50 Διαστάσεις

Η πρωτη διάσταση

Ο θεέ!Τι φάση?*Παίρνω την Μαριλένα*
Μ-Ελα τι θε..
Εγω-Νομιζω εχουμε απαντήσεις.Ειπα διακόπτοντας την.
Μ-Τι,πως;;
Εγω-Σπιτι μου στις 3
Μ-Τι εγινε;!
Εγω-Απλα ελα σπιτι μου!
Μ-Καλα...
3μ.μ. Στο σπιτι μου.
Μ-Γεια τι νε..
Εγω-Στο δωματιο μου τώρα.
Μ-Τι εχεις παθει;;Τι συμβαινει και εισαι στην τσίτα ολη μερα;για ποιες απαντησεις μιλάς;
Εγω-Ξυπνισα το πρωι απο ενα φως,το φως προέρχονταν απο την μπάλα και εδειχνε την βιβλιοθήκη μου,συγκεκριμένα το αγαπημένο μου βιβλίο..
Μ-Το "Χαμένοι στις διαστάσεις".
Εγω-Ναι..αλλα δεν ηταν οπως το φαντάζεσαι..Ήταν σκαλισμένο!
Μ-Σκαλισμένο;
Εγω-Ναι έλειπαν οι σελίδες,μεσα ειχε ενα βιβλιαράκι..
Μ-Τι βιβλιαράκι;;
Εγω-Τι λεει τώρα θα με αφήσεις να μιλήσω και ειμαι να σκάσω απο το πρωι;
Μ-Ναι συγγνώμη.
Εγω-Ειχε ενα βιβλιο που ελεγε "Οδηγίες των μενταγιον και η αλήθεια πισω απο αυτά"
Μ-Που είναι τωρα το βιβλιαράκι;
Της έδωσα το βιβλιαράκι και το κοίταξε με θαυμασμό.
Εγω-Ανοιξε το.
Μ-Δεν το άνοιξες ακόμη;
Εγω-Ηθελα να το δούμε μαζί πρώτα.
Η Μαριλένα άνοιξε το βιβλίο και μπορώ να πω πως αυτο που μου είπε μετα με ξάφνιασε αρκετα και αναπάντεχα.
Μ-Πλακα μου κάνεις έτσι;Είπαμε ρε Μαρια αλλα το έχεις παρακάνει!
Εγώ-τι ειναι αυτα που λες;
Μ-Δες τι λέει..
Μου εδωσε το βιβλιαράκι και οταν το κοιταξα έμεινα άφωνη!Μεσα εγραφε
"Δεν ειναι τιποτα να ανησυχειτε,εχω πληροφορηθεί πως είστε δυο,το φεγγαρι και η καρδια..Δεν χρειάζεται να ξέρετε πολλα,για την ακρίβεια δεν πρέπει να ξέρετε πολλα.Οσα περισσότερα ξέρετε τοσο χειρότερα θα είναι για εσάς.
1.Πρεπει να ταξιδέψετε ανάμεσα σε 50 διαστάσεις.Θα πρεπει να ολοκληρώσετε την αποστολη σας αν θέλετε να ζήσετε επεισης τα μενταγιον θα σας βοηθήσουν σε οτι χρειαστείτε μεταξυ των ταξιδιών
2.Θα δωσουμε στην φίλη σας την Χριστίνα την δυνατότητα να σας καθοδηγεί καθως θα ξερει παντα περισσοτερα απο εσας.Καθως θα το διαβάζετε αυτο θα της εχουμε δωσει ηδη την ικανότητα.
3.Απο την στιγμή που φορέσετε τα μενταγιον δεν βγαίνουν απο τον λαιμό σας,οπότε μην ανησυχείτε δεν θα τα χάσετε.
4.Το τρίτο μενταγιον θα μείνει στο κουκούλι του μεχρι να βρεθεί το κατάλληλο ατομο για το μενταγιον.Μπορει να ειναι ο οποιοσδήποτε.
Δεν χρειάζεται να ξέρετε περισσότερα.
-Ηγέτης"
Δεν μπορουσα να ανασάνω.Ειχα μείνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό.Το ιδιο και η Μαριλένα.Μετα απο λιγο ξεκινησαν τα σχόλια.
Μ-Τι μονο αυτο ειναι;;(ειπε ξεφυλλίζοντας τις σελίδες με μανία)
Εγω-Ναι ηταν καθε πληροφορία ανα δυο σελίδες.Κάτσε εκει εμεινες εσυ;Το αν θέλετε να ζήσετε δεν το άκουσες;!
Μ-Φυσικα και το άκουσα,ομως ειμαι πολυ φοβισμενη για να το σχολιάσω.
Εγω-Τρέμεις!Και εγω τρέμω!ο θεέ μου..που μπλεξαμε;
Μ-Ει!Και εγω φοβάμαι αλλα μην το μετανιώνεις!Χαλάρωσε φτάσαμε ως εδω,ολα θα πανε καλα.Ειπε και με χάιδεψε στον ωμο για να με καθησυχάσει.Δεν νομίζω πως τα πίστευε και η ίδια αυτα που έλεγε,το χερι της έτρεμε τοσο πολυ που αν δεν την ηξερα θα νομιζα πως εχει παρκινσον.
Μ-Τεσπα πρεπει να φυγω,τα λεμε αυριο στο σχολείο;
Εγω-Ναι Φυσικά!
Την αποχαιρέτησα και συνέχισα το διαβασμα μου.
Την αλλη μερα στο σχολείο κάναμε πως δεν ειχε συμβεί τίποτα.Ενω στην πραγματικότητα ειχαν συμβεί πολλά!
Η πρωτη ωρα περασε γρήγορα.Στο διάλειμμα και εγω και η Μαριλένα ανυπομονουσαμε να δούμε τι ειχε συμβει στην Χριστίνα.
Χ-Γεια σας κορίτσια..
Εγω-Γεια,πως εισαι;νιώθεις καλα;
Μ-Ναι Χριστίνα,μηπως νιώθεις διαφορετικά;
Χ-Βασικα ναι,πολυ.
Μ-Καλα η κακα;
Χ-Περίεργα θα έλεγα..Βλέπω πράγματα,οράματα.Πρεπει να με επηρέασαν αυτα που μου ειπατε τις προάλλες.
Εγω-Βασικαα,δεν ειναι ακριβώς αυτο..
Χ-Τι εννοείς βασικά δεν ειναι ακριβώς αυτο;
Εγω-Μάθαμε περισσοτερα.Εσυ δεν χρειάζεται να τα ξέρεις ολα,ειναι επικίνδυνο.
Χ-Μίλα,τι μαθατε;
Μ-Η Μαρία εχει δίκιο,πρεπει να ξερεις μονο τα απαραίτητα για να μην σε θεσουμε σε κίνδυνο.
Χ-Ναι,ναι οκ οτι πεις..
Εγω-Κατσε,ειπες οτι βλεπεις οραματα,τι ακριβώς ειδες;
Χ-Δεν ξερω,διασπαρτα πραγματα,εοδα τον βραχο που μου περιγράφατε.Ειδα μια πορτα με ασπρα φώτα και ακοθγα ψιθύρους.
Μολις ακούσαμε για τους ψιθύρους κοιταχτήκαμε ταυτόχρονα με την Μαριλένα.
Μ-Οκ,λογικο,ξέραμε πως θα συνέβαινε κατι τετοιο.Κοιτα,απο εδω και περα θα ξερεις πράγματα που μπορουν να μας βοηθήσουν.
Χ-Θα ερχομαι και εγω μαζι σας οπου πηγαίνετε;;
Εγω-Δεν ειναι εφικτό.
Μ-Ναι δεν ειναι εφικτό,αλλα θα μας βοηθάς πολυ!
Εγω-Οχι σου ειπα δεν γίνετε!Μακαρι,ναι εχεις δικιο.
Μ-Τι λες;
Εγω-Τι δεν το ακους;
Μ-Μην μου πεις οτι,ουοου!Την ακους;ειπε και με κοιταξε...Τις μιλάς μεσω,του μυαλού !;ειπε και κοιταξε την Χριστίνα.
Εγω-Νομιζω βρήκαμε τρόπο επικοινωνίας..περιεργο μα φοβερό.😂😱
Το κουδούνι χτύπησε και μπηκαμε στην ταξη.
Ειχε ερθει το τριτο διάλλειμα.Ειχε έρθει η ώρα.Όπως το ειχαμε προβλέψει..εμφανίστηκε η πλακέτα...τοποθέτησαμε τα μενταγιον και εμφανίστηκε η πύλη και η πορτα.Ομως αυτη την φορα ηταν διαφορετικα,δεν ηταν οπως την προηγουμενη φορα ,ηταν σαν να ειχε σταματήσει ο χρονος.Πήραμε τα σακίδια και μπήκαμε στην πύλη.Ένιωσα το ιδιο συναίσθημα σαν να πεταω που ειχα νιώσει και την προηγούμενη φορά.Ηταν τέλεια.Ξαφνικά προσγειωθηκαμε σε ενα περίεργο μέρος γεμάτο παγο.
Μ-Τι ειναι εδω;;
Εγω-Λογικά η πρώτη διάσταση.Πάμε.
Μ-Προς τα που;Παντού εχει πάγο.
Εγω-Ας ξεκινήσουμε να περπατάμε και βλέπουμε τι πρεπει να κάνουμε.
Η Μαριλενα ανοικε το σακίδιο και άρχισε να ψάχνει.
Εγω-Τι ψάχνεις;;
Μ-Ποτε δεν ξερεις τι γίνετε!Πρεπει να βρω κατι να αμυνθω σε κατασταση αναγκης.
Εγω-Δικιο έχεις κάτσε να δω και γω.
Εψαξα και εγω την τσάντα μου και βρήκα την αμπουλα βρωμας,το γιγάντιο σκοινί,την ομπρελα που ειχα βαλει μεσα πριν λιγες μερες.
Μ-Δεν εχει τιποτα μεσα!
Εγω-Ομως οταν εγω εβαζα πραγματα μεσα στην τσάντα την Παρασκευή εγω ημουν η παραλογη ε;;
Μισο!Η Χριστίνα ειδε όραμα!
Μ-Τι είδε;
Εγω-Παρε το σκοινί,εχεις καλο στόχο,εγω κανονιζω την αμπουλα.
Περπατησα λιγο πιο μπροστα και την πεταξα λιγα μετρα μακρια μας.
Μ-Τι ακριβως κανεις;
Ακούστηκε ενας βρυχιθμος απο μακρια.
Μ-Τι ηταν αυτο;ειπε έντρομη
Εγω-Θα το μάθουμε σε λιγο.Ειπα γεματη αποφασιστικότητα.
Στην πραγματικότητα φοβόμουν,φοβομουν πολυ.
Τοτε εμφανίστηκε το πλάσμα που ειχε ακουστεί πριν..τοτε σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα
ΓΙΕΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!Φωναξαμε τρομαγμένες ταυτόχρονα.
Εγω-Η αμπουλα το κάλεσε...γρηγορα Μαριλένα το σκοινί!
Μ-Τι πρεπει να κανω με αυτο;;;
Εγω-Έρχεται προς το μερος μας κανε κατι!
Μ-Βγαλε την ομπρέλα!
Εβγαλα τρέμοντας την ομπρέλα απο το σακίδιο.
Εγω-Σε τι μπορει να μας βοηθησει μια ομπρελα;;;
Μ-απλα ανοιξε την!
Μας ειχε πλησιάσει πολυ και πλεον ειχε πλησιάσει τόσο που έσκυβε για να μας πιάσει με τα τεραστια τροχωτα χερια του.Αμεσως η Μαριλενα τραβηξε την ομπρελα απο τα χερια μου και την άνοιξε απότομα.Μετα συνέβη κατι που καμια απο τις δυο μας δεν περίμενε πως θα συμβεί.Η ομπρέλα στην πραγματικότητα "πυροβόλησε" με ενα μπλε φως το Γιετι!Ακριβώς σαν το φως που εξέπεμπε η πυλη.Το τερας εμεινε ακίνητο χαρη σε αυτο που βγηκε απο την ομπρελα και καταφέραμε να το δέσουμε.
Μ-Που παμε τωρα;
Εγω-Λογικα προς τα εκει.Ειπα και εδειξα προς την τεράστια πυλη που ειχε εμφανιστει λιγα μετρα πιο μπροστα μας.
Περπατησαμε προς την πύλη και μολις φτάσαμε μπροστα της,κουνησανε ταυτοχρονα τα κεφάλια μας καταφατικά και μπήκαμε.Να το παλι,το ιδιο συναισθημα πως πετούσα,αυτο το τελειο συναίσθημα.Αυτη την φορα προσγειωθηκαμε μεσα στην ταξη μας,οχι στην πισω αυλη.Δεν μας ενδιέφερε το που προσγειωθηκαμε.Το μονο που μας ενδιέφερε ηταν το γεγονος πως ημασταν ζωντανές.Είχαμε πλεον παρει μια γευση απο το τι ειδους περιπετειες μας περιμενουν.Ομως,γιατι εμεις;γιατι διαλεξαν εμας για αυτή την περιπέτεια;Αν και πλέον δεν νομιζω πια πως είναι περιπέτεια.Μοιάζει περισσότερο με αποστολή....

Γειααα επλιζω να σας αρεσε τι τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου μου!Ακολουθήστε με για να μαθετε την συνέχεια και πατηστε το αστεράκι για να με υποστηρίξετε!Ευχαριστώ πολυ!😊😊😊