The other side of the door// Martinez Twins

3.

Τάλιας ποβ:

Έχουν περάσει 2 ώρες απο τοτε που ήρθε ο Ιβάν .Νιώθω χαλιά .Όχι μονο επειδή πονάω παντού από της μπουνιές και τις κλωτσιές που έφαγα , ουτε απο την ραγισμένη καρδιά μου , αλλά επειδή ο κολλητός μου κάθεται στην αλλη μεριά της πόρτας και του λέω ψέματα και δεν έχουμε βγάλει κιχ, δεν ξέρω καν αν ζει. Βασικά ξέρω οτι ζει, γιατί μια στις τόσες πετάει ο ένας "είσαι καλά" ή "ζεις;".

Επίσης δεν έχω κλάψει ποτέ τόσο στην ζωή , γιατί παντα αυτά συμβαίνουν σε εμένα; έπρεπε να τον είχα ακούσει. Να τους είχα ακούσει ολους . Τώρα θα ήμουν μαζί του στο σαλόνι με μια τεράστια κούτα California doughnuts
και θα πονουσαμε απο τα γέλια και όλες τις ανοησίες που θα ειχαμε φαει .
(και αναρωτιέμαι γιατι μου λένε "πως και δεν τα έχεις με κανενα " ή " μα είσαι τόσο καλη κοπελα" ή "τόσο όμορφη ") (αυτά είναι τα ντονατς ↓)

όλες αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν στο να θυμηθω τις 3 μέρες πoυ τα είχα με τον Τσαντ ... Και χωρίς πλάκα ηταν σαν με είχαν σύρει μέχρι την κόλαση και πίσω απο τα μαλλια. Έκλεισα τα ματια μου και προσπάθησα να διωξω τις σκέψεις αυτές απο το μυαλό μου. Δεν θέλω να ξανά κλάψω φτανει για σήμερα... Σηκώθηκα όρθια , ανοιγοκλεισα τα ματια μου τρεις τεσσερις φορές γιατί ζαλίστηκα( αφου καθόμουν στο πάτωμα για 2 ώρες.) Περπάτησα προς το κρεβάτι μου πήρα τα υλικά της ζωγραφικής μου και το κινητό με τα ακουστικά . μήπως αν ακούσω λίγη μουσική θα χαλαρώσω; να ξεχαστω ...έστω και λίγο;
Ξαναπηγα μέχρι την πόρτα και εκατσα παλι με την πλάτη μου να την ακουμπάει

*25 λεπτα αργότερα *

Κάθομαι εδώ και το μολύβι μου δεν έχει ακουμπήσει το χαρτί. Λατρεύω τόσο πολύ την ζωγραφικη , μερικές φορες αμα κάτσω με το μολύβι μου και το μπλοκ, μου έρχεται έμπνευση αμέσως και μετα οτι γίνει έγινε , συνήθως βγαίνουν αμπστακτ αλλά ομολογώ είναι παντα οι καλύτερες . μερικές φορες καλύτερες απο αυτές που κάνω στο σχέδιο,
(W-O-W )
γιαυτό λατρεύω να ζωγραφίζω τόσο πολύ , αυθο for life . σήμερα όμως δεν έχω έμπνευση, ουτε καν διάθεση να κοιτάξω την κόλλα . το μυαλό μου είναι ανακατεμένο το μονο που βλέπω είναι μαυριλες , μουτζουρες κι'αλλες μαυριλες ...ιού... άφησα το μολύβι μου στο πάτωμα και το μπλοκ δίπλα του. Άνοιξα το κινητό μου και έβαλα τα αγαπημένα μου άλμπουμ (ενα απο τα οποία έφτιαξα εγώ με τον Ιβάν και το ονομάσαμε tivanmix) έβαλα τα ακουστικά μου,ακούμπησα το κεφάλι μου στην πόρτα ,έκλεισα τα ματια και άρχισα να τραγούδια μέσα μου ,