettim ve odama çıkıp son bir kez baktım.Zaten küçük olan odam valizler büyük eşyalar ve koliyle doluydu.Annem ben uyuduktan sonra odama girip kalan ufak tefek işleri halletmiş ve ben farketmedim.O yorgunluktan sonra ev yansa haberim olmazdı herhalde.Biraz daha etrafa bakındıktan sonra aşağıya indim ve koltuğa yayılıp müzük dinlemeye başladım.Çok geçmeden nakliyeciler geldi ve eşyaları taşıdılar.Ben daha yeni evimi bile girmedim diye düşünürken annem kulaklıklarımı çekti ve bana artık gidebileceğimizi söyledi.Başımı sallayıp eve son bir kez daha baktım.Bu evi gereçkten çok sevmiştim.Diğerleridnen daha çok.Nese fazla uzun sürmemişti bütün iyi anılar gibi.Arabay atladım annem de gelince arabayı çalıştırdı ve yeni evimize yol aldık.Yaklaşık 4 saat süren yolculuğumuz sonrasında yeni evimize gelmiştik.Güzel bir yerdi.Bazı sokakların çok korkutucu ve bazı sokakkların çok şeker olması şaşırtıcıydı ama ben artık hiçbişiye şaşırmıyordum.Aslında yeni evimiz diğer eve çok benziyordu.Hemen odam olduğunu düşündüğüm yere gittim ve eşyalarımı yerleştirdim.Nakliyeciler bizden 1 saat önce gelmiş ve eşyaları yerleştirmişlerdi.Bende kolileri açıp yerleiştirdikten sonra odama annem geld:.

-Tatlım.. Bunlar okul kıyafetlerin ve kitapların yarın evin aşağısındaki okula gideceksin.Ayrıca artık yatmalısın yarın yeni okulun ilk günü..

Dedi ve beni öperek odamdan çıktı.Evet ya gerçekten çok güzel.Yeni okul hem de hemen yarın.Lanet okumamak için kendimi tutarken banyoya doğru ilerledim ve güzel bir duşun ardından yattım.

Sabah

Her sabah aynısını yaparak yani saate lanetler okuyarak kalktım ve banyoya gittim.Dha sonra üstümü değiştirdim ve kısa bir kahvaltıdan sonra annem beni okula bıraktı.Müdür Bey Hasn beni bekliyordu.Görünce sırıtarak selam verdi ve beni yeni sınıfıma götürdü.8/K mı? Gerçekten mi?Çok mu aramışlar bu sınıfı diye iç geçirirken içeri girdik.İlk dersin fen olması ayrı kötüyken sadee en önde bir yerin boş olması ayrı kötüydü.Bır kız oturuyordu.Biraz soğuk bir tipti.Nefret dolu sanki.Nese yine kendimi falan tanıttım sınıfa ve kızın yanına geçtim.Sınıf bana tip tip bakarken ne var başka yer mi var bakışı attım.Artık o bakış nasıl oluyordu o.O.Kıza merhaba deyip kitapalrımı falan çıkardım.Kız hiç cevap vermemişti.Çok misafirperver valla -_-.Tenefüs oldu ve sınıftakiler bana bakarak fısıldaşıyorlardı.Nese dedim ve kızla konuşmaya çalıştım.Uzun bir sürenin ardından kız bana sadeec bir cümle söyledi:

BANA YAKLAŞMAKLA ÖLÜME YAKLAŞIYORSUN!!