KUZGUNLARIN BÜYÜSÜ - Mørk Serisi I

4.Bölüm

"Aslında bu konuşmayı uzun zaman önce yapmak istiyordum. Neyse. Mühim değil. Şimdi beni iyi dinle çocuğum." Derin bir nefes alıp verdi Bayan Gralmeye. " 16 yıl önce Efyantusda neler olduğunu az çok biliyorsunuzdur."

Olivia ve Francisco başını sallamakla yetindi.

"Aileleriniz sizi korumak için canlarını feda ettiler. Bizler de sizi korumaya aldık. Yetişdirdik, yeteneklerinizi geliştirmenize yardımcı olduk ve oluyoruz da. Ama Olivia senin annen ve baban çok özeldi. Ve bu özellik sana da geçmiş ola bilir. Şüphelerimde haklıysam senin için gelecektir."

Olivia'nın merak duygusu yerini endişe ve korkuya bıraktı. "Bayan Gralmeye, ben... Ben sizi anlayamıyorum. Ne demek istiyorsunuz?"

"Karanlık Güç."

"Ne?" dedi Francisco aniden.

"Karanlık Güç senin için gelecek Olivia. İşaretler bunu gösteriyor. Tarih tekerrür ediyor. 16 yıl önce olanlar yeniden boy göstermeye başladı."

Olivia da her kes gibi Karanlık Güç'ü biliyordu. Çoğu o adı bile söylemeye korkardı.

Bayan Gralmeye endişeyle sözlerine devam etti. "Bunu çok üzülerek söylüyorum ama seni korumaya almalıyım Olivia. Yeteneklerini hemen geliştirmeli ve Francisco'dan da ders almalısın. Her ihtimala karşı kendini korumayı öğrenmen gerek. Gerekirse yakın zamanda seni buradan başka bir yere göndermek zorunda kala bilirim. Her şeye hazır olmalıyız."

Olivia duyduklarını hazm etmeye çalışıyordu. Bir şeyler söylemek istiyordu ama ne kadar istese de ağzından tek kelime dahi çıkmadı. Göğsünde bir ağırlık hissetti. Gözlerini Bayan Gralmeye'nin yüzünden çekerek Francisco'ya baktı. Şaşırmış gibi gözüküyordu. Olivia'ya üzülerek baktı.

"Efendim, bütün bu söyledikleriniz... "

"Söylediklerime inan Olivia ve bana güven."

"Ama nasıl? Niye şimdi böyle şeyler olmaya başladı ki? Neden ben? Beni farklı kılan ne ki?"

"Her kes kendi gücünü keşf edip geliştirmeye başladı bile. Ama Olivia senin gücün kendi belirsizliğini hala koruyor. Annen Ophelia'nın senin üzerinde büyü yaptığını düşünüyorum. Muhtemelen seni sıradan gibi göstermek için. Senin için geldiklerinde  seni gizlemek için. Ama zaten özel güçlü olduğun açıkca göze çarpıyor. Senden yayılan sihri göre biliyorum Olivia. O kadar uzun zamandır içinde kalmış ki, dışarı çıkmak için sabırsızlanıyor. Bunu yapman gerek. Gücünü ortaya çıkarmak için herkesden daha çok uğraşman gerekecek."

Kulağı çınlamaya başlamıştı Olivia'nın. Bir anlık başı döndü ama hemen kendini toparladı. Zihninde bir sürü soru dolaşıyordu.

'Bayan Gralmeye haklı mıydı?'

'Şimdi ne yapacaktı? Ne yapması gerekiyordu? Karanlık Güç geri mi dönmüştü? Onu mu istiyordu?'

"Olivia? Beni duyuyor musun? Bundan kimseye bahsedemezsin. Francisco ve sen ikiniz her gün eğitim salonunda olacaksınız."

Sonra Francisco'ya döndü. "Onu eğite bilirsin değil mi?"

"Evet Bayan Gralmeye. Yapa bilirim."

"Kendini koruya bilmesine yetecek kadar öğrense yeter."

"Olivia, Bay Magnus ve Bayan Helen seninle özel olarak büyü derslerinde ve özel yeteneğini geliştirmende ileri seviyede ders verecekler. Konuyu onlarda biliyor. Fakat tekrar ediyorum. Başka kimse bilmiyor ve bilmemesi gerek. Dedikodular zaten etrafda dolaşıyor. Paniğe gerek yok."

"Ama muhtemelen sizin bizimle neden görüştüğünüzü soracaklardır." dedi Francisco.

"Onlara Güz Balosu için olduğunu söylersiniz. Baloda özel olarak ikinizin gösteri yapmasını istediğimi. Böylelikle her gün rahat çalışa bileceksiniz."

Olivia hala inanamıyordu. Anne babasından ona geçen özel güç neydi? Neden Karanlık Güç onun peşindeydi? Niye şimdi ortaya çıkmaya başladı?

"Bütün bunların senin için ne kadar ağır olduğunu anlıyorum Olivia. Ama elimden geldiğince sana durumu izah edeceğim. Şimdilik gide bilirsiniz. Tekrar görüştüğümüzde sana her şeyi anlatacağım. Merak etme."

'Merak etme mi?'

Olivia ne zaman odadan çıktığını hatırlamıyordu. Düşüncelerini toparladığında koridordaydı ve Francisco bir şeyler söylüyordu.

"Olivia iyi misin?" diye sordu endişeyle.

"Ah, evet. Yani sanırım."

"İstersen sana yemek salonuna kadar eşlik ede bilirim." Francisco her zaman ki gibi nazikdi. Oldukça yakışıklı, uzun boylu ve yapılıydı. Geniş omuzları ve kaslı kolları bir çok kızın hayalini süslüyordu.

"Bir şeyler yiyebileceğimi sanmıyorum Francisco. Sanırım odama geri döneceğim."

"Gelmemi ister misin?"

"Ah, hayır. Şey, buna gerek yok. Kendim gide bilirim. Yarın görüşürüz."

"Tamam. Sabah erkenden salonda buluşalım. Diğerleri uyuyorken daha rahat olur çalışmak. "

"Olur."

Tek başınaydı şimdi Olivia. Rüzgarın uğultusu şatonun soğuk, kalın duvarlarla çevrili koridorlarından geçerek bir fısıltıya dönüşüyordu. Olivia kulağına dolan fısıltının hayal ürününden başka bir şey olmadığına inandırdı kendini. Birkaç dönüşten sonra üçüncü kata çıkan merdivenin başına geldi. Kendinde yukarıya çıkacak gücü bulamıyordu.

.?!!!!

Büyük bir gürültü duyuldu. Olivia sesle birlikde kalbinin yerinden çıkacağını zann etti. Etraf aniden aydınlanıp tekrar karanlığa gömüldü. Normal olamayacak kadar kötü, korkunç ve öfke patlaması gibi bir sesti bu.

Bir öncekinden daha kötü olan adeta patlama gibi şiddetli gökgürültüsü tekrar duyuldu. Yer sarsılır gibi oldu. Olivia korkuyla merdiven basamaklarından birine düştü. Ne yapacağını bilmiyordu. İçgüdüleri saklanmasını söylüyordu ona. Sığınacak, onu güvende tutacak bir yer.

Tanrının gazabı gibi çıkan şiddetli gökgürlemesinin yerini yağmur aldı. Sesler durmamıştı. Fakat biraz önceki gibi de değildi. Kendine gelmeye çalıştı Olivia. Kimse onu böyle görmemeliydi. Fakat korkusu yüreğinden geçip gitmemişti. İçi titriyordu sanki.

Bir esinti hissetti. Esintinin geldiği yöne baktı. Bayan Gralmeye'nin odasına doğru giden koridorun sonunda bir karanlık duman oluşmuştu. Olivia iyice göre bilmek için odaklandı.

Siyah dumanlar görünmez bir şeyin etrafını sarar gibi dönerek yerden yukarıya doğru büyüyor; gittikçe koyulaşıyordu.

"Bu da ne böyle?"

"Olivia!"

Olivia sesin geldiği yöne baktı. Başı dönüyordu. Uzaktan ona doğru gelen silüeti göremese de sesinden kim olduğunu biliyordu. Steven.

🖤Yeni bölümlerin daha hızlı yayımlanması için oy ve yorum yapmayı unutmayın🌟