~Love~Without~End~

·{Part ~7~}·

Ευαpov

Η ώρα είναι 6:30 το πρωί...ξύπνησα διότι είδα ένα πολύ δυσάρεστο όνειρο..Δεν ξέρω γιατί όμως έκλαιγα στον ύπνο μου...είχε να κάνει με τον Γιάννη...Ήμουν άρρωστη στο νοσοκομείο και θα πέθαινα...μιλούσα μαζί του στο τηλέφωνο...αυτό θυμάμαι μόνο...αλλά μόνο με τη σκέψη πως άκουγα τη φωνή του...με έπιαναν τα κλάματα!!Τον αγαπάω γαμωτο..κι σε μην τον νοιάζει...Είναι ότι καλύτερο αλλά και ότι χειρότερο μου έχει συμβεί...Τον σκέφτομαι συνέχεια...είναι κολλημένος στο μυαλο μου...αυτό το βλέμμα του...το χαμόγελό του...τον λατρεύω...

Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο...έκανα ένα γρήγορο ντους να χαλαρώσω..

~μετά το μπάνιο~

Επέστρεψα στο δωμάτιό μου και άνοιξα την ντουλάπα...δεν ηξερα τι να φορέσω!!!τελικά αποφάσισα..

⬇⬇⬇

Αφού ντύθηκα κοίταξα την ώρα 7:08...έχω ώρα ακόμα οπότε πήρα τηλέφωνο τη Ζωή να δω πως είναι ο Εvans

Ζωηpov

Ότι έχουμε σχολάσει από το σχολείο...δεν τον είδα καθόλου σήμερα..δεν ξέρω που ήταν...χτυπάει το τηλέφωνο μου και βλέπω έναν άγνωστο αριθμό...

Ζ--Ναι;

--Πήγαινε να μαζέψεις τον φίλο σου..ει αξ ενώ από το σπίτι του..

Ακούω κάποιον να λέει..

Αρχίζω να τρέχω με κατεύθυνση το σπίτι του Evans ...Όπως τρέχω βλέπω τον Cameron...Ήταν με όλη την παρέα και με κοιτούσε που έτρεχα κλαίγοντας...Με κοιτούσε με ένα πολύ περίεργο βλέμμα...σαν να ήθελα να μάθει τι έχω...Όταν έφτασα σε μια κοντινή απόσταση από το σπίτι του Evans τον βλέπω ανεστητο στο οδόστρωμα...Αρχίζω να ουρλιάζω "Evans".Τρέχω κοντά του και γονατιζω...ανοίγω την πόρτα του σπιτιού του και με δυσκολία τον βάζω μέσα...τιυωρθχνω λίγο νερό μέχρι που συνέρχεται..κάλεσα ένα ασθενοφόρο το οποιο δεν άργησε να έρθει..πήγα μαζί του στο νοσοκομείο κι έκατσα εκεί όλη μέρα αλλά και την νύχτα..