Ben seni, sen yokken sevdim.... Hücreme sızan ay ışığı gibiydi sevgin. Şimdi yoksun, şimdi uzaktasın,, Nasıl, delice çarpıyor yüreğim... Yokluğunun kederi, nasıl da aptalca bir yaşama sevinci veriyor bana... oysa yoksun, oysa ay ışığından başka hiçbir şey yok hayat denen hücremde... Ve senden başka bir şey yok içimde... Çünkü ben seni, sen yokken sevdim... günlerdir, hayalinle sabahlarım... günlerdir, uyumuyorum. sabahlara dek seni düşünüyorum... ve sen, bu şehri, bu sokakları, ay ışığını bir kez daha bağışladın bana. bana hayatımı yeniden bağışladın... gidecek bir yerim var ya da yok ama biliyor musun, ben seni sen yokken sevdim.. ben, seni daha hiç bilmiyorken sevmeye başladım... nereye gitsem seni yanımda taşıdım.. seni yanımda götürdüm. sen daha yokken bile... çok uzun zaman önce, kanın kederinden süzülen o masmavi denize ve hayatımıza benzeyen dalgalara bakarken, içim ömrümüze benzeyen dalgalar gibi kabarıp inip kalkarken, yüzümü sana doğru çevirir, öyle bakardım gökyüzüne, denize, sana, hayatımıza... ben hep seni bekledim aslında,, sen hep hayatımdaydın ruhunla. şimdi görüntünle geldin yanıma.. sen yokken, nereye gitsem.. sana doğru bakarım ben...
Her karanlık gecenin sonda olduğu gibi, yine aklımdasın; Bir yer bulabilirmiydik güneşin hala parladığı ve seni sevebileceğim bir yer ve sonsuza dek yanında olacağım; yıldızlar sönene, gökyüzü patlayana, sözcükler kafiye yapmayıncaya dek. Ve biliyorum ki öldüğümde aklımda sen olacaksın, işte o zaman seni seveceğim.. daima! Hayatımın " SEN " le olan kısa ama keyifli zamanı çok güzeldi, senle zaman geçirmek bir şeyler paylaşmak çok güzeldi, keyifliydi, uzun bir zaman olabilseydi keşke.. Bana neden bu kadar değer verdiğini bilmiyorum. Ben sadece insan kopyası sıradan biriyim. Kendimde farklı hiçbir şey bulamıyorum.. yada haklısın farklıyım, ama bu fark sen varken ortaya çıkıyor ve sen olmayınca su gibi buharlaşıyor.. Şimdi burada duruyorum, senin için yazıyorum. Sanki senelerimi seninle geçirmişim ve anlatacak o kadar çok şey var ki.. yüzünü hatırlıyorum, gözlerini, dudaklarını, burnunu, saçlarını, ellerini, taze bir kan gibi girdin hayatıma, adına bütün güzel sıfatları uydurabilirim. Sen benim sınırlarımın dışındaki gerçeğimsin, farklı bir yaşamın anılarısın. Aslında daha yapacak çok şeyimiz vardı. Çok erken ayrıldı yollarımız. Ben bir zar attım hayatım için, zarlarda hileli çıktı. Sonuç olarak şimdi hayatıma geri döndüm, ama aklımdaki senle... Hiç konuşmasak, hiç yazışmasak, belki hiç düşünmeyiz de birbirimizi ama aradan ne kadar zaman geçerse geçsin ansızın bir gün aradığında, seninle ilgili bir şey duyduğumda! yine ilk günkü gibi aynı heyecan hep içimde olacak bunu çok iyi biliyorum.. Ve biliyordum her nasılsa asla kalamayacağını, nasılsa beni bırakacağını, sabahın erken saatindeki ışıkla, huzur dolu sakin bir geceden sonra.. kalbini ayırdın benden. Kalabilmeni isterdim.... Ve artık zehri tatmanın zamanı geldi, "VEDA" kaderin şarabını içiyorum... yakında ruhum geri dönecek, acıyı hissediyorum, sana veda etmenin acısını doyasıya yaşıyorum... ...veda ediyorum..
m�YC�b+
