~Love~Without~End~

·{Part ~2~}·

Εύαpov

Σ--Λοιπόν Ακούστε τι έγινε!

Ε--Τι έγινε παιδάκι μου;;Πες μας και μας εσκασες!!

Σ--Λοιπόν...Εκεί που καθόμουν χαλαρή στην παραλία...ποιους είδα;;;

Ζ--Ποιους;;

Σ--για πείτε μου ποιους;;

Ε--Σοφία τελείωνε θα σκάσω!!

Σ--Τον Γιάννη και τον Cameron!

Ε--ΤΙΙΙ

Ζ--ΣΟΑΒΑΡΟΛΟΓΕΙΣ;;

Ε--ΠΟΥ;;;;

Σ--Κορίτσια ηρεμήστε πλάκα κάνω!

Ε--Αμάν μωρέ Σοφία!!

Ζ--Αϊ στο διάολο μωρή καριολα!

Ε--Ζωή κόψε λίγο...ηρεμισε

Σ--Ναι βρε ζωή μια πλάκα εκανα..

Ζ--Οχου εσείς έχετε βαλθεί να μου σπάσετε τα νεύρα...φεύγω άντε γεια.

Σ--Έλα τώρα μωρέ Ζωή!

Ε- Αστη μωρέ..

Σ--καλα

Ε--Για πες κανένα νέο..

Σ--Τα έφτιαξα με ένα μαναρι...άστα!!!

Ε--για πεςς πως τον λενεε;;;;

Σ--Daniel...

Ε--Αχ το ωραίο ονομαα

Σ--Είδες;;;λοιπόν εγώ φεύγω τα λεμε Ευάκι..

Ε--byee

Άρχισα να περπατάω με ήρεμο ρυθμό με προορισμό το σπίτι. Ξαφνικά βλέπω τον Αλέξη!!Ο Αλέξης είναι ένα μαναρι και τον ξέρω απο το Γυμνάσιο...Θεός!Είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος .Καστανομαλλης,με πράσινα ματια και τέλειο στυλ.Το κυριότερο όμως..πολύ καλό παιδί!!

Όταν έφτασα σπίτι ήμουν μόνη.Οι γονείς μου στη δουλειά και η αδερφή μου κάπου θα ήταν με τις φίλες της και θα μιλούσαν για το αξέχαστο καλοκαίρι που πέρασε..Έφαγα και πήγα στο δωμάτιό μου.Έκλεισα την πόρτα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.Έκλεισα τα ματια μου και ήρθαν στο μυαλό μου αναμνήσεις από το Γυμνάσιο...σε όλες αυτές τις όμορφες αναμνήσεις ηταν και αυτός...Αχ...δύο χρόνια έχω να τον δω και ακόμα να τον ξεπεράσω...

Ζωήpov

Όταν άφησα τα κορίτσια πήρα τηλέφωνο τον Evans.Ο Evans έχει τελειώσει το σχολείο όμως κάνουμε παρέα.Αποφασησαμε να βρεθουμε.Οταν φτασαε στο σημειο συνάντησης μας αρχισαμε να μιλαμε...:

Ζ--επ που είσαι εσύ;

Εν--εδώ μωρέ

Ζ--ωραία

Εν--Ναι..θες τσιγάρο;

Ζ--φέρε ένα.

Εν--ένα όμως στο ξεκαθαρίζω

Ζ--ναι μωρέ!

Εν--παρε

Ζ--thanks

Ev--πως σου φαίνεται το Λύκειο;

Ζ--μια χαρά έχει πολλα μαναρια αλλά για αυτά θα μιλάμε τώρα;

Εν--οκ..πες εσύ τίποτα

Ζ--δεν πάμε καμία βόλτα με τη μηχανή;

Εν- σου έχω πει στη μηχανή δεν σε αναιβαζω!

Ζ--Γιατιιιι;;

Εν--ΕΤΣΙ!

Είπε με άγριο τόνο και χαμηλωσα το κεφάλι..

Ζ--παω σπίτι

Εν--οκ τα λεμε ...να προσεχείς...

Ζ--ναι Ναι bye

Τον άφησα και πήγα σπίτι ...έφαγα και έκατσα στο δωμάτιό μου."Για να δούμε θα παίξει τίποτα με κανένα μαναρι;"σκέφτηκα..

Ευαpov

Το πρωι ξυπνησα αρκετα νωρις...ετοιμαστικα και εφυγα για το σχολειο...

Μολις εφτασα ειδα κατι που δεν περιμενα...Ηταν εκει...στεκοταν μπροστα μου..Δεν πιστευα στα ματια μου!!Ηταν ο Γιαννης!!OMG!Μου ελειψε τοσο πολύ...αυτά τα ματια του...το χαμογελο του...η φωνη του...Ακουσα τηΣοφια να ε φωναζει...εκεινη την ωρα γυρισε και μ κοιταξε...τον κοταξα κι εγω...χαμογελασε και και ειπε στους φιλους του...γυρισαν και με κοιταξαν ένα ειρωνικο χαμογελο...ενοιωσα τοσο αβολα...

Στο γυμνασιο ειχα πει τον Γιαννη πως μου αρεσει αλλα εκεινος το μονο που εκανε ηταν να με κοροΪδευει με τους φιλους του...Παρολα αυτά εγω δεν τον εχω περασει ακομα...θα τα καταφερω??