Στο δωμάτιο σκοτάδι, κλείνοντας την πόρτα έκλεισα και τα φώτα.Το μυαλό μου έχει αρχίσει ήδη να σχημάτιζει τη μορφή σου.Θα έρθεις απόψε;
Ξέρω ότι σου αρέσει η νύχτα,αρέσει και σε έμενα.Φοβάσαι; Δεν θέλω να φοβάσαι για το τι θα πούμε απόψε.Έλα απλά και κάτσε δίπλα μου, σήκωσε δειλά τα καστανά σου μάτια και κοίταμε με εκείνο το βλέμμα που με κοίταξες τότε, εκείνο που ερωτεύτηκα,εκείνο που πρόδιδε όλο σου το πάθος και την επιθυμιά να το ζήσεις όλο αυτο μαζί μου.Αχ διάολε πόσο μου έλειψε αυτό το βλέμμα.Άγγιξε το χέρι μου, μην φοβηθείς, δεν θα το τραβήξω, νιώθω πως θα τρελαθώ και μόνο στην σκέψη ότι θα με κράτας στα χέρια σου.Το κορμί μου ανατριχιάζει όλο σε κάθε σου χάδι, πλησιάζεις να ενώσεις την απόσταση μεταξύ μας; βλέπω καλά; προσπαθείς να με αναστήσεις; Θεέ μου πόσο δειλή φαίνομαι;Κλείνω τα μάτια άλλα δεν νιώθω τα χείλη σου πάνω στα δικά μου,που σε έχουν τόσο ανάγκη. Δεν ακούω ούτε την βαθιά ανάσα σου,έφυγες; που είσαι; δεν είσαι εδώ; Φοβάμαι να ανοίξω τα μάτια μου, φόβαμαι να αισθάνθω ότι είσαι εδώ, αλλά να μην είσαι.
Άλλη μια νύχτα απο τις συνηθισμένες,τις αδιάφορες,τις νύχτες που δεν ήρθες.Πάλι το μυαλό μου παίζει παιχνίδια και εγώ πάλι χάνω.Απόψε δεν νιώθω,κλειστά τα συναισθήματα,κλειστά τα φώτα.
YOU ARE READING
Αύριο για ποιόν;
PoetryΣήμερα γράφω για σένα. Αύριο για ποιόν; Για σένα θα γράψω, για σένα θα μιλήσω. Πόσο με ξέρεις, πόσο σε ξέρω. Ποιό το νόημα μωρό μου; Αν στην αγάπη σου χάθηκα κάτι πήγε λάθος, αν νιώθεις ακόμα,αν νιώθω και εγώ τίποτα δεν έχει τελειώσει..
