Waargebeurde Korte Verhalen

Eczeem

Sinds mijn geboorte leed ik aan eczeem, aan mijn handen en armen.
Nu ben ik 22 jaar oud en lijd ik nog steeds aan deze ziekte. Al-Hamdouilah (Alle lof zij Allah) het verdwijnt voor een tijd (eczeem), maar het komt geïnfecteerd en ontstoken terug.

Ik keek altijd om me heen en zag dat de handen en armen van de mensen in perfecte staat waren. En ik zou teruggaan naar huis en zoveel huilen, dat mijn tranen een emmer zouden vullen.

Ik ben zoveel gepest op de middelbare school vanwege mijn eczeem, en ik werd als vuil behandeld en beledigd vanwege mijn geloof in de Islam. Een keer heb ik in de klas bijna een uur lang gehuild, mijn ogen waren opgezwollen. Omdat de leerlingen beledigende dingen zeiden, de docent deed er niks aan omdat hij mijn geloof de Islam haatte.
Sinds ik klein was hield ik elke avond de Quran vast, en smeekte ik Allah om mij van mijn pijn te verlossen.

Naarmate ik ouder werd groeide mijn passie om te trouwen. Ik wilde altijd een kind hebben, die ik zou opvoeden ten dienste van Allah.
Maar mijn lijden aan eczeem, heeft mij er altijd van weerhouden te trouwen. Op een dag zag ik tijdens een college, een erg mooie zuster met hijaab uit Libanon. En ik wenste met haar te trouwen. Maar ik dacht dat ze mij vanwege mij eczeem, niet eens aan zou willen kijken.
Bij Allah, zij heeft mij op een halal (toegestane) manier afgewezen, en in mijn hart wist ik dat het vanwege mijn handen was.

Soms voel ik me zo alleen..
Ik lijd zo erg dat ik niet naar buiten kan gaan, tenzij mijn mouw en mijn T-shirt het grootste gedeelte van mijn handen bedekken.
Ik kan geen gebed verrichten in de moskee, zonder bezorgd te zijn dat iemand naar mijn handen zal kijken en ze niet wil schudden.
Ik kan niet buiten eten of samen met vrienden weg gaan, zonder bezorgd en bang te zijn dat ze mijn handen zullen zien.
Wanneer ik woedhoe (wassing) verricht, stinken mijn handen zo erg dat ik ervan moet huilen. Na de wassing verricht ik het gebed en probeer ik de pijn te vergeten, die ik onderga met mijn handen. Ik heb het gevoel dat geen enkele moslimzuster met mij zou willen trouwen. Maar ik probeer mezelf sterk te houden.De enige vrouw die ik wens, is een vrouw van het Paradijs.

Ik wenste dat ik in het gezelschap van Profeet Ayyoeb (Alayhi Salaam) was, aangezien hij veel heeft geleden. En ik me niet alleen zou voelen, als hij met mij was en wij Allah samen aanbaden. Mijn enige droom nu is het hard werken en het sterven alleen omwille van Allah.

Als jullie willen/kunnen, beste broeders en zusters in de Islam.
Verricht doe3aa voor mij en alle moslims in de wereld, die lijden aan ziekten dat zij sterk blijven.
Ik denk dat het een zegening is van Allah, aangezien hij degene beproeft van wie hij werkelijk houdt.

Ongeveer drie jaar geleden verviel ik in een zware depressie, ik leed zo erg en alles werd alsmaar erger en erger.
Ik bleef elke nacht wakker om Allah te aanbidden, Hem smekend om zijn genade en hulp. Ik dacht werkelijk dat Allah mij had verlaten, en dat Hij me haatte.
En toen brak een zomer aan, die ik nooit zal vergeten. Gedurende zes weken achter elkaar had ik dromen, die met woorden niet gedetailleerd te beschrijven zijn.
De dromen waren te veel om allemaal te benoemen. Maar een van de eerste dromen was dat ik op een rood landgoed stond.
En toen werd ik benaderd door twee moslimmannen met grote donkere baarden.
Ze vroegen me of ik de Hel wilde zien, ik zei tegen hen, 'Ja' Ze glimlachten, waarna ik hen volgde. In mijn hoofd kan ik het beeld nog steeds voor me zien, maar ik kan het niet beschrijven omdat het zo gedetailleerd was.
Het ging door zijn mond, en er waren allemaal verschillende kamers met zwart vuur.
Ik zag mensen die op hun buik lagen op bedden van spijkers, die hun lichamen doorboorden.
Terwijl ze aan het schreeuwen waren!
In een andere kamer zag ik hoe mensen keer op keer in vuur werden verpletterd.
In een andere kamer zag ik hoe de ledematen eraf werden gerukt. Na een aantal kamers meer vertrokken we. En een van de moslims vroeg mij, 'Is jouw leven erger dan wat je hebt gezien?'
Ik zei, 'Bij Allah... Nee.

De beste droom ging over Profeet Mohammed Salallahu Alayhi wa Salaam.
In de droom zat ik in een donkere kamer te huilen, plotseling verscheen er een gouden deur voor me. De deur zei tegen me, ''Huil niet en kom binnen.' Toen ik naar binnen ging, kwam ik terecht in een adembenemende tuin.
Er waren allemaal verschillende kleuren bloemen en bomen, en er was water en honing.
Ik hoorde nabij gelach en gepraat, dus liep ik door deze tuin. En met elke stap die ik nam werd de tuin mooier, en verschillend in kleur.
Ik zag een helder gouden tafel met voedsel dat ik nooit eerder heb gezien. Op de tafel waren zoetigheden en verschillende soorten fruit uitgestald, er waren ook kristalen bekers met minstens 100 verschillende kleuren drankjes.
Aan tafel zaten allemaal erg knappe moslims, ik zag een moslim die een staf in zijn rechterhand vasthield. Dus dacht ik dat zou Moesa (Alayhi Salaam) kunnen zijn.
Daarna zag ik een andere moslim met lang golvend haar, parels vielen van zijn hoofd.
Dus dat ik, dat is: 'Isaa (Alayhi Salaam).
Er waren minstens honderd moslims die aan deze tafel zaten. Aan het hoofd van de tafel zat een moslim die zich naar mij toedraaide.
Maashaa'Allah
Ik zal zijn gezicht nooit vergeten, zijn ogen waren zwarter dan zwarte parels.
En een prachtig licht scheen vanuit zijn gezicht, terwijl hij naar me lachte voelde ik een zekere warmte. En de zoet ruikende geur van muskus was over mijn gehele lichaam.
Hij gaf me de Salaam (vredesgroet) en noemde me bij mijn voornaam. Ik vroeg hem wie hij was. Hij zei, 'Ik ben de laatste boodschapper van Allah, en mijn naam is Mohammed Ibn Abdillaah Salallahu wa Alayhi Salaam.
Ik wil dat jij naast mij zit. Een gouden stoel verscheen naast hem, dus ik zat daar met mijn gezicht naar hem toe. Hij nam mijn hand in zijn hand, en het voelde zo warm en aangenaam aan. Hij zei iets dat me zelfs in mijn slaap, aan het huilen heeft gemaakt.
Hij zei, 'Huil niet om de moeilijkheden in dit leven, maar huil voor de vergiffenis van Allah.
Huil niet en wees niet bedroefd, waarlijk Allah zal jou nooit alleen aan jouw lijden overlaten.
Hij (Allah) is met de gelovige die zijn naam noemt. En hij Allah, lacht naar de gelovige die berouw toont. Hij houdt van de gelovige die naar hem toekomt, en niet opgeeft. En op de Dag die nog komen moet, zal je zien hoeveel liefde en comfort Allah zal geven aan de moslims die voor hem hebben geleden.
Ik sloot mijn ogen en werd wakker, terwijl de tranen over mijn wangen liepen.

SoebhanaAllah
(Alle lof zij Allah)

Moge allah ons standvastig maken en onze zonden vergeven.