Sonun başlangıcı( TAMAMLANDI )

29. Bölüm(karmaşık Duygular Reaksiyonu)

Hey! Nabersiniz ben süperim bugün uzun uzun yazmayı iki karakterin duygularını ele aldım bu sefer Ece ve Burak'ın duygularını anlatmak ne hissettiklerini sizlerin önüne sermek istedim bu bölümü keyifle okuyacağınızı umuyorum ve sizleri çok ama çok seviyorum
Multimedya'da Ece var 🙈
---------------------------------------------------
Ece'nin Anlatımından:
Hala nasıl olduğuna karar veremiyorum tamam ilsu Buraka 'seni sevmiyorum başkasını seviyorum 'desede aklımdan bir türlü Burakın onu sevdiğine inanmıyordum belkide inanasımda gelmiyordu ama nedenini bilmemesen bile sanırım Burakı sevdiğimdendir ama bu anlamsızlık beni yiyip bitiriyordu ama bunu ilsuyla konuşmam lazım Burak sanırım bana herşeyi anlatmamamıştı ve bu durumu çözmem ve olayı halletmem gerek gerçekten ilsu ile Burak tayfadan ayrılırsa tayfa tayfalıktan çıkardı çöplükten başka birşey olmazdı onun için zaman kaybetmeden ilsu'nun kaldığı kiralık eve doğru yürümeye başladım cidden Burak'ın ve ilsu'nun üzülmesini beni feci halde mahvediyordu tamam belki Burakı seviyor ola bilirim ama bu sevmemle ilsu ve Burakın mutluluğunu elinden almamla ilgili değil zaten biliyorsunuzki İlsu'nun sevgilisi var yani Erdinç ilsu onu sevdiği için içim rahatı ama eğer Erdinç olmasaydı sanırım onlar mutlu olsun diye elimden geleni yapardım kader galiba Burak ilsuyu seviyordu ama ilsu Erdinçi seviyordu ben ise Burak'ı seviyordum  bu doğanın kanunu gibi birşey sanırım herkesin sevdiği vardır ama o sevdiğininde başka sevdiği olucakmış demeki kısmet ve kader

İlsu'nun evine vardığımda hemen kapıyı delice çalıyordum bu sonradan bana acı bir deri dönüş sağlayacaktı parmağımdaki kemik ağrımaya derimde kızarmaya başlamıştı sert vurduğum için ama yinede bu acıyı önemsemiyordum hatta sinirleniyordum çünkü kapıyı açan yoktu neredeydi bu kız bu saate nerede ola bilirdi nerede ? Tek çare Tamer geldi aklıma Tamer aramızda birine aşık olamazdı o geydi çünkü ona en çok güvenirdik Bide Burak'a ama sanırım ilsu'nun güveni kalmamıştı ona karşı nedeni ona aşık olmasıydı tamam her insan aşık ola bilir ama bu en iyi arkadaşı olunca biraz garibe kaça biliyor en azından bizde böyleydi sanırım

    Tam arkamı dönüp gidecektim ki yağmurda ıslanmış ve sinirli halde bahçe kapısını açan ilsu'yu görünce küçük dilimi yutucaktım hemen onun yanına doğru ilerleyip ona gözlerimi dikip baktım o beni fark etmiş olmalı ki kafasını kaldırıp bana baktı ben bir şey demeden bana sıkıca sarıldı ve ağlamaya başladı bende ona sıkıca sarılıp onun sırtını okşamaya başladım

"Şşş sakin ol bak geçti ben yanındayım ve her şeyi biliyorum nereden öğrendin deme sadece sus ve ağla içini dök tamamı sen çok güçlü birisin " kafasını sallayıp burnunu çekti ve ağlamaya devam etti biraz zaman geçtikten sonra o hasta olmasın diye içeriye gittik ve ısıtıcaları açıp kahve yapmak için mutfağa gittim ve kahveler hazır olunca saçlarını kurulayan ilsu'ya yöneldim kahveleri sehpaya koydum

"Ece vallahi benim suçum yok ona anlatım bana aşık olma dedin ama beni dinlemedi Ece çok özür dilerim"

"Neden özür diliyorsun ki sonuçta o benim sevdiğimi bilmiyor hoş bilse de bir şey fark etmez"

"Yapma Ece onu sevmeyeceğimi biliyorsun benim sevdiğim kiş-"

"Biliyorum ilsu senin sevdiğin kişi Erdinç "

"O zaman bana kızma"

"Sana neden kızayım ki şapşal sonuçta Burak sana aşık olmuş sen Burak'a değil"

"Ama Bur-" daha fazla konuşursa sanırım ağlayacaktım onun için onu bakışlarımla susturup ona sarıldım
                                     ***
    Sabah ilk kalktığımda güzel bir kahvaltı hazırladım ve ilsu'yu uyandırmaya gittim ilsu yastığa sarılmış uyuyordu gülümseyip yatağa çıkıp zıplamaya başladım o gözlerini zorlukla açıp bana baktı