Μπορώ να πω με σιγουριά ότι βρήκα ακόμα δύο πράγματα που μισώ στον Μιχάλη. Το αυτοκίνητο του και την μουσική του. Μόλις είχαν προστεθεί στην λίστα που έχω στο μυαλό μου 'γιατί μισώ τον Μιχάλη' όσο παιδιάστικό και αν ακούγετε αυτό, αλλά μου δίνει ικανοποίηση όταν η λίστα αυτή μεγαλώνει.
"Ώστε εσείς είστε χορεύτριες?" ρώτησε κοιτάζοντας την Κάλια. Το ένα του χέρι ήταν στο πόδι της και το άλλο στο τιμόνι οδηγώντας αργά. Δεν εμπιστευόμουν και πολύ την οδήγηση του και αυτό με έκανε αρκετά νευρική.
"Ναι, χορεύουμε break dance" απάντησε μέσα στην χαρά κοιτάζοντας τον με λατρεία και χαμογελώντας. Κάποιος να φέρει ένα κουβά για τα σάλια που τρέχουν.
"Θα με κάνετε να ξεράσω!" σχολίασα, γέρνοντας πίσω στο δερμάτινο κάθισμα. Ο Μιχάλης με κοίταξε απο το καθρεφτάκι χαμογελώντας.
"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα πριγκίπισσα?" χλεύασε κάνοντας με να τον αγριοκοιτάξω όσο μπορούσα απο το πίσω κάθισμα. Δεν χρειαζόταν να δω τα χείλη του για να καταλάβω πως είχε αυτό το ενοχλητικό χαμόγελο.
"Ναι, εσύ είσαι το πρόβλημα! Σταμάτα να φλερτάρεις με την κολλητή μου και οδήγα" απάντησα τινάζοντας τα χέρια μου. Μπορούσα να αισθανθώ το στήθος μου που ανεβοκατέβαινε απο τα νεύρα. Δεν γνωρίζαμε αυτή την νέα ομάδα με τους χορευτές αλλά ούτε και πόσο καλά ξέρουν να χορεύουν έτσι πηγαίναμε στα τυφλά. Για να μην αναφέρω το γεγονός πως είναι φίλοι του Μιχάλη άρα ένας Θεός ξέρεις τι τύποι θα είναι.
"Δεν φλερτάρω! Συζητώ" απάντησα κάνοντας τον σοκαρισμένο. Δεν του απάντησα, ρόλαρα τα μάτια μου και έστρεψα την προσοχή μου έξω απο το παράθυρο.
Η περιοχή που είχαμε μετακομήσει δεν ήταν καθόλου άσχημη. Ασχέτως με το πως έμοιαζε το διαμέρισμα μας εξωτερικά, εσωτερικά ήταν πολύ όμορφο. Όλα ήταν καθαρά και καταπληκτικά καθώς φαίνονταν απο τον κύριο δρόμο που περνούσαμε αλλά αυτό άλλαξε όταν περάσαμε απο μερικά σοκάκια που φαίνονταν πιο ατημέλητα. Οι δρόμοι και οι άνθρωποι φαίνονταν τρομακτικοί αλλά δεν πρόκειται να το πω αυτό.
"Φτάσαμε!" ο Μιχάλης σταμάτησε το αυτοκίνητο έξω απο μια αποθήκη. Δεν φαινόταν πολύ παλιά και μπορούσα να ακούσω την μουσική που ερχόταν απο μέσα αλλά ακόμα δεν είχα πιστεί. Η Κάλια απο την άλλη φαινόταν κατενθουσιασμένη και χτυπούσε παλαμάκια σαν μωρό.
"Σίγουρα δεν μας έφερες εδώ πέρα για να μας σκοτώσεις?" ρώτησα και γέλασε σάμπως και είπα ανέκδοτο. "Στο λέω πως έχω σπρέι πιπεριού μαζί μου" πρόσθεσα ενώ αυτός συνέχισε να γελά. Οι ώμοι του τραντάζονταν απο το γέλιο και μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να αντιληφθώ πως μου άρεσε το γέλιο του. Ήταν πολύ γλυκό. Ενώ όλα τα άλλα πάνω του δεν ήταν.
ESTÁS LEYENDO
Δεν μου αρέσουν τα κακά αγόρια
Novela Juvenil"Το καλό κορίτσι πάντα ερωτεύεται το κακό αγόρι" είπε σαρκαστικά και χαμογέλασα. "Λοιπόν, είσαι τυχερός γιατί εγώ δεν είμαι καλό κορίτσι" απάντησα, προκαλώντας ένα αχνό χαμόγελο στο πρόσωπο του. "Απόδειξε το". Η Χαρά Νομικού μετακομίζει από το σπίτι...
