Steve Rogers saflığı severdi. Hayatında eksik olan yegane şeydi saflık. İstese de elde edemeyeceği bir şeydi bu onun için. Dünya böylesine kirliyken nasıl saf olunabilirdi ki? Bu onun için imkansız bir düşünceydi. Ama belki de bu düşüncesi kendisi i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazım yanlışlarım affola.
□□□□
Gözlerini açtığında ilk başta bulunduğu yeri idrak edemedi sarışın adam. Her sabah gözlerini açtığı camlı tavana bakmıyordu. Üzerinde ay ve onlarca yıldız şeklinde çıkartmanın süslediği bir tavana bakıyordu ve bu onu gülümsetmişti. Sofi ilginç kişiliğini her yerde göstermeyi biliyordu. Buna yatak odası da dahildi. Genç kadın ile geçirdikleri gece aklına geldiğinde yüzündeki gülümseme daha da genişledi adamın. Hem garip hem mutlu hissediyordu. Bu mutlulukla genç kadına bakmak için döndüğünde büyük bir boşlukla karşılaştı. Sofi'nin yeri tamamen boştu ve bu Steve'i huzursuz etmişti.
Hızla yattığı yerden kalkıp üstüne kot pantolonu ve gri kareli gömleğini geçirdi. Odadan çıktığında kendisine oldukça tanıdık gelen bir müzik doldurdu kulaklarını ve ona eşlik eden tatlı bir ses. Huzursuzluğu yerini tekrar mutluluğa bırakırken sesi takip etti Steve. Müziğin geldiği küçük odaya doğru kafasını uzattığında Sofi pijamalarıyla kendinden geçmiş bir şekilde şarkı söyleyerek kahvaltı hazırlıyordu. Steve kapı eşiğine yaslanarak onu izlemeye başladı. Genç kendini öylesine kaptırmıştı ki izlendiğinin farkında bile değildi ancak şarkı bittiğinde bunu fark edebilmişti.
Yüzüne hafif utangaç bir gülümseme yerleştirerek, "Günaydın." dedi.
Steve, genç kadının bu tatlı hallerine karşılık onu yavaşça kolları arasına alarak sardı. "Filmlerde genelde kadın kahvaltı hazırlarken erkek arkadaşının ona bol gelen gömleğini giyer biliyorsun değil mi?"
Sofi kollarını Steve'in boynuna dolayarak, "Klişeleri sevmem." dedi. İkili bir süre daha öyle kaldıktan sonra Sofi kahvaltı hazırlama işine dönmek için ayrıldı. "Bu arada istersen farklı bir plak takabilirsin?" dedi.
Steve masanın üstündeki gramafona bakarak başını salladı. "Hayır, As Time Goes By'ı* bir daha dinlemek isterim." dedi ve şarkıyı baştan başlattı. Eski melodi bir kez daha her yeri doldururken Sofi şarkıyı mırıldanarak söylemeye başlamıştı bile.
Birden aklına gelen eski bir anı ile elindeki işi bırakıp Steve'e döndü. "Bu şarkıyı ilk duyduğumda 8 veya 9 yaşındaydım. Tatil için büyükanneme gitmiştik -ki bana eski zaman sevgisini aşılayan da oydu- eski filmlerden oluşan bir film koleksiyonu vardı ve onlardan birini izletmesi için bütün gün yalvarmıştım. Sonunda akşam onu ikna ettiğimde beraber Casablanca'yı izledik. Filmde Sam bu şarkıyı çaldığında içimde değişik şeyler olmuştu sanki. İşte ne zaman bu şarkıyı dinlesem o akşam aklıma gelir."
