Κεφάλαιο 5

266 42 6
                                    


Όπως έδειχναν τα πράγματα είχαμε ένα προβληματάκι εδώ. Προσπάθησα να ξαναφύγω απο πίσω του Μιχάλη αλλά έβαλε τα χέρια του εμποδίζοντας με και ρίχνοντας μου ένα προειδοποιητικό βλέμμα.

"Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις απο το να με ακολουθείς όλη μέρα?" ρώτησε ο Μιχάλης αγριοκοιτάζοντας τον Στέφανο.

"Μην κολακεύεσαι, ήρθα για να πάρω την Κάλια" χαμογέλασε και πρόσεξα το συνοφρύωμα στο πρόσωπο το Μιχάλη. "Υπέθεσα πως θα ήθελες να περάσεις λίγο χρόνο με την νέα σου πουτανίτσα" συμπλήρωσε ο Στέφανος επευθυνόμενος σε μένα κάνοντας το χαμόγελο του πιο μεγάλο και αφήνοντας με άγαλμα με τα λεγόμενα του.

"Όχι ευχαριστώ. Μπορείς να τον πάρεις μαζί σου αν θες" ανασήκωσα αδιάφορα τον ώμο μου κερδίζοντας απο τον Μιχάλη ένα λοξό βλέμμα και απο τον Στέφανο ένα χαμόγελο.

"Θα τον αφήσω μαζί σου αγαπάη, συγνώμη" απάντησε γεμάτος αυτοπεποίθηση και ο Μιχάλης καθάρισε τον λαιμό του.

"Αν τελείωσατε εσείς οι δύο" ο Μιχάλης έδειξε εμένα και τον Στέφανο και χαμογέλασα για να καλύψω τον φόβο μου. Υπάρχε μια ένταση στην ατμόσφαιρα και πρέπει να ήταν τυφλός κάποιος για να μην έβλεπε πως τα δύο αδέρφια δεν συμπαθούσαν ο ένας τον άλλο.

Άκουσα τις πόρτες του αυτοκινήτου να ξεκλειδώνουν και η Κάλια βγήκε σαν σφαίρα απο το αυτοκίνητο.

"Στέφανε!" του φώναξε. Περπάτησε μέχρι το μέρος του για να το αγκαλιάσει. Γούρλωσα τα μάτια μου με την κίνηση της ενώ ο Μιχάλης δεν έδειχνε καθόλου έκπληκτος.

"Έλα, πάμε" μου ψυθίρισε. Δεν πρόσεξα πόσο κοντά μου είχε έρθει ο Μιχάλης μέχρι που η φωνή του και η ανάσα του χτύπησε στον λαιμό μου πίσω απο το αυτί μου. Ένιωσα το χέρι του στο μπράτσο μου και ήταν σαν με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα.

"Θα τα πούμε αργότερα Κάλια!" της είπα καθώς φεύγαμε και μου ένευσε χαμογελώντας. Ο Στέφανος μου έκλεισε το μάτι και με χαιρέτησε με το χέρι του.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και κλείσαμε τις πόρτες. Ο Μιχάλης έβαλε τα κλειδιά στην μίζα και ξεκίνησε το αυτοκίνητο πατώντας το πετάλι περισσότερο απο ότι χρειαζόταν.

"Μπορείς να χαλαρώσεις λίγο?" του είπα μετά απο πέντε λεπτά αφού τον έβλεπα πως οδηγούσε απότομα βρίζοντας σιγανά. Μου έριξε μια γρήγορη ματιά με την άκρη του ματιού του και αναστέναξε βάζοντας το ραδιόφωνο στο τέρμα για να μην πω κάτι.

Δεν μου αρέσουν τα κακά αγόριαDonde viven las historias. Descúbrelo ahora