Αύριο για ποιόν;

Το μήνυμα στάλθηκε.

Ήπια, ή νομίζω πως έχω πιεί; 

Όλα είναι σκοτεινά και έχω καθίσει σε ένα απο αυτά τα παγκάκια που θα καθόμασταν μαζί.Μου κάνει παρέα το μπουκάλι που κρατώ και η φώτια του τσιγάρου μου που από ότι φαίνεται τελείωνει,όπως τελειώσαμε και εμείς κάποτε,τόσο βιαστικά όσο κρατάει ένα τσιγάρο.Θα μου πεις τώρα είναι εμφάνιση δεκαοχτάχρονης αυτή; Γιατί δεν επιτρέπεται εγώ να ερωτευτώ; να πληγωθώ; να πέσω και να ξανασηκωθώ; Δεν σε καταλαβαίνω..Έχει κρύο απόψε αλλά με φαντάζομαι στην αγκαλιά σου και δεν νιώθω τίποτα.Την επόμενη κίνηση μου την φοβόμουν πολύ,αλλά την έκανα.Έβγαλα το κινητό  από την τσέπη μου, το αλκοόλ που κυλάει στο αίμα μου είναι αρκετό ώστε να με κάνει να σου πω την αλήθεια,αρκετό ώστε να αρχίσει με τα δάχτυλα μου να πληκτρολογεί τον αριθμό σου.Έχουν θολώσει τα μάτια μου και δεν ξέρω αν θέλω να σου στείλω αυτό το μήνυμα μωρό μου,φοβάμαι το μετά,φοβάμαι την αδιαφορία, φοβάμαι ότι δεν με σκέφτεσαι, φοβάμαι ότι ξέχασες, ότι διέγραψες το παρελθόν μαζί μου και εγώ το έχω κάνει νομίζω, η βότκα φταίει, πανάθεμασε γιατί με κανεις να θυμάμαι; Έδιωξα φίλους και εχθρούς,φώναξα,νευρίασα,ξεσπασα,έκλαψα πολύ..μα τι κατάλαβα; δεν θέλω να ξεχάσω ρε μωρό μου ή δεν μπορώ; Έιμαι θύμα του μυαλού μου ή δικό σου; Δεν θέλω απάντηση, την ξέρω, είχες πάντα περισσότερη δύναμη από εμένα.Μπορούσες να σταθείς στην γωνία  να με κοιτάς να σέρνομαι, να πνίγομαι και να με ρωτάς ''περνάς καλα μακριά μου;''. Πόση δύναμη κρύβεις ακόμα;

Φωνάζω ή είναι ιδέα μου;έχω πέσει στα γόνατα και κλαίω με λυγμούς;φωνάζω το όνομα σου δυνατά μήπως με ακούσεις..τι έκανα αποψε; Βλέπω το κινητό μου, δεν μαρέσει μωρό μου αυτό που λέει, ήδη το μετάνιωσα. Είναι τόσο ανόητο να πιστεύω ότι ένα ''Σε θέλω'' στην οθόνη του κινήτου σου θα σε κάνει να γυρίσεις πίσω, κι όμως το γαμημένο το κινητό είναι εκεί να μου υπενθυμίζει ότι το μήνυμα στάλθηκε.