o n e

39 14 3
                                    

     Gözümdeki bir damla yaşla kalktım yataktan.İçimde buruk bir his vardı.Korkudan tir tir titreyen ellerim, bedenime ağır geliyordu.Ayaklarım ise beni taşıyacak güçte bile değildi.Kalktığım yatağa tekrar attım sırtüstü kendimi.Hıçkırarak ağlıyordum, sanki biri beni parçalıyordu. Sesimdeki burukluka "Neden ben?" dedim hıçkırarak.Kelimelerim hıçkırıklarıma sığmıyordu, sığdıramıyordum.Şimdiden özlemiştim etrafı süzen mavi gözlerini.Umutsuzluk içerisinde haykırdım ve kendimin bile duyamayacağım şekilde bir şeyler mırıldandım.Saç diplerimi ellerime teslim ettiğimde dişlerimi birbirine kanetledim ve kendimi olabildiğince kastım.Geçirdiğimiz tüm güzel anılarla birlikte gitmişti.Hiçbir şey hatırlayamıyordum.Korkudan her yerim titriyordu.Olabildiğince sakin bir şekilde taşıyamadığım bacaklarımı güçlükle götürüyordum salona doğru.Gördüğüm tüm resimleri bir anda attım yere.Tekrardan hıçkırıklara boğulurken ilerlemeye devam ettim.Elimi duvara yasladım.Sanki duvardan alıyormuşçasına gücümü tekrardan ittirdim kendimi.O oan içimde olanlar...Hiçbir kelimeyle anlatamayacağım kadar dolup taşmıştı içimde.O yaşadığım her neyse bir daha yaşamak istemediğimden emindim.Aynadan kendi görüntüme, ağlamaktan mosmor olmuş şişmiş gözlerime, titreyen cılız bacaklarıma, onu sarıp sarmaladığım bedeninin bile sığmadığı kollarıma, gittiğinden beri onu da silmemek için yıkamadığım saçlarıma baktım.Eğer yıkanırsam onu da arındırmış olacaktım tüm bedenimden.Kendimi bir handa yere atıp hıçkırıklara boğdum yine kendi kendimi...
                               ***
     Güneşin doğduğunu anladığım kadar ışık gözüme girdiğinde gözlerimi kamaştırarak doğruldum her gün aynı yerde uyandığım sıkıcı yatağımda.Nedensizce sırıtmam hoşuma gitmişti, sanki hayatımda bir aksiyon varmış gibi.Gece lambamı kapatıp, yorganı yere atarak kalktım yataktan. Gözlerimi ovuşturduğum ellerimle saçlarımı geriye ittim.Tatilimin ilk günlerinde mutluydum fakat...Sanırım bu yıl her şey o kadar da mükemmel gitmeyecekti.Gözlerimi kapatıp sadece bir saniye düşündüm.Her yaz olduğu gibi boş geçecekti...Sanırım.Kendi kendime kısık bir sesle güldükten sonra  yataktan kalkıp perdeyi iyice açtım.Dışarıdan gelen ışık tüm odayı doldurmaya yetmişti.Ayaklarım soğuk zemine basarken tüylerim ürperiyordu.Yüz ve el yıkama gibi kişisel işlerimi hallettikten sonra salona yöneldim.Önümde kocaman bir yaz varken, ben evin içinde boş boş dolaşıyordum.Telefonumu elime aldım ve mesaj kutumu karıştırmaya başladım.Mesaj kutumun bomboş olduğu telefonumu koltuğa fırlattım ve oraya doğru oturmak için ilerlerken ünitenin üstünde duran kumandayı elime aldım.Oturur oturmaz televizyonun açılmasını sağlayan düğmeye bastım.Açıldığında bir sürü dizi ve yarışma programları veya her şeyi, her ünlünün tüm yaptıklarını saniyesine kadar sorgulayan, yalan haberlerden oluşan magazin programları vardı.Sesli bir şekilde inlediktem sonra benim yaptığım şeyi bitirmemi bekler gibi anında telefondan ürpertici bir ses geldi.Bu benim mesaj sesimdi.Telefona yazılmış, ekranda gördüğüm şeyler şunlardı "Bu yaz eğleniyoruz bebeğim!", gönderen Elisa.Gözlerimi devirdikten sonra ben de kendi mesajımı ona iletmek için klavyeyi açtım ve şu cümleleri ekledim "Çok komiksin ama ben eğlenmiyorum hiç.". Bu cümlelerimin ardından kısa süre geçmişken bir ses daha.. "Hayır, sen de bizimle eğleniyorsun." durdum ve kısa süreliğine elimde tuttuğum telefonumun ekranına baktım.Tekrar tekrar okuduğum kelimelere anlam yüklemeye çalışıyordum fakat Elisa ile konuşuyorsanız bu yaptığınız çok saçmaydı.O çılgın biriydi.Beni sosyalleştiren, okulda biraz olsun ön plana çıkmamı sağlayan kişi oydu.Mesaj atması gereken kişi bendim çünkü son mesajı o yollamıştı.Tekrardan klavyeyi açtığımda "Dediklerinden bir şey anlamıyorum Els." dedim ve telefonu kapattım.Hiç uzun olmayan bir sürenin ardından "Tatile gidiyoruz Mya.Tatil!" dedi ve art arda kalpler atmaya başladı.Yüzümdeki boş ifade yerini tebessüme bırakırken duygularım da farklılık gösteriyordu.Mutlu olmuştum.Yani yazı boş geçirmeye niyetli değildim.Şu anda en çok istediğim şey koltukta bağıra bağıra zıplamaktı fakat bunu yapmayacağımı herkes bilirdi telefonu elime aldımm ve bir kelimeyle konuşmamızı sonlandırdım: "Tamam.".
Değişik bir hikaye olcak mı bilmiyorum ona siz karar verin.Gelecek bölümler yayımlanacak.Çok seviyom lan sizi...

Secret l.hHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin