6 meiden, 1 opdracht

H5 een gruwelijk gestalte

Het is moeilijk te beschrijven wat de meiden zien, de wazige donkere gestalte, waarvan ze daarnet nog dachten dat het een geest was, staat voor hun, nog 4 meter en hij zou een van de meisjes kunnen aanraken.

Annelin kan het kloppende hart van Rosanne horen, Dewi ademt nog maar onregelmatig en erg benauwd, Raïsa roept wanhopig dat dit het einde van hun leven zal zijn, Lise kijkt met grote ogen naar het gestalte, en Puck, Puck doet alsof ze dapper is en doet alsof het niks bijzonders is.

Het is erg onhandig dat de karretjes een stuk uit elkaar staan, maar ze kunnen elkaar wel zien en horen. Puck wilt de kans wagen om uit haar karretje te stappen en balanserend over de ijzere baan naar het andere karretje zou lopen, en verteld haar idee aan Lise en Raïsa. "Ben je helemaal gek geworden?!" "je gaat toch niet op dat gruwelijke gestalte af?!". Zegt Raïsa hysterisch.

Gelijkertijd wordt de gestalte zichbaarder in het donker. Al het licht is nog steeds uit. Lise doet haar best om ook goed te kunnen zien wat het is, maar dan, ineens, voelt ze iets op haar schouder, ze geeft een harde gil en iedereen draait zich om. Er is nog een gestalte, 2 nu al! Dan verdwijnen de gestaltes allebei snel, nog sneller dan als je met je oog knippert.

"Meiden, kom naar ons toe, als dat lukt!" Roept Rosanne. "Dan zijn we veiliger!" zegt Annelin. "Oke meiden, we moeten het maar proberen, want anders hebben we zeker geen kans". Lise, die bleek ziet van schrik vind het een fijn idee als ze met z'n zessen bij elkaar zouden zijn, en zo denken ze er allemaal over. Raïsa, Puck en Lise gaan 1 voor 1 op de rand van het karretje staan, en Puck die zichzelf erg dapper voelt zet de 1e stap op de baan. Naast het karretje zit ongeveer 30 centimeter waar je op kan lopen. De eerste, tweede en derde stap wordt gezet op het kleine stukje baan. Lise en Raïsa wachten even voordat ze zeker weten dat het veilig is, en dan nemen ook zij de keuze om te gaan. Puck komt aan bij Rosanne, Dewi en Annelin. dan Lise, en Raïsa moet nog 2 meter lopen, en dan is ze veilig. Dan plotseling klinkt er een Gruwelijke stem, maar het is niet te verstaan. Raïsa staat nog steeds op de baan, maar begint te bewegen met haar armen in de lucht. AAAAH HELP!!!" Gilt Raïsa. "Iemand, Help Raïsa!" Lise staat nog het dichtst bij Raïsa en helpt haar, bijna pakt Lise haar hand, maar dan valt Raïsa. Nu gilt iedereen. Raïsa kon haarzelf nog net vastgrijpen aan de baan. Lise pakte snel haar handen en trok haar omhoog.

Nu waren alle 6 de meiden bij elkaar, maar nog steeds waren er donders om hun heen en was het heel donker. "Waar zouden die gestaltes zijn?" Zegt Rosanne op zachte fluistertoon.

Dan plots staan de 2 gruwelijk enge geestachtige gestaltes voor hun. De meiden pakken gillend hun tassen en verstoppen zich daar half achter. Het zijn monsters, geestachtig en in de vorm van een lichaam van een mens. Het zijn geesten, demonen. Alle 2 enge gruwelijke ogen, zonder pupil, alleen maar oogwit, ze stonden vol vuur, gruwelijk om te zien, overal zaten de gestaltes onder het bloed en enge wonden, ze hadden eng, fel oranje goud achtig haar. De ene geest had nog maar 1 arm en de andere had maar 1 oog. Samen, tegelijk begimnen de geestachtige mensen te praten: "Wij zijn geesten, we willen het leven van mensen verzieken, een dag die leuk lijkt te worden bederven wij zo erg voor mensen dat ze levenslang bang zijn, jullie zullen niet veilig zijn, omdat jullie ons hebben ontmoet, nooit ben je meer alleen, en zullen wij bij jullie zijn. Als je aan iemand verteld dat wij voor jullie zijn verschenen zal 1 van jullie dood neer vallen en net als één van ons worden. We laten jullie pas met rust, als jullie vanavond om precies 24.00 de gouden parel aan ons geven, je kan de parel vinden in het elvenbos hierzo. Het boselfje met het roze haar en de paarse bladerenjurk heeft een gouden parel in haar haar, breng die morgennacht naar de waterput in het bos, en gooi hem daarin, kom met z'n zessen, want als EEN van jullie er niet bij is zal er iets gruwelijks gebeuren met jullie, en tijdens deze opdracht voor jullie gaan er nog een aantal dingen jullie tegen zitten".

  "maar waarom, wat hebben jullie aan een gouden parel?!?!"

"dat kunnen we niet zeggen meisjes, dat is een geheim".

En met een schaterende gruwelijke lach vervagen de geesten voor de gezichten van de meisjes. Het wordt overal stil, de donderende muziek wordt langzaam weer rustig en de meiden zijn stil, ademloos, verward door wat ze net gezien en gehoord hebben. De vriendinnen laten hun tassen zakken en ze zuchten. "hoe gaan we dit doen?!