Steve Rogers saflığı severdi. Hayatında eksik olan yegane şeydi saflık. İstese de elde edemeyeceği bir şeydi bu onun için. Dünya böylesine kirliyken nasıl saf olunabilirdi ki? Bu onun için imkansız bir düşünceydi. Ama belki de bu düşüncesi kendisi i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazım yanlışlarım affola.
□□□□
"Bu hayatımdaki en garip yemekti."
Sofi, Tony'nin büyük bir zevkle ayarladığı randevu yemeğinden çıktığından söylediği ilk şey bu olmuştu. Aslında haklı sayılırdı. Yemekte çiftlerin hepsi birbirinden garipti.
"Bunu sen istemiştin." dedi Steve bilmiş bir şekilde. Sofi bunu yapmasını beklediği için bilmiş bir şekilde göz devirdi. Yemek garip geçmiş olabilirdi ama yine de eğlenmişti. Bir kaç kişiyle daha tanışmış hatta arkadaş bile olmuştu.
"Bir kere yemek garipti." dedim Sofi hemen karşı çıkarak. "Kötüydü demedim. Hatta bence bunu bir gelenek haline getirmeliyiz."
"Delirdin mi sen? Roxy ve Loki ile yine aynı masada yemek mi istiyorsun?"
"Neden olmasın?" Aslında hayır yemek istemiyordu ama Steve'e gıcıklık olsun diye başlattığı oyunu sürdürmeye devam ediyordu.
"Onlar gerçekten garip bir çift."
"Sanki biz değiliz. İkimizinde kafası eski zamanlarda takılı kalmış. Hadi sen o aralar doğdun, peki ben?"
Sofi'nin söyledikleri onu gülümsetirken genç kadında bu gülümsemeye karşılık verdi. Tabi bu gülümseme Steve'in gülümsemesine nazaran daha aptal aşık gülümsemesiydi. Adam öylesine güzel gülüyordu ki bu Sofi'nin deyim yerindeyse erimesine neden oluyordu.
Issız caddede yavaş adımlarla ilerlerken Sofi'nin aklına yemekteki garip bir an takılıverdi. "Fark ettin mi?" diye sordu Steve'e dönerek.
"Neyi?"
"Evlilik sohbeti açılınca Tony bize baktı." dedi Sofi. "Garip bir şekilde." diye ekledi.
"Her zaman ki Tony işte. Büyük ihtimal sizden önce ben evleneceğim demek istedi."
"Peki, öyle mi olur?"
Sofi'nin bu sorusuyla kısa süreli bir şokla duraksadı. Hayatı boyunca hiç böyle şeyler üstüne düşünmemişti. Daha doğrusu şartlar düşünmesine izin vermemişti.
"Bilmiyorum." dedi bu yüzden dürüstçe. "Biliyorsun böyle şeyleri düşünecek normal bir hayatım hiç olmadı. O yüzden buna net bir cevap veremem."
"Seni seviyorum."
Steve bu cevap karşılığında böylesine büyük bir şeyi beklemiyordu. Sofi belki de kendisine karşı en büyük adımı atmıştı ve kendisinin de bu adıma karşılık vermesi gerektiğini biliyordu ama asıl soru o bunu istiyor muydu? Kendisine ışıltılarla bakan kahverengi gözlere baktığında cevap çok basitti. Her şeyden çok.
