Uzun zaman sonra kulaklarıma bir ses doluyor.İnanamıyorum ilk başta,ama sonra,hayal de olsa bunun keyfini çıkarmak istediğimi fark ediyorum.
Sonra bir sessizlik.
Sonra gıcırtıyla kapı açılışı ve Kemal'in heyecanlı sesleri:
''Doktor!Valla konuştu diyorum!Allah belamı versin ki konuştu!''
''Kemal bey,üzüntünüzü anlayabiliyorum ama.......''
''Ne üzüntüsü be?Neden bahsediyorsun!Konuştu diyorum!''
''Kemal bey böyle bir şey olması imkansız.Bir psikolog belki size yardım ede...''
''Ne diyorsun sen ş... !''
İtiş sesleri,çıtırdayan kemikler,etin ete çarpma sesi.
Hepsi birbirine karışıyor.
Sonra hepsi susuyor.
Gri iplik kopuyor.
Bir an sırtımda sert bir şey beliriyor.Dünya dönüyor.
Gözlerimdeki ağırlık kalkıyor.
Üzerlerindeki yapışkan bir sıcaklıkla eriyor.
Sonra gözlerimi açıyorum.
