Αύριο για ποιόν;

Εσύ.

Εσύ.Η αιτία για όλα ήσουν εσύ,είσαι εσύ και θα είσαι εσύ, σου είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις; Κάθε μου σκέψη φωνάζει το όνομα σου,κάθε μου όνειρο γελάει στη θύμηση σου, κάθε ελπίδα μου γκρεμίστηκε και πάνω της χτίστηκε ένα απωθημένο.

Τους κούρασα όλους εξαιτίας σου,κούρασα εμένα,εσένα και όλο αυτό που καταστρέψαμε πριν το ζήσουμε.Τι θυμάμαι και εγώ τέτοιες ώρες;Η κιθάρα μου βαρέθηκε να παίζει για σένα, μάτωσαν τα δαχτυλά μου πάνω στις χορδές, οι τοίχοι μου τόσο δυνατοί που ακόμα να ραγίσουν απο τους στίχους μου που κάθε βράδυ τους πυροβολούν και το μαξιλάρι μου..αχ αυτό εχεί πνιγεί τόσες φορές στα δάκρυα μου.Όσο και να μην το έχω αποδεχτεί ένα μέρος του εαυτού μου είναι τόσο γαμημένα πολύ ερωτευμένο μαζί σου, που αργοπεθαίνει με τις αναμνήσεις που του δανείζεις.

Με ρωτάς αν θα τα παρατούσα όλα για σένα;ναι.Με ρωτάς αν μετάνιωσα που όλα ήρθαν έτσι;ναι.Με ρωτάς αν σε σκέφτομαι;ναι.Με ρωτάς αν σε θέλω ακόμα;ναι.Σε όλα ναι γιατί τίποτα δεν ξέχασα, τίποτα δεν το άφησα να περάσει χωρίς να αγγίξει.

Και τώρα συντροφιά μου κρατάει η μοναξιά,δεν είναι εύκολη μωρό μου,μα δεν σε πληγώνει.Η μοναξιά θα κάτσει δίπλα σου θα σε ακουμπήσει στο ώμο και θα σου πει ''εδώ είμαι''. Ποιός άνθρωπος απο τη στιγμή που τα φώτα θα σβήσουν  και ο ήχος θα χαμηλώσει δεν μένει μόνος του;σκέψου το.Είχες ποτε καλύτερο φίλο απο την μοναξιά; Δεν σημαίνει ότι είναι τρελός ένας άνθρωπος όταν μιλάει με τη μοναξιά του,λογικός είναι ρε μάτια μου,μόνο αυτή θα μας σώσει στο τέλος.Ξέρεις τι λένε όμως οι περισσότεροι;Υπομονή,άλλη φιλία και αυτή,δεν παλεύεται με τίποτα,είδικα αν δεν την συμπαθείς,τότε εξαντλείται.Ούτε υπομονή έχω όμως,ούτε η μοναξιά θα είναι για πάντα εδώ να με ακούει οπότε καταλήγω πάλι σε σένα.

Σε σένα που φώτισες το σκοτεινό εγώ μου και ζωντάνεψες τον πεθαμένο εαυτό μου,σε σένα χρωστάω κάθε λάθος, κάθε πάθος, κάθε σ'αγαπώ που τόλμησα να πω.Όλα σε σένα,όλα με εσένα,όλα για σένα,όλα εσύ.