Zorlu Sevdam(Kısa Süreli Ara Verildi)

〰4.Bölüm〰Parti

Yipuuuu git gide artıyorrr 💕hepinizi çok seviyorumm 💝💞

Asel;

Ne iğrenç yaa. Daha fazla bu pisliğe katlanamam.Onların yanından ayrılıp ,bizimkilerin yanına geri döndüm.Bartın çoktan koyu bir sohbete dalmıştı kızlarla.Bende onlara katıldım.Ne yani onumı düşünecektim.Tabiki hayır!
Hee sanki şimdi düşünmüyorsun dimi
Sen bi sussana iç ses yaa.Hem şuan onu falan düşünmüyorum ben.Neyini düşüncem ben onun sanki.Pislik o.

En sonunda düşüncelerimden sıyrılıp,bizimkilerle konuşmaya döndüm.Baya bi konuştuktan sonra zil çaldı.Bartında bizimle bizim sınıfa geldi.Ders kimyaydı.Hoca kendi halinde , sınıftakiler kendi halindeydi.Bartın benim yanıma oturmuştu. Kafamı kaldırıp herkese göz gezdirdim.

Selin ve su telefonla oynuyor. Mert boş boş duvara bakıyor.Bora desen yine zıkkımlanıyor.Kafamı biraz daha geriye atarak Demire baktım.Kafasını sıraya gömmüş,uyuyordu sanırım.Tekrar aynı pozisyonumu alıp dersin bitmesini bekledim.

Zil çalınca, müdür gelip kalan derslerin işlenmeyeceğini söyledi.Bizde çantalarımızı alıp , çıktık.Bartının arabası olduğu için su selin ve ben direk bize geçtik.Bartında bizimle birlikte geldi.Arabadan inip,zile bastım.
"Lan dur ben saklanayımda şaşırsın,teyzem" dedi bartın.Kapının diğer tarafına geçti.Annem kapıyı açınca
"Hoşgeldiniz çocuklar,Hadi içeri geçin " dedi.Biz tam içeri giricekken, bartın birden önümüze atlayıp,anneme sarıldı.
"Bartın!Yavrum,Ah kuzum neden söylemedin geleceğini özlettin.Ah aptal çocuk yaa" Sanki öz oğlu gibi mutluydu annem.Çünkü bartınıda beni ne kadar seviyorsa o kadar seviyordu.
"Valla yemeklerini özledim yeşim sultan" dedi bartın.Onlar kendi aralarında konuşurken bizde kızlarla odama çıktık.

"Şimdi asel kankacım.Ben birşey sormak istiyorum izninle" dedi su.
"Tamam sor"
"Bak kankacım.Sen şu Demire karşı diyorum hani acaba diyorum"
"Beklenilen soru." dedim sakince.Ardından"Bakın kızçeler içimde demire karşı sandığınız kadar büyük birşey yok.Öncelikle şunu bi anlayın.Onun dışında evet hoş çocuk.Yani en azından dış görünüşü.Bilmem anlatabildim mi?"
"Peki kızçem,sen Demir gibi bir adamla evlenmek istermisin?"diye atladı selin.
"Bu nerden çıktı şimdi?"dedim sorduğu sorunun verdiği şaşkınlıkla.

" Imm.bilmem öylesine"
"Evlenmek istermiyim bilmem.Hem bunun için daha çok erken." dedim özetle.
Akşamüstüne doğru kızlar evlerine gittiler.Bizde bartınla baş başa kaldık.
"Ee anlat bakalım kız.Ben yokken biri varmıydı?" Aha başladık işte diye geçirdim içimden.
"Bildiğin gibi.Kimse yoktu.Bu konuları sevmediğimi biliyorsun açma işte." dedim sitemle."Bak asel bir yere kadar kaçarsın ama artık yeter kaçma.Dök içini.Ben istermiyim sanıyorsun senin üzülmeni.Yapma böyle hadi"
Onun bu güven verici konuşmasıyla birazda olsun anlatmak istedim.Yıllardır,içimde saklayıp büyüttüğüm acılarımı.
"O kadar çaresiz hissediyorum ki.Bir baba evladına böyle davranır mı?Diğer kardeşinden ayırır mı?Yaparmı be bartın! Yaparsa da nasıl yapar.Vicdanın nasıl bu kadar rahat olur?Ben o adam yüzüne güvenimi kaybettim bartın.Kimseye güvenemiyorum.İnanamıyorum Ne kadar çok istesemde olmuyor." dedim bir buruk çıkan sesimle.

"Haklısın.Ama unutma herkes hatalar yapar ve bu hatarından pişman olur.Sen pişman olucak birşey yapmadın bu yüzden kafan rahat olsun.Dik dur."
.....

Bartın gittikten sonra bende yorgun olduğum için uyuyakalmıştım.Şimdi ise üstümü giyinmiş dışarıda bartının beni almaya gelmesini bekliyordum.Yaklaşık 20dk sonra anca gelebilmişti.
"Nihayet" dedim arabaya binerken.
"Sanada günaydın" dedi.Ona bakıp gözlerimi devirdim.
"Hehe" diyede sayıkladım.Okul fazla uzak değildi ama beleş gitmek varken hiç yürürmüyüm sizce? Akıl buda yani.