Waargebeurde Korte Verhalen

De parelketting

Het kleine meisje met de springende blonde krullen was bijna vijf. Terwijl ze op haar moeder wachtte bij de kassa zag ze het, een cirkel van glinsterende parels in een roze plastic doosje. " Oh alsjeblieft mama. Mag ik die hebben? Alsjeblieft, mama, alsjeblieft?" Snel keek haar moeder op de achterkant van het plastic doosje en keek toen weer in de smekende blauwe ogen van het opgeheven gezichtje van haar dochtertje. "Eén euro vijfennegentig. Dat is bijna € 2,00. Als je ze echt wilt hebben, dan bedenk ik wel wat extra klusjes voor je en dan heb je snel genoeg geld om ze zelf te kopen. Het is nog maar een week voor Eid en misschien krijg je nog wel een mooie euromunt van oma." Zodra Aisha thuiskwam, leegde ze haar spaarpot en telde 37 eurocent. Na het eten deed ze meer dan haar eigen klusjes en ging ze naar de buren. Ze vroeg Tante Jamshed of ze paardebloemen mocht plukken voor 10 cent. Op Eid-ul-Fitr gaf haar oma haar een mooie nieuwe euromunt en eindelijk had ze genoeg geld om de parelketting te kopen.

Aisha was dol op haar parels. Ze gaven haar het gevoel dat ze mooi aangekleed was en heel volwassen. Ze droeg ze altijd. Naar Koranles op zondag, naar de kleuterschool en zelfs als ze naar bed ging. De enige keer dat ze de parels afdeed was als ze ging zwemmen of in bad ging. Haar moeder had gezegd dat als ze nat werden, ze misschien groen zouden worden. Aisha had een hele lieve vader en elke avond wanneer ze klaar was om naar bed te gaan, hield hij op met wat hij ook aan het doen was en kwam hij naar boven om haar een verhaal voor te lezen.

Op een avond toen hij het verhaal voorgelezen had, vroeg hij Aisha "Hou je van mij?" "Oh ja papa. Je weet toch dat ik heel veel van je hou" "Geef me dan je parels." "Oh papa, niet mijn parels! Je mag de Prinses hebben, de witte schelp uit mijn verzameling, die met de roze schaduw. Weet je wel papa? Die jij me hebt gegeven. Die is mijn favoriet." "Dat is goed Aisha. Papa houdt ook van jou." En hij gaf haar een zoen op haar wang.

Ongeveer een week later, na het voorlezen van een verhaal, vroeg haar vader weer "hou je van mij?". "Papa, je weet toch dat ik van je hou?" "Geef me dan je parels." "Oh papa, niet mijn parels! Je mag mijn pop hebben. Die nieuwe die ik gekregen heb omdat ik lief ben geweest. Ze is heel mooi en je mag ook het gele dekentje hebben die bij haar bedje past." "Dat is goed. Welterusten. Mag Allah je zegenen en beschermen, Aisha. Papa houdt ook van jou." En zoals altijd kuste hij haar wang zacht.

Een paar avonden later toen haar papa binnen kwam, zat Aisha op haar bed met haar benen gekruist in de kleermakerszit. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat haar kin trilde en er een stille traan over haar wang gleed. "Wat is er Aisha? Wat is er aan de hand?" Aisha zei niets maar opende haar handje naar haar vader. En terwijl ze hem opende, lag daar haar parelketting. Met een lichte beving zei ze "Hier papa, dit is voor jou." Met tranen in zijn ogen strekte Aisha's papa zijn hand uit om de goedkope ketting te pakken en zijn andere hand stak hij in zijn zak en haalde daar een blauw fluwelen doosje uit met een ketting van echte parels en gaf die aan Aisha. Hij had ze al die tijd al. Hij wachtte alleen nog op Aisha om hem het goedkope ding te geven, zodat hij haar de echte schat kon geven.

Zo is het ook met Allah, de Almachtige. Hij wacht op ons om de goedkope dingen op te geven zodat hij ons kan zegenen met prachtige schatten.

Hou jij je vast aan dingen waarvan Allah wil dat je het loslaat? Hou jij vast aan schadelijke of onnodige partners, relaties, gewoontes en activiteiten waar je zo gehecht aan geraakt bent dat het onmogelijk lijkt om ze los te laten? Soms is het zo moeilijk om te zien wat er in de andere hand is, maar geloof één ding ... Allah neemt nooit iets weg zonder je er iets beters voor in de plaats te geven.