Öldürün beni diye bağırmak istiyorum.
Ama ağzımı açamıyorum,ya da gözlerimi,ya da ellerimi,vücudumu hareket ettiremiyorum.Nerede yatıyorum bilmiyorum.Nasıl bir pozisyonda yatıyorum bilmiyorum.
Dakikalar,saatler,belki de günler geçiyor.
Kendimi siyah bir boşlukta görüyorum.İpince gri bir iplik,siyahların arasına karışmış.Dikkatli bakarsam görebilirim sadece.Havada süzülüyor gibiyim,dünya dönüyor gibi.
Sonra ,hem de çok uzun zaman sonra,ilk defa kafama bir imge getirebildim.
Bir baloncuk.
Küçük çocukların üflediğinde beliren mutluluk kadar berrak.
Elmalı sabun kokan.
Şeffaf,saydam ama içi buğulu.
Bir dokunuşta patlayacak kadar yumuşak,ama cam kadar sert.,
Yaklaşıyor,yaklaşıyor ve yaklaşıyor.
Sonra içinde kendimi görüyorum.
Gözlerin kırmızı damarlarla sarmalanmış,yüzü kireç gibi,ama dudakları hala kırmızı.Dudakları aralanıyor.Elini baloncuğa koyuyor.Baloncuk patlıyor.O düşüyor,ben düşüyorum.
Sonra birden düşme duruyor.Yine boşluktayım.Hiçbir şey düşünemiyorum.Yapamıyorum.
Öldürün beni.Öldürün beni.Öldürün beni.
