The other side of the door// Martinez Twins

13.

Τάλιας ποβ:

Για τα πέρασμενα 15 λεπτα βρίσκομαι στην αγκαλιά του Ιβάν ξαπλωμένη στο κρεβάτι...

Το κεφάλι μου βρίσκεται κάτω απο το πηγούνι του και έχω κουλουριαστει στο στήθος του ,ακούω την καρδιά του να χτυπάει δυνατά ...είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο

Είμαι σίγουρη πως πήγε να αποκοιμηθει κάποια στιγμη αλλά τελικά δεν έγινε.

Ξαφνικα η κοιλιά μου γουργουρισε δυνατά διαταράσσοντας την ησυχία που επικρατούσε στο σπίτι...

και κοκκινισα απο ντροπή ...όπως παντα

"Ταλ...πείνας;" με ρωτάει ήσυχα ο Ιβάν με βραχνή φωνη

"Μπορεί" απανταω γελώντας

"Οκ λοιπον έλα πάμε να φάμε" μου λέει ενω σηκώνεται και μου δίνει το χερι του για να το πάρω

Νοοοοοοο δεν θέλω να τελειώσει ποτε αυτή η αγκαλιά 

Πιάνω το χερι του και σηκωνομαι όρθια αναστεναζωντας ,

Με κοιτάζει απορώντας γιατί αναστεναξα,  κοιταζομαστε κατάματα για μερικά δεύτερα και χάνομαι μέσα στα γαλάζια ματια του, βάζει τα μαλλια μου πίσω απο τα αφτιά μου και χαμογελάει

''Πήγαινε στην πόρτα και έρχομαι" του λέω φτιάχνοντας τα δικά του μαλλια και γελάει

αρχίζω να ψάχνω το κινητό μου και τα λεφτά μου

Βάζω όλα αυτά τα απαραίτητα πραγματα στις τσέπες μου και τρέχω στον Ιβάν

"Πάμε;" τον ρωτάω , και μου κουνάει το κεφάλι καταφατικά

Κλείνω τα φωτα στην κουζίνα και βγαίνουνε εξω...

"Που θα πάμε;" με ρωτάει

"Σε παρακαλώ κάπου κοντά , πεινάω πολύ" λέω και γελάει

"Οκ πάμε στα ΜακΝτόναλντς" λέει και βάζει το χερι του γύρω από τους ώμους μου  φέρνοντας με κοντά του

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά αυτήν την στιγμη δεν έχετε ιδέα .

στρέφω το βλέμμα μου προς τον Ιβάν και παρατηρώ τα ματια του που γυαλιζουν κάτω απο το φεγγάρι και το sharp jawline του ,ενω περπατάμε 

Μάλλον πολύ ωρα τον κοίταζω γιατί άρχισε να χαμογελάει και γύρισε να με κοιτάξει

Με κοίταξε κατάματα
"Έχω κάτι;"ρωταει

" δεν νομιζω" λέω αμήχανα ενω κοιτάζω το πάτωμα

"Είσαι πολύ χαριτωμένη όταν το κανεις αυτό" λέει παρατηρώντας με