LuHan, zwyczajny chłopak z Chin postanawia zmienić coś w swoim życiu. Niespodziewanie poznaje najprzystojniejszego chłopaka z nowej szkoły, Oh SeHuna. Jego życie na prawdę się zmienia...
Przerwa świąteczna niestety dobiegała końca i trzeba było iść już do szkoły, rozpocząć semestr. Na elektronicznym dzienniku dostałem wiadomość, że do naszej klasy dojdzie nowy uczeń. No fajnie, nie podali płci. Ale o czym ja gadam... Mam Yuri i kocham ją nad życie.
A propos Yuri, dziś mamy iść do kina. Nie widzieliśmy się ponad tydzień, dlatego że pojechałem z ojcem w delegację, to było moje marzenie. To znaczy moim marzeniem było odwiedzenie Pekinu. Tam jest niesamowicie! Tyle ludzi, tyle sklepów i tyle restauracji... Ale niestety mało osób mówi tam po koreańsku, no i tęskniłem za k-popowymi banerami na każdym kroku.
Przyjechałem pod jej dom i zadzwoniłem po nią, żeby wychodziła. Jednak nie odbierała. Postanowiłem po nią pójść. Z racji, że byłem tam częstym gościem, mogłem spokojnie i bez obaw wchodzić bez pukania.
Od razu pożałowałem, że to zrobiłem... Wyszedłem szybciej niż wszedłem...
Siedziała w salonie z jakimś bardzo przystojnym chłopakiem... Na stole stały kwiaty. Sama ona była ślicznie ubrana i uczesana. Śmiali się... Była z nim szczęśliwa...
Czułem się, jakbym dostał z liścia w twarz. Wystarczył jej tydzień, by znaleźć sobie innego? Czy wystarczy tydzień, by przestać kogoś kochać i go zdradzić? Nie rozumiem, jak taka dziewczyna, jak ona, była do czegoś takiego zdolna... Mówiła mi, że mnie kocha, że mnie nigdy nie zostawi... Że będziemy razem zawsze... Myślałem o naszej wspólnej przyszłości, o domku z japońskim ogrodem... A ona co... Zdradza mnie?
*LUHAN POV*
No i tak... Jutro zaczyna się szkoła, niestety będę chocić do innej klasy, niż Yi. Troszkę pozwiedzałem Seoul, pokupowałem różne rzeczy, w tym podręczniki i zeszyty. Nadrobiliśmy trochę zaległości z Xingiem, dowiedziałem się, że nigdy nie miał dziewczyny (a w sumie nie wiem dlaczego, przecież jest przystojny), że babcia mu zmarła, i że wyprowadzili się dlatego, że jego wujek, z którym nie utrzymują kontaktu tak chciał... Ja też mu coś opowiadałem, coś o mojej rodzinie, o osobach z gimnazjum, z liceum w sumie też... Jednak najbardziej zafascynowany był historią o tajemniczym krewetkowym taksówkarzu. (bohani pozdrawiam, zostało). Stwierdził, że dobrą zabawą będzie szukanie prawdy i te całe spiski. No i w ten sposób rozwiałem wszystkie wątpliwości, że jakimś cudem jest moim ojcem. Zastanawia mnie jednak to, że mama tak szybko się rozłączyła i że nie oddzwoniła. I nie odzywa się już od ponad tygodnia.
-Hej, Lu, oglądamy coś? Kupiłem popcorn.-rzucił Yi wchodząc do domu.
-No pewnie. Może jakaś drama?
-Ooo tak!
Tak, przyznałem się, że uwielbiam koreańskie dramy... Myślałem, że mnie wyśmieje, a ten powiedział, że on też i że zawsze wstydził się o tym mówić.
Wybraliśmy jakąś o boysbandzie, nazywała się Next Window, czy coś takiego. Obejrzeliśmy całą, siedemnaście odcinków...
W ogóle Yi był pierwszym chłopakiem, przy którym płakałem i się z tym nie kryłem.
-Stary, czemu on w ogóle jej nie zaprosił... Co za mięczak...-lamentował.
-Ja tam im kibicowałem. Ładna była, pasowali do siebie.
-Nie prawda! Pasowała do tamtego! Nawet byli identyczni z twarzy.
-No właśnie! Kazirodztwo jest zakazane!
I tak kłóciliśmy się cały wieczór, a raczej godzinę nocy, bo potem poszliśmy spać.
NEXT DAY
-Przedstawiam Wam nowego ucznia. Oto Lu Han.
-N...No cześć...-nie wiedziałem, co mam robić. Zupełnie, jakby mi śpiewali sto lat.
-Dobrze, Lu, usiądź w pierwszej ławce, albo dosiądź się do kogoś.
O nieeeee, nienawidzę pierwszych ławek. Muszę się dosiąść. Ale to będzie głupie, wyjdę na debila. Nie no, co jest głupiego w dosiadaniu się? Nie może być aż tak źle. Tak ogólnie to dziwnie, w tej klasie są prawie sami faceci. O, tam siedzi jakaś dziewczyna, usiądę tam. Może ktoś do mnie zagada, sam tego nie zrobię.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jezu, oni się na mnie patrzą. Ja nie chcę... Yixing, ratuuuuj!
