Kalktığımda saat sabahın dördüydü.
Dışarıdan buz gibi soğuk hava süzülüyordu ama vücudum aksine yanıyordu.Elimin ayasıyla başıma bastırdım.Ateşlenmiştim.Hem de çok kötü.Evde yatmak ne kadar cazip gelse de üstüme bir şeyler geçirip hastanenin acil bölümüne ilerledim.Başım zonkluyordu,dilim damağım kurumuştu.
Beni sedyeye alıp serum bağlarlarken yine anılarım depreşti.Bir ay öncesi.
Karmakarışık ışıklar,çığlıklar,fren sesi,çarpışma sesi.
''Anne,baba,neredesiniz!Anne?''
Annemin ölü bedeni.Babamın parçalanmış yüzü.
Nefes alamamaya başladım.Hıçkırmaya çalışıyordum ama olmuyordu.
El yordamıyla hemşireyi çağıran düğmeye bastım.
Elimle boğazımı sardım ama hiçbir şeyi düzeltmedi.
Ciğerlerim bir damla oksijen için yalvarıyordu.
Gözlerim yaşardı,midem bir takla attı.
Kahrolası hemşire neden gelmiyordu?
Bir kez daha düğmeye basarken kulaklarım çınlamaya,gözlerim kararmaya başladı.
Sonra hastanenin duvarları yerine annemi görmeye başladım.Annemi.
Bu nasıl mümkün olabilirdi?
''Anne?''
''Kızım.'' Gülümsedi.Sakin yüzü çok güzeldi.Onu sürekli endişeli görürdüm,böylesi çok garip gelmişti.
''Neredeyim ben?''
''Evinden çok uzakta.Güvende.''
İçim sıcacık oluyor.Ona doğru gelmek istiyorum.
Gelemiyorum.
''Beren!Beren!''
Hayatta tek dostum olan Kemal'in sesi bu.Hayal meyal duyuyorum sesini.Ama ben oraya gitmek istemiyordum ki.Annemin yanına gitmek istiyorum ben!Anne!Beni duyuyor musun?Senin yanına geleceğim işte!O zalimliklerle dolup taşan yere gitmek istemiyorum!Beni öylece bırakıp gidemezsin.Senin peşinden geleceğim anne.Senin yanına geleceğim.
''Beren!Aç şu gözlerini...yalvarırım...''
Gelmeyeceğim diyorum sana!Sesimi duymuyor,biliyorum ama inat ediyorum.Annemin yanına gideceğim ben Kemal.Çok istersen seni de yanıma alırım.Bilirsin beni.İnatçıyımdır.Geri dönmem artık.
Etrafım ateşlerle çevriliyor sanki.Sonra üşüyorum.Anne,nerelerdesin?Neden bekletiyorsun beni?Gelmemi istemiyor musun yoksa?
''Beren,...hadi be...inat et...geri gel işte...nolur...''
Anlamıyorsun Kemal.Yapamam.Anneme bu kadar yakınlaşmışken onu bırakıp da senin yanına gelemem.Bunu yapamam.
''Yaşayacak mı?''
''Bilemiyoruz...''
''Nasıl bilemezsiniz lan?!Nasıl bilmezsiniz?!Doktor değil misiniz?Yaşatsanıza lan onu!''
Kemal yapma,yalvarırım.Ben mutluyum bak.Annem nerede kaldı bilmiyorum.Ama yakında gelecek o,biliyorum.Hep bekletirdi beni,ama en güzel şekillerde gelirdi.Annem gelecek Kemal.Ve bir gün hep birlikte olacağız.
Söz.
